بهبود روابط والدین با فرزندان، چهار فرمول اصلی
اولین راه حل بهبود روابط والدین با فرزندان این است که والدین برای به تکاپو انداختن کودکان و تشویق آنها گاهی دست به انتقاد از کودک می زنند.
جان گاتمن روانشناس و متخصص در حوزه روابط و خانواده، سالهای زیادی را صرف مطالعه بر روی روابط افراد با یکدیگر کرده است و یک فرمول چهار بخشی را توصیه کرده است که در عین سادگی بسیار کلیدی هستند. اگر پدر و مادر باشید، آشنایی با این چهار اشتباه و تلاش برای حذف آنها از عملکردتان، می تواند به کیفیت روابط شما با فرزندان تان بیفزاید. پس با ما همراه باشید تا با این ۴ فرمول آشنا شویم.
1- انتقاد : بهبود روابط والدین با فرزندان
اولین راه حل بهبود روابط والدین با فرزندان این است که والدین برای به تکاپو انداختن کودکان و تشویق آنها گاهی دست به انتقاد از کودک می زنند. این کار را به زعم خود برای پیشرفت بچه ها انجام می دهند اما انتقاد اغلب عیب ها و نقاط ضعف کودکان را هدف قرار می دهد و نه تنها هیچ انگیزه ای در آنها ایجاد نمی کند، بلکه عزت نفس، اعتماد به نفس و خلاقیت آنها را نیز مسموم می کند. گاتمن معتقد است که کودکان توانایی آن را ندارند که علت انتقاد را تشخیص دهند. بعبارت دیگر بچه ها به جای اینکه انتقاد را به مشکل پیش آمده ربط دهند، آن را به شخصیت خودشان مرتبط می کنند.
برای اینکه پدر و مادری روابط مستحکمی با کودک خود داشته باشند، باید نقش راهنمایی تاثیرگذار را برای فرزند ایفا کنند. این نقش با وجود انتقادهای مداوم هرگز به دست نمی آید. در عوض تاکید بر توانایی های مثبت آنها و کارهای صحیح می تواند یک مشوق بی مانند برای فرزندان ما باشد .
اگر در کودک خود کار اشتباه، رفتار نادرست و عیبی تشخیص دادید، به جای آنکه او را هدف قرار دهید، بر فعل انجام شده تاکید کنید. در این مواقع به جای بکار بردن جملات منفی در مورد آنچه که مطلوبتان نبوده است، جملاتی بگویید که دلخواه تان را نشان دهد.
مثال:
انتقاد: چرا جوراب هایت را روی زمین انداخته ای؟ چرا اینقدر شلخته ای؟
روش درست: وقتی جورابها در سبد جوراب باشند، اتاق منظم تر است. لطفا آنها را توی سبد بینداز .
۲- تحقیر کردن : بهبود روابط والدین با فرزندان
تحقیر کردن نوعی انتقاد کردن از موضع قدرت است. نگاهی بالا به پایین که با طعنه، کنایه، نیش زبان و طنزهای مخرب همراه است . گاهی والدین می خواهند با تحقیر کودک، او را متوجه اشتباهاتش کنند اما تحقیر کردن نه تنها این نتیجه را نخواهد داشت که برعکس موجب آسیب های شدید روانی در کودک شده که خود کم بینی، پرخاشگری و حسادت از آن جمله اند. ممکن است والدین تصور کنند که توبیخ و شماتت کودک جلوی دیگران اثربخشی بالایی برای تصحیح رفتار کودک دارد، اما این کار به مثابه یک تیر خلاص بر روان و شخصیت کودک است.
اگر طالب کودکی شاد و با اعتماد به نفس هستید که از بودن با شما بعنوان پدر و مادر لذت ببرد، تحقیر را هر چه سریعتر از روش تربیتی خودتان حذف نمایید. به جای تحقیر روش صحیح تنبیه کردن و تذکر دادن اشتباهات را بیاموزید و از تخریب شخصیت کودک دست بردارید.
