تربیت فرزند مستقل، چگونه؟

بچه ها خودشان بیش از هر کس دیگری می خواهند از کودکی مستقل شوند. آنها می خواهند کارهایی را انجام دهند که بزرگترها انجام می دهند. زمانی می رسد که آنها هنوز کودکند ولی چون درک می کنند یک صندلی مخصوص کودک است، دیگر دوست ندارند روی آن بنشینند.
دوست دارند بر خواهر و برادرشان سیطره داشته باشند و آنها به جای شما دست برادر کوچکترشان را هنگام عبور از خیابان بگیرند.
برای شما به عنوان یک والد، این میل استقلال طلبی در یک کودک نوپا هم تحسین برانگیز و هم ملالت آور است. وظیفه ما بالا بردن قابلیتهای آنهاست تا در سنین بزرگسالی عملکرد خوبی داشته باشند.
در عین حال، فشار آنها برای کسب استقلال ممکن است برای شما خیلی ترسناک باشد، به ویژه وقتی که آنها کارهای خطرناک انجام می دهند و شما مطمئن نیستید که آنها آمادگی لازم برای آن را دارند یا خیر. اصرار آنها بر واژه "خودم" گویا روزتان را خیلی طولانی تر می کند، زیرا پوشیدن کفش به جای چند ثانیه در حال حاضر چند دقیقه طول خواهد کشید.
بخشی از استقلال کودک، یادگیری تکامل و عبور از این مرحله در دوران کودکی است. این یک واقعیت است که آنها در حال رشد هستند و هیچ راه بازگشتی وجود ندارد. اما مراحل کسب استقلال کودک از چه سنی آغاز می شود؟ این مقاله را بخوانید.

تربیت کودکی مستقل
بیایید صادق باشیم، همه این موارد گاهی تحت الشعاع خودخواهی ما والدین قرار می گیرد. کودک نوپا نیاز به مستقل شدن دارد و ما حوصله کافی را به خرج نمی دهیم. در حالیکه عملکرد درست این است که استقلال آنها را در یک راه سالم و ایمن تقویت کنیم.
در اینجا مواردی که می توانید برای پرورش یک کودک مستقل انجام دهید، ذکر شده است :
با کودک نوپای خود مانند اوایل کودکی برخورد نکنید
تمایلات و چالشهای کودک نوپای خود در جهت کسب استقلال را با آغوش باز بپذیرید و فقط کارهایی را که قبلاً برای او انجام می دادید، انجام دهید. در چالشهای جدید بگذارید خودش پیش قدم شود. او را در مسیر درست هدایت و تربیت کنید و زمانی که یک موقعیت عالی برای کسب یک تجربه و یادگیری دارد، او را نادیده نگیرید.
اولین بار که فرزندتان می خواهد خودش کفشش را بپوشد به این فکر نکنید که شما این کار را برایش در چند ثانیه انجام می دهید، بلکه به این فکر کنید که او در حال برداشتن گام بلندی برای زندگی آینده اش است که قطعاً ارزش گرفتن چند دقیقه از زمان شما را خواهد داشت.
لذا اگر تحریک شدید تا خودتان این کار را انجام دهید، خوددار بوده و بگذارید کودکتان تلاش خود را انجام دهد. سعی و خطا تنها راه یادگیری اوست و دریغ کردن فرصت انجام این آزمونها توسط شما، لطمه بزرگی برای اوست.

چرخه نشان دادن، همراهی، نظارت و در نهایت رها کردن کودک
برای یاد دادن الگوریتم انجام یک کار به کودک، در وهله اول باید اطمینان حاصل کنید که این کار مناسب سن اوست. یاد دادن چگونگی برداشتن تنقلات از بسته آن می تواند مفید باشد، اما او نمی تواند یک چاقوی تیز را بگیرد تا سیب خودش را ببرد. اگر می خواهید فرزندتان خودش غذا بخورد و به دنبال راه درستی برای آموزش مستقل غذا خوردن به او هستید، این مطلب را بخوانید.
پس از حصول اطمینان، چهار مرحله چرخه فوق را به ترتیب دنبال کنید :
- با نشان دادن چگونگی انجام آن کار به کودک شروع کنید. شما باید یک تکه نان را بیاورید و به او نشان دهید که چگونه کره بادام زمینی را روی نان بگذارد.
- سپس، از او می خواهید این کار را با هم و به شکل مشارکتی انجام دهید. شما می توانید نان را نگه دارید تا او کره بادام زمینی را روی آن بمالد.
- سپس تحت نظارت مستقیم یا غیرمستقیم شما، او انجام این کار را به تنهایی بر عهده خواهد داشت. شما باید نزدیک او باشید، آماده پاسخ دادن به سوالات او و رفع اشکال و در صورت لزوم کمک محدود.
- آن کار اغلب باید به اندازه کافی تکرار شود تا او به نقطه ای برسد که بتواند تنها آن کار را انجام دهد. در این مرحله او نه تنها قادر به انجام کامل الگوریتم فوق است، بلکه به نظارت نیز نیاز ندارد.
این فرآیند می تواند چندین تلاش را شامل شود، اما هدف نهایی این است که فرزند شما مستقل باشد. کار برای او از تماشای شما شروع می شود و با انجام تمام و کمال خودش پایان خواهد یافت.

