اهدای تخمک در ایران، نکات مهم

نکات مهم در اهدای تخمک
- حداکثر سنی فرد گیرنده تخمک 45 سال است. البته فرد باید کاملا از خطرات باروری در سنین بالا مطلع باشد و پس از مشاوره های لازم با تخصص و روان پزشک برای این کار اقدام کند.

- لازم است زوجی که می خواهند با روش اهدای تخمک تحت درمان قرار گیرند، تحت مشاوره باشند و تمام جوانب این کار اعم از مسائل روحی، روانی، ارث و قانون و سایر مسائل را درنظر بگیرند و با آگاهی کامل درمان را آغاز کنند.

- آزمایش های اولیه پیش از درمان باید به طور کامل انجام شود.
-
سن اهداکننده تخمک بهتر است بین 21 تا 34 سال باشد و ترجیحا این فرد قبلا بچه دار شده باشد، زیرا شانس حاملگی را در فرد گیرنده تخمک بالا می برد.

- خصوصیات فیزیکی فرد گیرنده و اهداکننده تخمک مانند رنگ پوست، رنگ چشم، رنگ مو و ساختمان بدنی، بهتر است هماهنگ باشد.

- فرد اهداکننده تخمک (Donor) باید از نظر ژنتیکی کاملا سالم باشد، همین طور از نظر بیماری هایی نظیر سفلیس، هپاتیت، ایدز نیز باید مورد بررسی قرار گیرد.

- ارزیابی روان شناختی فرد اهداکننده تخمک توسط یک شخص حرفه ای نیز بسیار توصیه می شود. این سابقه شامل بررسی سابقه خانوادگی، تحصیلی، ثابت روحی، انگیزه اهدا، سابقه بارداری سخت، روابط بین فردی، سابقه قضایی و قانونی، سابقه بیماری های روان پزشکی و اختلال شخصیتی است.

همواره بحث های فراوانی در رابطه با اهداکننده تخمک جریان داشته است که آیا بهتر است فرد اهداکننده شناخته شده یا ناشناس باشد. بسیاری از دریافت کنندگان تمایل به دریافت تخمک از اهداکنندگان ناشناس دارند، زیرا تمایل دارند حریم خصوصی خود را حفظ کنند اما در مقابل عده ای نیز اصرار به شناختن اهداکننده دارند و برای آنها سابقه اجتماعی، فر هنگی اهداکننده تخمک و ویژگی های ژنتیکی اش اهمیت زیادی دارد.

موضوع دیگر آشکار کردن یا پنهان داشتن موضوع از کودک حاصل از این عمل است. در مواردی که بنا بر ملاحظاتی این حقیقت کتمان می شود، همواره این خطر وجود دارد که حقیقت ناخواسته آشکار شود. این موضوع به ویژه در مورد خانواده هایی که تفاهم و توافق در آنها وجود ندارد، بیشتر اهمیت می یابد. به هرحال مهم این است که استانداردهای سلامت جسمی و روانی در مورد اهداکنندگان رعایت شود و برای پیشگیری از مشکلات آنی رضایت نامه از اهداکننده و گیرنده دریافت شود.