مقایسه کودکان با یکدیگر، اشکالی دارد؟

کودک را با چه کسی مقایسه می‌کنید؟

یکی از مشکلاتی که معمولا والدین در تعامل با کودکان خود با آن مواجه هستند، مقایسه های نامناسب است که معمولا به این دلیل اتفاق می افتد که والدین با مراحل رشد طبیعی کودکان و همچنین تفاوتهای فردی‌ آنها آشنا نیستند. در حالی که باید در نظر داشت که تفاوت‌های فردی در یک محدوده‌ی خاص طبیعی است و اگر از این محدوده خارج شود قابل تامل و بررسی است. این مسئله باعث می‌شود والدین درباره هر موضوعی دست به مقایسه بزنند در حالی که در بسیاری از موارد نه تنها منابع مقایسه مناسب نیست. بلکه حتی فردی را که به عنوان نمونه در نظر می‌گیرند ممکن است از نظر روانشناختی الگوی مناسبی نباشد.

به طور مثال ممکن است یک کودک درونگرا و آرام که تمام مدت در حال درس خواندن است و برای داشتن نمره¬های خوب بسیار مضطرب و نگران است و به همین دلیل با کودکان دیگر هیچ رابطه ای را برقرار نمیکند، از نظر برخی از والدین به عنوان یک کودک کاملا سالم و طبیعی در نظر گرفته شود و حتی فکر کنند که یک کودک خوب، کودکی است که در میهمانی‌ها بنشیند و با کسی صحبت نکند و تمام وقت خود را صرف درس خواندن برای کسب نمرات عالی بکند. در حالیکه این نوع کودکان معمولا در بزرگسالی ممکن است به مشکلات خاصی نظیر اضطراب و یا افسردگی مبتلا شوند . در بسیاری از مواقع وقتی والدین مراجعه می¬کنند و در مورد مشکلاتشان با کودکشان صحبت می کنند مشخص می شود که فرزند آنها در یک طیف طبیعی رفتار میکند ولی به دلیل عدم شناخت آنها از روند طبیعی رشد کودک آنها نگران شده اند و حتی گاهی کودکی را که به عنوان نمونه انتخاب کرده اند و با فرزندشان مقایسه می کنند در محدوده طبیعی قرار نمی‌گیرد.

به هر منبعی اعتماد نکنید

این روزها شبکه های اجتماعی دسترسی به اطلاعات روز را تسریع کرده است اما متاسفانه گاهی این اطلاعات منابع علمی موثقی ندارد. دیده می‌شود که ‌برخی سایت‌ها اطلاعاتی را در مورد مسائل علمی از جمله روانشناسی منتشر می‌کنند که فاقد اعتبار و منابع علمی معتبر است و والدین گاهی با اتکا به همین اطلاعات مسیرهای اشتباهی را در برخورد با کودکشان میروند. با وجود امکانات گسترده ارتباطی در این روزها باید همیشه این مسئله را در نظر داشت که قبل از استفاده از این امکانات روشهای علمی بررسی اطلاعات در شبکه های اجتماعی را آموخت.

معمولا علت رفتارهای کودکان با شما فرق دارد

یکی دیگر از اضطرابهای والدین که معمولا با روانشناسان مطرح می کنند این نکته است که برخی از رفتارهایی که در کودکان مشاهده می¬شود هرچند ممکن است در یک بزرگسال طبیعی نباشد ولی در سنین کودکی یا حتی نوجوانی طبیعی است.

در واقع والدین رفتارها و حالتهای کودک را با وضعیت‌ها و حالت‌های خودشان به عنوان یک فرد بزرگسال مقایسه می‌کنند و به همین دلیل به نظرشان خیلی عجیب و غیرعادی می‌رسد و به این مسئله توجه نمی‌کنند که اگر کودک رفتاری را دارد که در سن بزرگسالی این رفتار نامناسب است لزوما به این معنا نیست که در کودکان هم غیر طبیعی باشد مثلا اگر کودکی در انجام وظایف و تکالیفش اهمال می‌کند و یا علاقه‌ای به انجام دادنش ندارد به معنای همین رفتارها در بزرگسالی نیست. زیرا افراد بزرگسال معمولا اهداف و برنامه‌ریزیشان مشخص شده است و بر همین اساس عمل می کنند ولی این مسئله هنوز در کودکان اتفاق نیفتاده است و نیاز به کمک و تشویق بیشتری برای انجام کارها دارد. در انتها مجددا براین مسئله تاکید می کنم که‌ همیشه به خاطر داشته باشیم که یک فرد بزرگسال با کودک متفاوت است و همچنین کودکان با هم متفاوت هستند بنابراین در مقایسه ها بسیار دقت کنیم.