جنین در دوران بارداری، صداها را می شنود؟

رحم، ساکت‌ترین جای نگهداری بچه نیست. در رحم، کودک نه تنها می‌تواند صدای بدن مادر خود را بشنود -منظور صدای قار و قور شکم، تپش قلب، سکسه یا آروغ زدن است- بلکه می‌تواند صداهای بیرون را هم بشنود.

اگر مادر داخل سالن نمایش با صدایی دیجیتال و پیشرفته بنشیند و یا از کنار بنایی با سر و صدای فراوان رد شود، احتمال زیاد می‌رود که جنین نسبت به تمام هیاهوهای پیرامون با ضربه زدن یا تغییر وضعیت، واکنش نشان دهد.

البته باید گفت که تمام صداها مثل هم نیستند. شاید بارزترین صدایی که بچه داخل رحم مادر می‌شود، صدای خود مادر باشد. در حدود هفت و هشت ماهگی، هر زمان که مادر شروع می‌کند به صحبت کردن، میزان تپش قبل نوزاد کمی کاهش می‌یابد و این نشان می‌دهد که صدای مادر تأثیر آرامبخشی دارد.

قسمت جالب داستان اینجاست که شواهدی مبنی بر ارجحیت یکسانی در بچه‌ها نسبت به صدای پدر یا برادر و خواهرشان یا هر صدای دیگری که داخل رحم زیاد می‌شوند وجود ندارد. شاید تفاوت آن در این است که صدای مادرانه به دو طریق با جنین ارتباط برقرار می‌کند: در قالب صدای فراگیر شکم و در دورن از طریق لرزش تارهای صوتی.

در واقع نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که اگر قرار باشد بچه‌ها صدایی را انتخاب کنند، آنها صدایی را ترجیح می‌دهند که نزدیک به صدای مادر باشد، در واقع نزدیک به آن چیزی که از درون رحم شنیده‌اند.