دوست یابی بچه ها در مدرسه، هشت راهکار کمکی به آن ها

به کودکتان بیاموزید تنها چون فردی ویژگی های بهترین دوست شما را ندارد به این معنا نیست که نمی تواند دوست شما باشد.

دوست یابی بچه ها در مدرسه می تواند استرس زا و کمی مشکل باشد. اگر فرزندتان با مشکلات اجتماعی دست و پنجه نرم می کند، این کار می تواند چالش برانگیز تر هم باشد. در این مقاله راه هایی وجود دارد که با عمل کردن به آن ها می توانید به فرزندتان کمک کنید تا راحت تر با باقی بچه ها ارتباط برقرار کند.

۱- قوانین و نشانه های اجتماعی را با هم مرور کنید

برخی از نوجوانان با داشتن مسائلی در یادگیری و تمرکز، نسبت به دیگر همسن های خود در مهارت های اجتماعی ضعیف تر هستند. می توانید به آن ها در شناخت قوانین و رفتار های اجتماعی کمک کنید(اما این کار را تنها پس از دیدن خرابکاری های اجتماعی اش انجام ندهید.) مهارت های ابتدایی اجتماعی را در زمانی که اوضاع آرام و روان است به او بیاموزید.

همچنین می توانید هنگامی که مهارت یا عدم مهارت اجتماعی ای را در رفتار دیگران مشاهده کردید، آن ها را به فرزندتان نشان دهید. برای مثال: آیا دیدی چطور آقای کریمی هنگامی که با محمد صحبت می کرد یک قدم به عقب برداشت؟ این کار برای این بود که محمد بیش از حد به آقای کریمی نزدیک ایستاده بود.

۲- به فرزندتان یادآوری کنید که دوستی های متفاوتی وجود دارد

هر کسی نمی تواند در تمام حالات دوست شما باشد و عیبی هم ندارد. با نوجوان خود در این مورد صحبت کنید. برای مثال، بعضی از نوجوانان در نگهداری راز ها خوب نیستند، اما با آن ها به فرزندتان خیلی خوش می گذرد. بعضی از آن ها برای صحبت کردن درباره ی احساسات عالی هستند اما نکات مشترک زیادی بین آن ها و فرزندتان وجود ندارد. برخی برای کارهای گروهی روی یک پروژه عالی هستند اما در مواقع بیکاری خیلی سرگرم کننده نیستند.

به کودکتان بیاموزید تنها چون فردی ویژگی های بهترین دوست شما را ندارد به این معنا نیست که نمی تواند دوست شما باشد. تنها به این معنی است که باید حد و حدودی برا این دوستی در نظر گرفته شود.

۳- نیازها و خواسته های فرزندتان را درک کنید

بعضی از نوجوانان به تعداد زیادی دوست احتیاج ندارند. سروکله زدن با ماجرا های دوستان مختلف می تواند بیش از حد وقت گیر باشد. حواستان به فرزندتان باشد. از او بپرسید که میخواهد چه چیزی از یک دوستی جدید بدست بیاورد؟ چه فعالیت هایی را برای انجام دادن با دوستانش در نظر دارد؟

در نظر داشته باشید دوستی های فرزندتان ممکن است به مزاق شما خوش نیاید و امکان دارد این دوستی ها در طی زمان تغییر کنند. پس مدام آن ها را چک کنید.

۴- درباره ی اهمیت دوست یابی بچه ها در مدرسه با او حرف بزنید

سعی کنید تعریف فرزندتان را از دوستی بفهمید. این کار می تواند به او کمک کند تا دیدش را نسبت به دوستی درک کند. سعی کنید بیشتر گوش بدهید و کمتر نظرات خود را ابلاغ کنید. سوالاتی با پایان باز بپرسید. مانند: چه مواردی باعث می شود تا فردی دوست خوب تو باشد و چرا؟

کشف اینکه فرزندتان به عنوان یک دوست چه چیزی برای ارائه دارد نیز می تواند کمک کننده باشد. از او بپرسید چه ویژگی هایی می تواند او را تبدیل به یک دوست خوب کند تا بدین ترتیب ارتباط والدین با نوجوانان شکل بگیرد.

