انواع اوتیسم در کودکان، علائم تا درمان

بیماری اوتیسم یکی از بیماری های گروه اختلالات عصبی است که به عنوان اختلالات رشد فراگیر شناخته شده است.

بیماری اوتیسم یکی از بیماری های گروه اختلالات عصبی است که به عنوان اختلالات رشد فراگیر شناخته شده است (PDDS). مشکلات اوتیسم با ارتباطات و تعامل اجتماعی مشخص می شود. بیماران اوتیسم اغلب الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای را از خود نشان می دهند.

علائم بیماری اوتیسم

علائم اوتیسم معمولا در دوران کودکی، بین 2 تا 6 سالگی به طور واضح ظاهر می شود. علائم شامل تاخیر مشخص در یادگیری زبان و رشد شناختی است. ممکن است نشانه هایی از رفتارهای وسواسی و یا ضد اجتماعی نیز وجود داشته باشد.

سندرم آسپرگر، نوعی اختلال رشد عصبی است که ممکن است به عنوان "اوتیسم با عملکرد بالا شناخته شود." سندرم آسپرگر اغلب فاقد ارتباطات اولیه و مشکلات شناختی است که در واقع اوتیسم کلاسیک را مشخص می کند.

علائم اوتیسم می تواند از خفیف تا شدید باشد. بعضی از افراد ممکن است با افکار نسنجیده ، در عملکرد خود در جامعه دچار مشکل شده و مرتب شکست بخورند و این شرایط می تواند تاثیر قابل توجهی بر زندگی آنها داشته باشد.

علل بیماری اوتیسم

علت دقیق اوتیسم و دیگر اختلالات طیف اوتیسم (ASD) ناشناخته است. علم جدید نشان می دهد که علت واحدی برای اوتیسم وجود ندارد. به گفته موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، احتمال دارد که ژنتیک و محیط هم در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشند.

سن زیاد مادر یا پدر احتمال ابتلا به یک کودک مبتلا به اوتیسم را افزایش می دهد.

هنگامی که یک زن باردار در معرض مواد مخدر یا مواد شیمیایی خاص قرار می گیرد، کودک او بیشتر احتمال اوتیسم دارد. این عوامل خطرزا شامل استفاده از الکل، شرایط متابولیک مانند دیابت و چاقی و استفاده از داروهای ضد انعقاد در دوران بارداری است.

گرچه بعضی اوقات واکسیناسیون بعنوان علت اوتیسم ذکر شده است اما شواهدی وجود ندارد که باعث ایجاد اوتیسم شود.

محققان هیچ شواهدی مبنی بر این که یک محیط روانشناختی کودک - نظیر نحوه مراقبت از کودکان - باعث ایجاد اوتیسم می شود ندارند.

شیوع اوتیسم

اختلالات طیف اوتیسم در افراد در سراسر جهان، بدون در نظر گرفتن نژاد، فرهنگ و یا زمینه های اقتصادی در حال گسترش است. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، اوتیسم بیشتر در پسران اتفاق می افتد و در مردان 5 برابر از زنان بیشتر است

CDC تخمین می زند که از هر 68 کودک 1 نفر به اوتیسم مبتلا می شود. نشانه هایی وجود دارد که موارد اوتیسم در حال افزایش است.

انواع اوتیسم

اوتیسم کلاسیک مشکلات اساسی را در مناطق تحت تاثیر اوتیسم به وجود می آورد. کسی که مبتلا به سندرم آسپرگر است با مسائل رفتاری و اجتماعی مواجه است. نشانه هایی که افراد مبتلا به سندرم آسپرگر تجربه می کنند معمولا کمتر از مواردی است که بیماران مبتلا به اوتیسم کلاسیک تجربه می کنند.

هنوز بر سر اینکه سندرم آسپرگر تنوع اوتیسم را دارد یا خیر بحث هایی وجود دارد.

برخی معتقدند که سندرم آسپرگر باید به عنوان یک اختلال جدا طبقه بندی شود.

اختلال ضطراب فراگیر

برای کسی است که علائم اوتیسم را نشان می دهد اما در دسته های اوتیسم کلاسیک یا سندرم آسپرگر قرار نمی گیرد.

درمان اوتیسم

هیچ درمان خاصی برای اوتیسم وجود ندارد. موثرترین درمان ها شامل مداخلات رفتاری است. مشاهده شده است که کودکانی که در انجمن ها ثبت نام کرده اند نیز درمان آن ها با سرعت بیشتری صورت گرفته و آینده بهتری خواهند داشت.

از آن جایی که طب سنتی برای درمان اوتیسم وجود ندارد این بیماران به دنبال روش های جایگزین برای درمان این بیماری هستند از جمله:

- مقدار زیاد ویتامین

- کی لیت درمان

- درمان با اکسیژن پر فشار

در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که این درمان ها موثر باشند. والدین باید هزینه ها را قبل از سرمایه گذاری در هر یک از این روش ها برای فرزندان خود، محاسبه کنند.

حقایقی در مورد اوتیسم

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) میزان ابتلا به اوتیسم را را به نسبت ۱ در ۳۷ در پسران و ۱ در ۱۵۱ در دختران تخمین زده است.

تخمین زده می شود ۵۰،۰۰۰ نوجوان مبتلا به اوتیسم خدمات مدرسه را از دست می دهند.

حدود یک سوم افراد مبتلا به اوتیسم نابالغ باقی می مانند.

حدود یک سوم افراد مبتلا به اوتیسم دارای معلولیت ذهنی هستند.

برخی از مشکلات پزشکی و سلامت روان اوتیسم را همراهی می کنند. آنها شامل اختلالات گوارشی (GI)، تشنج، اختلالات خواب، اختلال توجه و اختلال بیش فعالی (ADHD)، اضطراب و فوبیا است.

اگر نگرانی در مورد رشد فرزندتان داشته باشید، درمان های اولیه مهم است. یادگیری علائم، بررسی نقاط عطف رشد فرزند شما و ارزیابی و درمان در همان ابتدا ممکن است باعث ایجاد اختلاف شود.

منبع: اینفو سلامت