تشخیص زودهنگام اوتیسم، توصیه های مهم

بیماری اوتیسم در همراهی با طیف متنوعی از ناهنجاری ها در سطح متفاوتی رخ می دهد. باید اشاره شود که برخی از مشخصه های این بیماری در بیماران مبتلا به اختلالات مرتبط با اوتیسم هم دیده می شود. پس لزوم تشخیص صحیح و دقیق بیماری اوتیسم قبل از شروع درمان، بی نهایت مهم است. می بایست برای شروع درمان و به دست آوردن نتیجه ی بهتر، این وضعیت را قبل از ۳ سالگی تشخیص داد.

اهمیت و نقش تست های پزشکی

فرد مظنون به بیماری می بایست قبل از اقدام تیم درمانی تشخیص داده شود. تست های پزشکی در تشخیص و شناسایی بیماری اوتیزم ناکارآمد هستند. تناسب وضع فیزیکی و ظاهری کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم همانند کودک سالم می باشد. تست های پزشکی کمک می کنند تا سایر علل احتمالی عقب ماندگی ذهنی و دیگر علائم رد شوند. این تست های تشخیصی شامل MRI) Magnetic Resonance Imaging) و CT اسکن (توپوگرافی کامپیوتری) (Computerized Topographic ،(EEG (الکتروانسفالوگرافی) (نوارمغز)، تست شنوایی، تست بیوشیمیایی برای اختلال متابولیسمی و تحلیل و آنالیز کروموزومی می باشند. نتایج این تست های پزشکی توسط تیم درمانی آنالیز و تحلیل می شود. ذکر تاریخچه درمانی خانوادگی، پزشک را در درک و فهمیدن احتمال وقوع بیماری اوتیسم کمک خواهد کرد، البته چنانچه هیچ یک از اعضای خانواده مبتلا نباشد، این اثر بیشتر است.

مشاهده ی روابط

تشخیص اولیه و زودرس بیماری اُتیسم اساساً شامل مشاهده ی کودک مشکوک به بیماری است. اولین ویژگی شک برانگیز، ناشنوایی است. کودک به هیچ صوت و صدا و محرکی از طرف والدین پاسخ نخواهد داد. کودک هیچ پاسخ صورتی (تغییر وضعیت چهره ای) به سوالات نشان نمی دهد. نبود صداهای اضافی که توسط کودکان سالم برای ارتباط ایجاد می شود، می بایست ذکر شود. بر اساس تغیر درجه ی بیماری اُتیزم، برخی از کودکان تلاش خواهند کرد تا بتوانند با کلمات ارتباط برقرار کنند. اما آن ها ممکن است نتوانند این روند را ادامه دهند. هنگامی که برخی از بیماران نسبت به گفتار و تلفظ بی اطلاع باشند، در بیان کلمات ناتوان خواهند بود. آن ها به جای کلمات و لغات از ژست ها کمک می گیرند. بنابراین آن ها اختلال مشخصی را در بیان جمله ی پرمعنی، گفتار ممتد و الگوی گفتاری غیرطبیعی با برگشت قابل اهمیت نشان می دهند. تکرار کلماتی که آن ها می دانند (اکولالیا - Echolalia) و طرز گفتار و تلفظ ضعیف در بیماران مبتلا به اوتیسم شایع و متداول می باشد. به عنوان بخشی از تشخیص خطاهای ارتباطی، دو تست انجام می شود: پرسشنامه اصلاح شده مصاحبه تشخیصی اوتیسم ADI-R یا Autism Diagnosis Interview-Revised، برای شناختن درجه ی رفتار تکراری و ارتباطی و ADOS-G یا Autism Diagnostic Observation Schedule جدول زمانبندی شده مشاهده تشخیصی اوتیسم، برای بررسی شخصیت ارتباطی اجتماعی تاخیری و غیرطبیعی.

مشاهده ی رفتار

نبود ارتباط چشمی (تماس چشم با چشم) و پاسخ صورتی (واکنش چهره ای) مختل به عنوان مشخصه‌ی بیماری اوتیسم در نظر گرفته می شود. بیش از 50% کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم دچار عقب ماندگی ذهنی هستند. علائمی مانند اختلالات روانی و عصبی (اعصاب و روان) در برخی از بیماران وجود دارد. نبود علاقه و یا تماس فیزیکی با والدین و برادران و خواهران بیمار به عنوان علائم اولیه شناخته می شوند. فقدان جدایی اضطرابی و ترس و هراس مشخصات قابل ذکر این اختلال هستند. فقدان تقلید رفتاری و بازی های تخیلی در برخی از کودکان دیده نمی شود. ایجاد رابطه ی دوستانه و سایر روابط، که در کودکان همسن آن ها وجود دارد و در فعالیت های گروهی دیده می شود، در بیماران اوتیسمی دیده نخواهد شد. رفتارهای استریوتایپ (stereotyped behaviors) ( رفتار کلیشه ای= حرکات تکراری و انجام حرکات عجیب تکراری و جملات تکراری) همانند چرخش بدن، زدن انگشت، پیچ و تاب خوردن و سایر الگو های حرکتی می بایست ذکر شود. 10% کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم idiot savant syndrome (سندرم دانشمند ابله) را نشان می دهند، این ها مهارت های خاصی دارند مثل قابلیت عجیب حافظه، وجود توانایی در انجام محاسبات و علاقه به موسیقی همراه با توانایی تکرار بعد از شنیدن. رفتارها و عادات اجباری، تشریفاتی و ناگهانی‌ که توسط برخی از کودکان نشان داده می شود را می توان در زمان مشاهده ی الگوی رفتاری بیان کرد.