خوابیدن کودک کنار والدین، سن مجاز

آیا خوابیدن کودکان در کنار والدین کار صحیحی است؟ بهتر است که کودکان تنها بخوابند یا در کنار پدر و مادرشان؟ پاسخ به این پرسش‌ها را که همیشه مورد بحث بوده اند در ادامه این مطلب بخوانید.

مادرانی که تازه بچه دار شده اند برای این که شب‌ها راحت تر بتوانند به نوزاد خود شیر بدهند با او در یک اتاق و حتی گاهی در یک تخت می‌خوابند. با این کار نه تنها شیر خوردن بلکه گرمای تن مادر نیز برای کودک تبدیل به عادت می‌شود. بسیاری از والدین کودکان را به تخت خواب خود عادت داده و بعدها از این شرایط شکایت می‌کنند. طبیعی است که در ماه‌ها و حتی سال‌های اولیه زندگی کودک تنها برای رفع نیازهایش اجازه دهید که در کنار شما بخوابد، اما این شرایط تا چه زمانی می‌تواند ادامه داشته باشد؟

کودک چه زمانی باید به تخت خواب خودش عادت کند؟

خوابیدن کودک در اتاق و تخت خواب مخصوص خودش در شکل گیری شخصیت و بالا رفتن اعتماد به نفس او بسیار اهمیت دارد. بهترین راه این است که از بدو تولد تخت خود و کودک تان را از هم جدا کنید. این که تخت کودک را در کنار تخت خود قرار دهید برای هر دوی شما مناسب تر است. بهترین زمان برای این که کودک شما به تخت خود عادت کند از یک ماهگی آغاز می‌شود. کودکان تا ١ سالگی راحت تر به تخت خواب خود عادت می‌کنند. اما هرچه از این زمان بگذرد جدا کردن کودک از تخت والدین سخت تر می‌شود. بعد از یک سالگی اگر کودک هم چنان با پدر و مادر خود در یک اتاق بخوابد تاثیراتی منفی در شخصیت او خواهد گذاشت؛ به خصوص اگر پایان زمان شیردهی با جدا کردن تخت خواب و اتاق کودک همزمان باشد. در این شرایط احساس طرد شدن به کودک دست داده و تاثیراتی منفی بر روی او خواهد گذاشت. برای جدا کردن تخت خواب کودک در سنین بالاتر حتما از مشاور کمک بگیرید.

تنها خوابیدن کودک و عدم وابستگی

در سال ٢٠٠۴ بررسی‌هایی در آمریکا صورت گرفت و دانشگاه روان شناسی کالیفرنیا نتایج بسیار جالب توجهی را در مورد خوابیدن کودک در کنار مادر ارائه کرد. بررسی‌ها با این تصور آغاز شد: «کودکانی که تنها می‌خوابند مستقل تر بوده و توانایی حل مشکلات در آن‌ها بیش تر است». اما در پایان بررسی‌ها نتایج متفاوتی به دست آمد؛ کودکانی که مجبور به تنها خوابیدن بشوند در سنین بالاتر شخصیتی وابسته تر پیدا می‌کنند. خوابیدن در کنار کودک و یا داشتن تخت‌های مجزا اما در یک اتاق، استرس را در کودک کاهش داده و می‌تواند از کودک در مقابل سندروم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) محافظت کند. در کشور ژاپن که به طور عمومی‌کودکان در کنار مادران می‌خوابند کم ترین میزان سندروم مرگ ناگهانی نوزاد دیده می‌شود.

