پرسش های جنسی کودک، چه جوابی بدهیم؟ (۱)
نباید روی اعضای تناسلی کودک اسامی ای که بار منفی یا شرم آور دارند گذاشت؛ نگویید: «برو عیب تو بپوشون»، «آبروتو بپوشون».
آموزش سلامت جنسی به کودکان یکی از دشوارترین قسمت های فرزندپروری است که اغلب والدین به دلیل ناآشنایی با ظرافت های موجود در این راه، یا با آموزش زودرس و شتابزده خود یا با تاخیر و پنهانکاری به سلامت فرزندشان لطمه می زنند. در آستانه روز جهانی سلامت جنسی سعی داریم شما را با کلیدهای تربیتی آشنا کنیم که بتوانید به راحتی از عهده این وظیفه مهم خود برآیید.
شاید اولین و رایج ترین خطایی که اغلب ما والدین مرتکب می شویم این باشد که ضرورتی نمی بینیم درباره مسائل جنسی با کودک حرف بزنیم. والدین یا مربیانی که با کودک سر و کار دارند باید متوجه اهمیت این آموزش شوند به این باور برسند که مخفی کاری و سرکوب کنجکاوی های جنسی کودک می تواند آسیب زا باشد. یعنی با عملکرد نامناسب ما کنجکاوی های معمولی بچه ها که لازمه رشد سالم و طبیعی آنهاست، می تواند به جنبه های جنسی تبدیل شود و نهایتا زمینه های انحراف اخلاقی را در آنها ایجاد کند. والدین می توانند با تربیت جنسی درست در پیدایش حس های خوبی مانند زیبایی دوستی، هنر عشق ورزیدن، محبت، صمیمیت و ایثار و فداکاری نقش داشته باشند.
زمان طلایی آموزش را از دست ندهید
بعضی از والدین تا دوره بلوغ فرزند که تغییرهای آشکار جسمی او مجبورشان خواهدکرد درباره جنسیت با او حرف بزنند، سکوت می کنند. بعضی هم این کار سخت را به مربیان مدرسه واگذار می کنند، اما آیا همه بچه هایی که در یک کلاس هستند درک جنسیتی یکسانی دارند؟ یا اصلا آیا مربیان ما دوره ای دیده اند که بدانند چه میزان اطلاعات را چطور در اختیار کودکان قرار دهند؟
پس چه بخواهید، چه نخواهید کودکان از رسانه ها یا همسالان اطلاعاتی درباره جنسیت به دست می آورند. شما اگر نتوانید با مهارت ارتباطی و فن گفت و گوی سالم که لازمه برقراری روابط بین فردی است به کودک آموزش دهید در قدم اول خودتان لطمه می بینید چرا که اولین رابطه سالم باید بین شما و بچه های شکل بگیرد. اگر امروز که فرزندتان خردسال است فضای مناسب گفت و گو چه درباره جنسبت، چه مسائل دیگر به وجود نیاورید، در دوره بلوغ و نوجوانی نیز نخواهید توانست چنین فضای ارتباطی ای ایجاد کنید و توصیه ها و راهنمایی های لازم را داشته باشید.
نگذارید کودک احساس شرم کند
شروع آموزش جنسی می تواند از سنین خیلی پایین همگام با آموزش توالت رفتن باشد که مفهوم خصوصی بودن اعضای تناسلی را به کودک می آموزید. اغلب بچه ها قبل از مدرسه رفتن به خوبی این عبارت خصوصی بودن را می پذیرند. نکته اینکه، نباید روی اعضای تناسلی کودک اسامی ای که بار منفی یا شرم آور دارند گذاشت؛ نگویید: «برو عیب تو بپوشون»، «آبروتو بپوشون».
از هیجانی شدن و نشان دادن واکشن های تند هنگامی که کودک به خاطر شناخت بدنش به عضو تناسلی اش دست می زند، بپرهیزید. همان طور که او دستش را در چند ماهی با کنجکاوی نگاه می کرد و می شناخت یا به گوشش دست می زد و ناخن های خود را با کنجکاوی می شناخت، اجازه دهید این عضو خود را هم بشناسد اما با پرت کردن حواس او می توانید مانع از لمس بیش از حد و تجربه حس خوشایند آن شوید چرا که برخی از بچه ها به دلیل آرامش گرفتن امکان دارد دوباره به خصوص در مواقعی که به آرامش نیاز دارند مانند زمان خواب، آلت تناسلی خود را لمس کنند.