۵- به او کمک کنید تا دوست های احتمالی اش را بشناسد

امکان دارد فرزندتان یک دوست احتمالی را تشخیص ندهد. از او بپرسید دوست دارد وقتش را با که بگذراند، حال در مدرسه یا بیرون آن. به او نشان دهید که معمولا از چه کسی تعریف می کند.

گاهی اوقات نوجوانان دوست هایی انتخاب می کنند که ارزش های کاملا متفاوتی از آن ها دارند. به فرزندتان کمک کنید تا ارزش هایی که برایش اهمیت بسیاری دارند را مشخص کند. از او بپرسید: ایا به یک دوست قابل اعتماد نیاز داری که همواره سر وقت به قرارش برسد؟ آیا صداقت برایت اهمیت زیادی دارد؟ آیا به دوستی نیاز داری که بتوانی راز های خود را با او در میان بگذاری؟

۶- راه های جدیدی را با او کشف کنید که با کمک آن ها بتواند دوستی های تازه ای را آغاز کند

فعالیت در برنامه های بعد مدرسه راه خوبی برای آشنا شدن با نوجوانانی است که سلایق مشترکی با فرزندتان دارند. هنگامی که فرزندتان اعتماد به نفس خود را در آن گروه بدست آورد، می تواند کم کم با تک تک آن ها ارتباط برقرار کند.

به او کمک کنید تا جملاتی برای شروع بحث برای خود داشته باشد. مانند: تو لهجه ی عالی ای در کلاس تئاتر داشتی. بیا با هم وقت بگذرانیم و به من یاد بده که من هم بهتر حرف بزنم. همچنین فرزندتان می تواند یک دوست را در مسیر رفتن به این نوع کلاس ها دعوت کند: آیا فردا به کلاس موسیقی می آیی؟ می خواهی تا تو را سر راه برداریم؟

۷- در مورد رفتار هایی که می تواند به دوستی ها آسیب وارد کند با فرزندتان صحبت کنید

کودکانی که مشکلاتی در یادگیری و تمرکز دارند، ممکن است به خاطر پافشاری های بیش از حد در دوستی آن ها را از بین ببرند. کودکانی که به ADHD مبتلا هستند ممکن است با حرف زدن بی وقفه یا پریدن در میانه ی حرف دیگران، دوستانشان را از خود برانند.

با فرزندتان صادق باشید و رفتار هایی را که ممکن است به دوستی هایش لطمه بزند به او گوشزد کنید.

برای مثال: دوستان به فضا احتیاج دارند و نمی توانند تمام مدت پیش هم باشند.آن ها دوستان دیگری هم دارند که میخواهند گاهی به آن ها سر بزنند. تو و دوستت هردو باید شانس این را داشته باشید تا درباره ی احساسات خود و آنچه که برای شما اهمیت دارد حرف بزنید. همچنین دوستان می توانند با نظر یکدیگر مخالفت کنند بدون اینکه یکدیگر را آزار دهند.

۸- چشم ها و گوش های خود را باز کنید

هنگامی که کودکان در این سن هستند، رفتن پا به پای آن ها در مسیر دوست یابی بچه ها در مدرسه می تواند سخت باشد. برای راندن ماشین و سوار کردن بچه ها داوطلب شوید یا دوستان فرزندتان را به صرف فیلم دیدن به خانه هایتان دعوت کنید. یا در مدرسه داوطلب شوید تا بدانید در محیط آنجا چه اتفاقی می افتد. با این کار شما شانس این را خواهید داشت تا نه تنها به حرف های آن ها گوش دهید، بلکه احساسات آن ها را هم از نزدیک ببینید.

به فرزندتان این اطمینان را بدهید که میتواند با شما صحبت کند و شما بدون قضاوت کردن به حرف های او گوش خواهید داد. باید سنگ صبور فرزندتان باشید و با این کار، راه های ارتباطی را باز نگه دارید.

منبع: سرسره