غذا نخوردن کودکان، ناشی از بازیگوشیست؟

بازیگوشی کودک در هنگام غذا خوردن ممکن است با زحمت و دردسر زیادی ، حتی قبل از یک سالگی فراهم نمیاد . علت بازیگوشی آن است که طفل نسبت به غذای خود چندان میل و اشتهایی ندارد و می خواهد خود را با بازیها و فعالیت های جدیدی که یاد گرفته است ، سرگرم سازد و مانند: بالا رفتن ، بازی کردن با قاشق، ریخت و پاش و غذا ، وارونه کردن فنجان و.

من طفل یک ساله ای را دیده ام که تمام غذای خود را در حالی که روی صندلی بلندی ایستاده و رویش را به پشت صندلی کرده بود ،می خورد و حتی مشاهده کردم که مادر رنج دیده ای، قاشق و بشقاب به دست - برای غذا دادن به فرزند بازیگوش خود - همراه او یا دنبال کودک دور حیاط می گشت.

بازیگوشی هنگام غذا خوردن نه فقط دلیل رشد و نمو طفل می باشد ، بلکه علامت آن است که مادر نسبت به تغذیه ی طفل از خود طفل مشتاق تر است .بدون شک بازیگوشی طفل هنگام غذا اسباب زحمت و عصبانیت مادر می گردد و احتمال دارد باعث ایجاد ناراحتی و کشلاتی در تغذیه ی طفل بشود. من توصیه می کنم اجازه ندهید این رفتار طفل ادامه یابد . به این نکته توجه خواهید کرد که وقتی طفل به طور کامل گرسنه است، بازیگوشی نمی کند بلکه هر وقت به طور کامل یا تاحدی سیر و اشتهایش به غذا ارضا شد، بازیگوشی را آغاز می کند.

بنابراین هر وقت کودک نسبت به ادامه ی غذا خوردن علاقه ای نشان نداد، باید این طور تصور نمایید که طفل به طور کامل غذا خورده و سیر شده است، لذا او را از صندلی پایین آورده و غذا را جمع کنید و ببرید.
البته داشتن عزمی راسخ و تصمیمی استوار، بسیار شایسته و صحیح است ولی عصبانی شدن شما ضرورتی ندارد. اگر بلافاصله بعد از آنکه غذا را از جلوی طفل برداشتید، طفل برای غذای خود گریه سر دهد.(بدین وسیله اظهار می کند که منظور او از بازیگوشی، سیر شدن از غذا نمی باشد )یک بار دیگر او را امتحان کنید، ولی اگر بعد از بردن غذا ، طفل با گریه ی خود اظهار تاسف و پشیمانی نکرد به معنی این است که طفل سیر شده است. اصرار نداشته باشید ظرف چند دقیقه دیگر بقیهی غذایش را به او بدهید.

در نتیجه اگر طفل بین دو وعده غذایی خیلی گرسنه شد، مقدار میوه یا چیزی دیگر را که غالب اوقات در بین دو وعده به او می دادید ، بیشتر کنید و یا وعده ی غذای بعدی را زودتر بدهید. هر وقت طفل نسبت به خوردن غذا علائم بی میلی و عدم علاقه را نشان داد . غذا خوردن را با برداشتن ظرف غذا از جلوش متوقف سازید .آن وقت طفل متوجه خواهد شد هنگام خوردن غذا باید تمام توجه و حواس خود را به غذایش معطوف کند.

در اینجا من ناچار تذکر یک نکته هستم:
کودک در حدود یک سالگی دارای انگیزه و محرک قدرتمندی است که انگشتان خود را داخل سبزیها فرو کند ،یا غلات ار با دستانش فشار دهد و یا قطره ی شیری را که روی سینی چکیده شده است ،به هم بزند .این کار ها بازیگوشی نیست زیرا ممکن است در عین حال دهان خود را هم برای خوردن غذا با اشتیاق کامل باز نماید . من توصیه می کنم تنها به این علت ، غذایش را متوقف نسازید و همچچنین مانع تجربیات او نسبت به غذایش نشوید.

اما اگر طفل سعی داشت بشقاب را سرازیر کند، آن را محکم نگهدارید اگر در این کار سماجت کرد ، بشقاب را تا چند دقیقه از دسترس او دور کنید و یا بشقاب غذا را به طور کلی از جلویش بردارید.