بعضی از بچه ها با موی مادر یا خودشان بازی می کنند یا شست خود را می مکند تا آرام شوند پس دقت کنید این ۲ مثل هم است؛ از گذاشتن اسامی منفی مانند خودارضایی و... جدا بپرهیزید و کودکتان را بی جهت اذیت نکنید، اگر شما با رفتار نامناسب و واکنش تند او را حساس نکنید این تجربه و دوره شناخت سپری می شود.
ادامه دارد...
شاید اولین و رایج ترین خطایی که اغلب ما والدین مرتکب می شویم این باشد که ضرورتی نمی بینیم درباره مسائل جنسی با کودک حرف بزنیم. والدین یا مربیانی که با کودک سر و کار دارند باید متوجه اهمیت این آموزش شوند به این باور برسند که مخفی کاری و سرکوب کنجکاوی های جنسی کودک می تواند آسیب زا باشد. یعنی با عملکرد نامناسب ما کنجکاوی های معمولی بچه ها که لازمه رشد سالم و طبیعی آنهاست، می تواند به جنبه های جنسی تبدیل شود و نهایتا زمینه های انحراف اخلاقی را در آنها ایجاد کند. والدین می توانند با تربیت جنسی درست در پیدایش حس های خوبی مانند زیبایی دوستی، هنر عشق ورزیدن، محبت، صمیمیت و ایثار و فداکاری نقش داشته باشند.
زمان طلایی آموزش را از دست ندهید
بعضی از والدین تا دوره بلوغ فرزند که تغییرهای آشکار جسمی او مجبورشان خواهدکرد درباره جنسیت با او حرف بزنند، سکوت می کنند. بعضی هم این کار سخت را به مربیان مدرسه واگذار می کنند، اما آیا همه بچه هایی که در یک کلاس هستند درک جنسیتی یکسانی دارند؟ یا اصلا آیا مربیان ما دوره ای دیده اند که بدانند چه میزان اطلاعات را چطور در اختیار کودکان قرار دهند؟
پس چه بخواهید، چه نخواهید کودکان از رسانه ها یا همسالان اطلاعاتی درباره جنسیت به دست می آورند. شما اگر نتوانید با مهارت ارتباطی و فن گفت و گوی سالم که لازمه برقراری روابط بین فردی است به کودک آموزش دهید در قدم اول خودتان لطمه می بینید چرا که اولین رابطه سالم باید بین شما و بچه های شکل بگیرد. اگر امروز که فرزندتان خردسال است فضای مناسب گفت و گو چه درباره جنسبت، چه مسائل دیگر به وجود نیاورید، در دوره بلوغ و نوجوانی نیز نخواهید توانست چنین فضای ارتباطی ای ایجاد کنید و توصیه ها و راهنمایی های لازم را داشته باشید.
نگذارید کودک احساس شرم کند
شروع آموزش جنسی می تواند از سنین خیلی پایین همگام با آموزش توالت رفتن باشد که مفهوم خصوصی بودن اعضای تناسلی را به کودک می آموزید. اغلب بچه ها قبل از مدرسه رفتن به خوبی این عبارت خصوصی بودن را می پذیرند. نکته اینکه، نباید روی اعضای تناسلی کودک اسامی ای که بار منفی یا شرم آور دارند گذاشت؛ نگویید: «برو عیب تو بپوشون»، «آبروتو بپوشون».
از هیجانی شدن و نشان دادن واکشن های تند هنگامی که کودک به خاطر شناخت بدنش به عضو تناسلی اش دست می زند، بپرهیزید. همان طور که او دستش را در چند ماهی با کنجکاوی نگاه می کرد و می شناخت یا به گوشش دست می زد و ناخن های خود را با کنجکاوی می شناخت، اجازه دهید این عضو خود را هم بشناسد اما با پرت کردن حواس او می توانید مانع از لمس بیش از حد و تجربه حس خوشایند آن شوید چرا که برخی از بچه ها به دلیل آرامش گرفتن امکان دارد دوباره به خصوص در مواقعی که به آرامش نیاز دارند مانند زمان خواب، آلت تناسلی خود را لمس کنند.
بعضی از بچه ها با موی مادر یا خودشان بازی می کنند یا شست خود را می مکند تا آرام شوند پس دقت کنید این ۲ مثل هم است؛ از گذاشتن اسامی منفی مانند خودارضایی و... جدا بپرهیزید و کودکتان را بی جهت اذیت نکنید، اگر شما با رفتار نامناسب و واکنش تند او را حساس نکنید این تجربه و دوره شناخت سپری می شود.
ادامه دارد...
منبع:
هفته نامه سلامت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