مثال:
تحقیر: ای احمق! دوباره نمره ریاضی را تک گرفته ای؟ اینقدر سخت است که یک روز با نمره بالای ده به خانه بیایی؟
تحقیر: این بچه کوچولو رو ببینید که تا به او چیزی می گوییم، گریه می کند. گریه می کنی نی نی کوچولو؟!
روش درست: الان مدتی است که نمرات امتحان ریاضی ات خیلی پایین است، بیا با هم در مورد دلایل آن حرف بزنیم و راهی پیدا کنیم.
3- حالت دفاعی : بهبود روابط والدین با فرزندان
از دیگر نکاتی که برای راه حل بهبود روابط والدین با فرزندان مورد توجه است اینه که نه تنها بعنوان پدر و مادر که حتی به عنوان یک انسان، ممکن است گاهی مرتکب اشتباهاتی شوید. کودکان بسیار دقیق و تیزبین هستند و گاهی ممکن است که این اشتباه را به روی شما بیاورند.
حالت دفاعی زمانی شکل می گیرد که والد احساس می کند به او حمله شده است. در چنین مواقعی که فرزندان عیبها و اشتباهات والدین را بیان می کنند، برخی والدین با گاردی دفاعی شروع به توجیه کار اشتباه خود می کنند و کار را به جایی می رسانند که احساس تقصیر را در کودک که ایجاد کنند که مثلا به دلیل اینکه تو فلان کار را کردی، باعث شدی من نیز آن رفتار را نشان دهم، حالت دفاعی بیشتر ضعف شما را در پذیرش اشتباه نشان می دهد و به کودک شما این پیام را مخابره می کند که شما اعتماد به نفس کافی برای قبول ضعف ها و اشتباهات خود را ندارید.
حالت دفاعی باعث می شود که فرصت نزدیک شدن فرزند به شما از دست برود. فرصتی که در آن می توانستید با قبول اشتباه و حتی عذرخواهی به کودکتان بیاموزید که نیازی نیست که ما کامل باشیم و هرکسی ممکن است اشتباه کند و اینطور نیست که والدین فقط به حکم پدر و مادر بودن، از اشتباه مبرا هستند.
مثال:
حالت دفاعی: اگر کارهایی که به تو محول شده بود را انجام می دادی که دیگر من دلیلی برای فریاد زدن نداشتم.
روش درست: من نمی بایست داد بزنم حتی اگر دیگران کار اشتباهی مرتکب شوند.
۴- عقب نشینی : بهبود روابط والدین با فرزندان
از دیگر نکاتی که برای راه حل بهبود روابط والدین با فرزندان مورد توجه است اینه که عقب نشینی زمانی اتفاق می افتد که پیش از حل مساله به طور کلی از مساله خود را کنار بکشید و از ادامه فرآیند حل مشکل سرباز بزنید. این عقب نشینی هم می تواند بطور احساسی رخ دهد، یعنی شما چون در ارتباط با فرزند خود دچار خستگی و کلافگی شده اید، کلا از نظر احساسی خودتان را از موضوع دور نگه دارید . همچنین این عقب نشینی می تواند سرباز زدن از گفتگو راجع به مشکل پیش آمده باشد. در این حالت چون تمایلی به صحبت ندارید، خواسته خودتان را تحمیل می کنید بی آنکه حرفهای کودک خود را بشنوید.
وقتی کودک با والدینی روبروست که معمولا با او راجع به احساسات خود و مسائل پیش آمده گفتگو نمی کنند، حس می کند که کسی برای او اهمیتی قائل نیست و صدایش به گوش کسی نمی رسد. نادیده گرفتن کودک و بی توجهی به احساس و حضور او، راه ارتباط کودک با والدین را می بندد و دیگر تمایلی به ایجاد رابطه با پدر و مادر در کودکان حس نمی شود.
مثال :
عقب نشینی: همین که گفتم، حرف نباشه!
روش درست: نظر من در مورد این موضوع این است، حالا لطفا تو هم نظر خودت را به ما بگو
منبع:
گل من و تو
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