حس اعتماد و امنیت در کودکان

کارشناسان معتقد هستند که علاوه بر رفع نیازهای کلی کودک، برای ایجاد حس اعتماد و امنیت بهتر است کودک و مادر تا یک سالگی در کنار یکدیگر بخوابند. برای یافتن پاسخ مناسب در این زمینه لازم است تا بنا به سن کودک نیازهای مختلف او در نظر گرفته شود. معمولا انتظار می‌رود که کودک سریعا به شرایط خود عادت کرده و تنها در اتاق و تخت خواب خود بخوابد؛ در صورتی که تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد کودکان به خصوص تا سن یک سالگی باید با والدین خود در یک اتاق بخوابند. زیرا کودک با حرکات والدین خود و صدای تنفس آن‌ها در هنگام خواب متوجه می‌شود که تنها نیست. نزدیک بودن به کودک و رفع سریع و به موقع نیازهایش بعد از بیدار شدن، حس اعتماد و امنیت را در او به وجود می‌آورد. کودکان تنها به دلیل گرسنگی از خواب بیدار نمی‌شوند، گاهی برای این که متوجه شوند در امنیت هستند چشمان شان را باز می‌کنند.

چه شرایطی را باید فراهم کنیم تا کودک خواب راحتی داشته باشد؟

ممکن است بعضی از خانواده‌ها ترجیح بدهند که کودک شان در کنار آن‌ها بخوابد؛ این شرایط به ویژه برای مادرانی که به نوزاد خود شیر می‌دهند بسیار مناسب و راحت است. در صورت انجام این کار باید به بعضی از شرایط توجه ویژه داشت مثلا: تخت باید به اندازه کافی جا داشته باشد؛ نباید از لحاف و بالش استفاده شود؛ کودک باید در کیسه خوابش به پشت بخوابد؛ مادر و پدر به هیچ عنوان نباید سیگار و الکل مصرف کنند؛ دمای اتاق حداکثر ٢١ درجه باشد و از همه مهم تر این که خوابیدن کودک در کنار والدین ضربه ای به رابطه زناشویی آن‌ها وارد نکند. در این شرایط کودک بعد از یک سالگی از لحاظ سندروم مرگ ناگهانی نوزادان و وابستگی احساسی به پدر و مادر خود در امنیت بوده و آماده خوابیدن در اتاق خود خواهد بود. با انجام مراسم‌هایی خاص قبل از خواب می‌توان اتاق خواب کودک را به مکانی جذاب برای او تبدیل کرد. به عنوان مثال: خواندن یک لالایی همیشگی، وجود یک عروسک که کودک در هنگام خواب او را در آغوش بگیرد و این که مدت کوتاهی بعد از بیدار شدن پدر و مادر را در کنار خود ببیند. این کارها می‌تواند او را به اتاقش عادت دهد.

بر خلاف آن چه که تصور می‌شود خوابیدن کودک در کنار پدر و مادر در طول یک سالگی او را کودکی وابسته به مادر و خانواده بار نمی‌آورد. بلکه به دلیل رفع نیازهای عاطفی کودک و ایجاد حس اعتماد و امنیت در این دوران حساس این کودکان در شرایط استرس زا عکس العمل بهتری خواهند داشت؛ می‌توانند خود را با هر شرایطی هماهنگ کنند؛ حس امنیت در آن‌ها ایجاد شده و زمانی که از خواب بیدار می‌شوند می‌توانند دوباره به خواب بروند. زیرا مهم تر از آموزش خوابیدن به کودک، ایجاد حس اعتماد در او است.

خوابیدن با کودک چه تاثیری بر زندگی زناشویی والدین می‌گذارد؟

احتمالا قبل از به دنیا آمدن کودک، پس از یک شب رمانتیک صبح را در آغوش همسر خود آغاز می‌کردید. اکنون نیز می‌توانید همان کار را انجام بدهید، اما وجود یک کودک در میان شما شرایط را کمی‌تغییر داده است. البته که خوابیدن کودک در کنار والدین باعث ایجاد حس امنیت در او می‌شود، اما کودک باید این را یاد بگیرد که پدر و مادر هرگز از هم جدا نمی‌شوند. باید نظم و ترتیب را به کودک خود آموزش بدهید. تخت خواب تنها مکانی است که پدر و مادر در طول روز می‌توانند در آن تنها باشند؛ این مکان را برای خودتان حفظ کنید.

در مورد خوابیدن کودکان در کنار والدین نظرهای متفاوتی وجود دارد. تصمیم درست را تنها پدر و مادر با توجه به نیاز‌های زناشویی و سلامت کودک خود می‌توانند بگیرند.