کمک به بچه های بیش فعال، نقش والدین

اختلال‌ بیش‌ فعالی‌ که‌ در اغلب‌ موارد با نقص‌ توجه‌ همراه‌ است، معمولاً در دوران‌ کودکی‌ بروز می‌ کند. تشخیص‌ این‌ اختلال‌ در سنین‌ زیر پنج‌ سال‌ قدری‌ مشکل‌ است زیرا امکان‌ دارد با رفتارهای‌ طبیعی‌ و شیطنت ‌آمیز کودکان‌ اشتباه‌ گرفته‌ شود. با این ‌حال، متخصصان‌ می‌ توانند این‌ اختلال‌ را تشخیص‌ دهند و پیش‌ بینی‌های‌ لازم‌ را به‌ عمل‌ آورند. این‌ اختلال‌ با فعالیت‌ بیش‌ از اندازه، خرابکاری‌ و آزار رساندن‌ همراه‌ است.

۱- حساسیت زیاد به خرج ندادن
به بیش فعالی فرزند خود حساسیت فراوان نشان ندهید، زیرا احتمال دارد برای جلب‌ توجه باشد. حساسیت زیاد نسبت به این بچه ها در بیشتر مواقع باعث می شود آن ها رفتار مخرب خود را بیش از پیش ادامه دهند بدون این که آن را اصلاح کنند.
۲- آرام نگه داشتن محیط خانه
با روش‌هایی هر چند کوتاه مدت خانه را آرام نگه دارید. چون کودکان بیش فعال در محیط پر سر و صدا و شلوغ، تحریک‌پذیری بیشتری دارند.
۳- تمرکز بچه بیش فعال را در خانه به هم نزنید
زمانی که فرزند بیش فعال شما در خانه مشغول انجام تکلیف مدرسه است با او حرف نزنید، رفتار و آمدها را محدودتر کنید و صدای تلویزیون و سایر وسایل صوتی را کم کنید به دلیل این که دانش آموزان بیش فعال زود و با هر گونه محرک بیرونی تمرکز خود را از دست می‌دهند.
۴- برای کارها و وظایف او برنامه‌ ریزی کوتاه مدت انجام دهید
به او برنامه‌ریزی در کارها را یاد بدهید و کمکش کنید تا برنامه‌ی روزانه برای خودش بنویسد تا تکالیف او مشخص شود. تعداد کارهای کمی در زمان مشخص از او بخواهید. برخی از دانش آموزان بیش فعال در مدرسه و خانه کارهای متنوع و زیادی انجام می‌دهند.این کار درست نیست. دانش آموزان بیش فعال باید در هر زمان تعداد کارهای محدودتری انجام دهند و اطمینان حاصل کنید که وی دستورات و خواسته شما را کاملاً درک کرده است.
۵- تهیه لیست قوانین
برای مثال لیستی از کارهای حتی جزیی که کودک برای مدرسه رفتن باید انجام دهد تهیه نمایید. دستورات باید با جملاتی روشن و واضح بیان شود. دستورات را یک بار با هم مرور کنید. برای آن که متوجه شوید که آن را درک کرده است.
۶- خواسته خود را دقیق بیان کنید
فقط اکتفا کردن به این جمله که مشق ریاضی ات را بنویس کافی نیست زیرا ممکن است کودک دقیقاً متوجه نشود که چه کاری را نباید انجام دهد و حتما پیامد عدم اطاعت را به وی تذکر دهید و همیشه نسبت به گفته خود ثبات عمل داشته باشید.
۷- کمال گرایی را کنار بگذارید
برای شکل گیری رفتار مطلوب در فرزندتان صبور باشید تا به تدریج رفتار وی در جهت مطلوب سوق پیدا کند. یک رفتار مطلوب یک شبه در فرزند شما اتفاق نمی افتد. ممکن است مجبور شوید تمرینی را بارها و بارها با کودک خود انجام دهید تا آنچه مورد انتظار شماست اتفاق بیافتد.
۸- در کلاس های برنامه آموزش والدین شرکت نمایید
از آنجا که تعدادی از انتظارات، باورها، خطاهای فکری و پیشداوری‌های خاص والدین باعث بروز مشکلات ارتباطی والدین و کودک بیش فعال - نقص توجه می‌شود، کمک گرفتن از یک متخصص حوزه روانشناسی و روانپزشکی کودک و شرکت در کلاس آموزشی می تواند به بهبود رابطه شما و فرزندتان کمک کند.
۹- مهارت ارتباطی خود و فرزند بیش فعالتان را تقویت کنید
در هنگام صحبت با کودک ارتباط چشمی با او داشته باشید. با جملات ساده صحبت کنید و از کلماتی که کودک آن ها را نمی‌فهمد، استفاده نکنید. برای چند لحظه خود را به جای کودک بگذارید. برای گوش دادن به صحبت‌های کودک خود وقت بگذارید. آرام ولی محکم صحبت کنید. بدون این که مستقیم از کودک انتقاد کنید، به او بگویید که در مورد اعمال و رفتارش چه احساسی دارید.
برای مثال: «به خاطر اینکه موهایت را شانه نمی‌کنی واقعاً ناراحتم» یا «وقتی به موقع نمی‌خوابی، واقعاً نگران می‌شوم». اگر از جملاتی استفاده کنید که به جای کودک به خودتان اشاره کند، می‌توانید از انتقاد، سرزنش یا حمله کردن به کودک بپرهیزید و احساسات خود را به‌ طور مؤثری بیان کنید.
۱۰- بی قید و شرط فرزندتان را دوست داشته باشید
دست‌کم چند بار در روز کودک خود را تحسین کنید. برای مثال، «آفرین! نقاشی‌ات قشنگ شده»‏.به فرزند خود جرأت دهید و نشان دهید به نکات مثبت او اطمینان دارید.رفتار کودک خود را تحسین کنید، نه شخصیت او را. به کودک نگویید «چه دختر یا پسر خوبی!». زیرا این جمله بدین معناست که هدف، عبارت است از خوب بودن در تمام اوقات. به جای آن می‌توانید از جملاتی مانند «از نقاشی که کشیدی خیلی خوشم آمد» استفاده کنید.