اجازه دهید کودک خودش کارهای خودش را انجام دهد
هیچ کس حتی کودک نوپا دوست ندارد زیر ذره بین کنترل و نظارت بقیه باشد.
نه تنها تمایلات کودکتان برای استقلال را در نظر بگیرید، بلکه روش های منحصر به فرد شخص او را نیز لحاظ کنید. او نمیتواند لباسهایش را آنگونه که شما انجام می دهید تا کند، اما شما بهتر است تلاش او را ستایش کنید وگرنه ریسک ناتوان شدن او در انجام کارهایش وجود دارد.
در ضمن، ما افرادی متفاوت با سلایق و فرآیندهای فکری متفاوت هستیم و کودک شما نیز به دلیل کوچک بودنش، از این قاعده مستثنی نخواهد بود. به کودک نوپای خود اجازه دهید تا کارهای خود را به سبک خود انجام دهد.

اجازه دهید کودکتان مبارزه کند
بالطبع هیچ والدی از دیدن خود درگیری فرزندش لذت نمی برد. تجربه شکست و برق ناامیدی در چشمانشان و همچنین خشمی که ممکن است در زمان شکست گریبانگیر آنها شود، شما را وسوسه می کند که همواره به کمک آنها بشتابید، اما مادامی که برای او خطرناک نباشد، نباید این کار را انجام دهید. چنین تجربیاتی برای بزرگ شدن آنها ضروری است.

نجات آنها در واقع بیشتر به آنها آسیب می رساند. اما چطور؟
بچه ها تصور نمی کنند که ما رها کردن کاری توسط آنها را در سر بپرورانیم. آنها احساس شک و تردید ما به توانایی هایشان به جای اعتقاد و حمایتمان را حس می کنند و کاملاً برایشان ناخوشایند است و می تواند موجبات ضربه روحی به آنها را فراهم آورد.
همچنین زمانی که ما در اولین نشانه بروز مشکل به قضیه ورود می کنیم، بچه ها یاد نمی گیرند که چگونه این کارها را انجام دهند. آنها با سعی و خطا و تلاش مجدد است که فرا می گیرند.
و در نهایت، ما با ورود نابجایمان این پیام اشتباه را به آنها می دهیم که هر چیزی که نیازمند تلاش است، ارزش پیگیری را ندارد. اینگونه آنها هر کاری را با اولین تجربه شکست رها خواهند کرد.
لذا اجازه دهید او خودش مبارزه کند. در اغلب موارد، او حتی متوجه شما نیز نخواهد شد و موانع را به عنوان چالش های اجتناب ناپذیری که پیامدش استقلال خواهد بود، تلقی می کند.

استقلال کودک نوپای خود را به رسمیت بشناسید
توجه داشته باشید که به رسمیت شناختن به معنای پذیرش هزینه های آن است. داشتن یک دختر نوپا که در آشپزخانه برای همراهی شما در پختن شام اصرار می کند، قطعاً صرفه جویی در زمان نیست و این کمک کوچولوی شما کلی تاخیر ایجاد خواهد کرد. اینجا باید حوصله کنید و زمان بیشتری بگذارید، اما اگر به عنوان یک مادر مسئول، تربیت صحیح فرزندتان برایتان مهم است، باید این کار را انجام دهید.
برای به رسمیت شناختن حس استقلال طلبی یک کودک نوپا، باید سعی کنید با نیازهای او سازگار شوید. به این لینک بروید و ۸ رفتار درست والدین که به کودک یاد می دهد روی پای خودش بایستد را بیاموزید.
به عنوان مثال، اگر او می خواهد صبح خودش لباسش را بپوشد، او را به اندازه کافی زودتر بیدار کنید، ولی بگذارید این اتفاق بیفتد. در سوپر مارکت اگر او از قدم زدن در کنار شما و مشارکت در خرید لذت می برد، وقت بیشتری بگذارید و این کار را انجام دهید.
ما اغلب وقتی سعی می کنیم که با بچه هایمان طبق رویه و برنامه های قدیمی برخورد کنیم، دچار تعارض خواهیم شد. برخورد توام با اعمال قهر، بزرگترین اشتباهی است که در قبال کودکی که سعی میکند استقلال خود را به دست بیاورد می توانید انجام دهید.

نتیجه گیری
استقلال در یک کودک نوپا برای هر والدینی می تواند چالش برانگیز باشد. اصرار کودک شما ممکن است به این معنی باشد که مدت زمان بیشتری برای پوشیدن کفش توسط خودش و یا توضیح دادن وظایفی که به نظر شما بسیار ساده و پایه ای می رسد، باید صرف کنید.
شما حتی ممکن است احساس ترس یا اضطراب داشته باشید که کودک در تلاش برای استقلال به خودش صدمه بزند. شاید او به طور تصادفی در حال استفاده از قیچی دستش را ببرد و یا وقتی از چیزی بالا می رود، بیفتد.
تلاش مستقل شدن در یک کودک نوپا، نشانه ای روشن اما گاهی اوقات دردناک از این مورد است که کوچولوی شما دارد رشد می کند و این یک واقعیت گریزناپذیر است.
تقویت این استقلال بسیار مهم است، به خصوص اگر کودک شما خودش اصرار داشته باشد تا این کار را به تنهایی انجام دهد. او تمایل دارد و آماده است تا کشف کند و به همین علت به یک کودکی مستقل و لایق تبدیل خواهد شد.