درمان بیش فعالی بچه ها، چگونه ممکن است؟
ابتدا مطمئن باشید با یک کودک مبتلا به بیش‌فعالی روبرو هستید. در این راه شما باید مطمئن باشید بینایی و شنوایی کودک بررسی شده.
اختلال بیش‌فعالی به ندرت به صورت خالص دیده می‌شود و معمولا همراه با مشکلات دیگری مانند اختلالات یادگیری یا مسائل خلقی است. درمان این اختلال کاری سخت و نوعی فداکاری است. برای مدیریت این کودکان در مدرسه یا خانه راه‌حل ساده‌ای وجود ندارد. تاثیر درمان در مدرسه به دانش و استمرار در محیط مدرسه و معلم بستگی دارد.
در ادامه نکاتی در مورد مدیریت این کودکان در مدرسه ارائه می‌شود که کلیات آن برای کودکان تمام سنین قابل‌استفاده است. ابتدا مطمئن باشید با یک کودک مبتلا به بیش‌فعالی روبرو هستید. در این راه شما باید مطمئن باشید بینایی و شنوایی کودک بررسی شده و وجود سایر بیماری‌های طبی در اطفال مورد ارزیابی قرار گرفته است. البته مسوولیت اصلی در این خصوص با والدین کودک است اما آموزگار می‌تواند از این فرآیند حمایت کند.
۱. برای خود منبع حمایتی بسازید. کار کردن با این کودکان می‌تواند بسیار خسته‌کننده باشد. مطمئن باشید مدرسه و والدین از شما حمایت می‌کنند. از همکاری والدین و سایر همکاران اطمینان داشته باشید.
۲. محدودیت‌های خود را بشناسید. از کمک خواستن نترسید. شما نباید از خود انتظار متخصص بودن در این زمینه داشته باشید. شما باید هنگام نیاز برای کمک خواستن احساس راحتی داشته باشید.
۳. از کودکان آنچه را که به آنها کمک می‌کند، بپرسید. آنها می‌توانند بهترین روش یادگیری خود را بگویند. اینکه خودشان داوطلب دادن اطلاعات شوند برای آنها بسیار ناراحت‌کننده است. سعی کنید ترجیحا به صورت انفرادی با کودک صحبت کنید و بهترین روش یادگیری را از خودش بپرسید. کودک بهترین کسی است که می‌تواند در مورد روش یادگیری خود نظر بدهد. به‌خصوص در بچه‌های بزرگتر باید از درک معنی بیش‌فعال به‌وسیله کودک مطمئن شد. این کار به هر دوی شما کمک زیادی می‌کند.
۴. به یاد داشته باشید این کودکان به ساختار نیاز دارند زیرا قادر به ایجاد ساختار درونی نیستند. نیاز به ایجاد ساختار خارجی در محیط دارند. برای آنها فهرست‌هایی تهیه کنید. این کودکان از داشتن جدول یا فهرست یادآوری آنچه که باید انجام دهند، سود می‌برند. آنها به یادآوری، پیش‌نویس، تکرار دستورالعمل، حد و مرز و ساختار نیاز دارند.
۵. بخش هیجانی یادگیری را مدنظر داشته باشید. این کودکان برای یافتن لذت در کلاس، داشتن تسلط به جای ناکامی و ناتوانی و هیجان به جای خستگی یا ترس به کمک ویژه‌ای نیاز دارند. پرداختن به هیجاناتی که در فرآیند یادگیری سهیم هستند، ضروری است.
۶. قوانین را برای آنها بنویسید و مطمئن شوید آنها می‌دانند چه انتظاری از آنها می‌رود.
۷. دستورالعمل‌ها را تکرار کنید. دستورالعمل‌ها را بنویسید، بگویید و تکرار کنید. این کودکان نیاز دارند مطالب را بیشتر از یک بار بشنوند.
۸. تماس چشمی مکرر با آنها برقرار کنید. این کار را تکرار کنید. یک نگاه می‌تواند کودک را از رویای روزانه خارج کند یا اجازه سوال دادن به او بدهد.
۹. کودک را نزدیک میز معلم یا جایی که اکثرا معلم آنجاست، بنشانید.
۱۰. مرز و محدودیت قائل شوید. این روش آرامش‌بخش است نه تنبیه‌کننده، این کار را به طور مستمر، قابل پیش‌بینی، فوری و ساده انجام دهید. وارد بخش‌های پیچیده‌ای مانند قضاوت در مورد عدالت نشوید. این بحث‌های طولانی فقط باعث انحراف از محور اصلی می‌شوند.
۱۱. برنامه‌تان را تا آنجا که ممکن است قابل‌پیش‌بینی کنید. آن را روی تخته‌سیاه یا میز تحریر کودک بچسبانید. مرتب کودک را به آن ارجاع دهید. اگر قصد تغییراش را دارید، هشدار و آمادگی قبلی بدهید. تغییرات ناگهانی برای این کودکان دشوار است. هنگام ایجاد آمادگی برای تغییر، مراقبت خاصی داشته باشید.
۱۲. سعی کنید به آنها در برنامه‌ریزی برای ساعات بعد از مدرسه کمک کنید تا از یکی از نشانگان اصلی این اختلال یعنی مسامحه پیشگیری کنید.
۱۳. تعداد امتحان‌های زمان‌دار را کم کنید. این آزمون‌ها اجازه نمی‌دهند این کودکان آنچه را که می‌دانند، نشان دهند.
۱۴. برای کودک دریچه خروج (راه فرار) بگذارید، مثلا ترک کلاس برای یک لحظه. اگر این کار به عنوان قانون کلاس باشد، مانع می‌شود کودک کلاس را از دست بدهد. انجام این کار، باعث آموزش، روش‌های مشاهده و تنظیم خود می‌شود.
۱۵. به دنبال کیفیت تکالیف باشید، نه کمیت آن. این کودکان غالبا نیاز به حجم کم تکالیف دارند. به محض آموختن مفاهیم، باید اجازه پایان تکالیف به آنها داده شود. زمان مطالعه باید به میزانی باشد که آنها را خسته نکند و بیشتر از تحمل‌شان نباشد.
۱۶. پیشرفت را ارزیابی کنید. کودکان بیش‌فعال از فیدبک مکرر سود می‌برند. این کار به آنها کمک می‌کند از مسیر خود خارج نشوند و به آنها اجازه می‌دهد که بدانند چه انتظاری از آنها وجود دارد و آیا به اهداف خود می‌رسند و می‌تواند بسیار تشویق‌کننده باشد.
۱۷. وظایف بزرگ را به کوچک تقسیم کنید. این کار یکی از مهم‌ترین روش‌های آموزشی برای این کودکان است. کارهای بزرگ به سرعت کودک را خسته می‌کند و او را با این هیجان روبرو خواهد کرد که من هرگز قادر به انجام این نوع پاسخ نخواهم بود. با شکستن کار به بخش‌های کوچکتر، هر جزء به میزانی از حجم خواهد رسید که قابل‌انجام باشد و می‌تواند مانع سردرگم شدن و خستگی کودک شود.
به طور کلی، این کودکان بیشتر از میزان تصور خود توان انجام کار دارند. با شکستن کار به قطعات کوچکتر، به کودک اجازه می‌دهید به این حقیقت دسترسی پیدا کند. از طرفی، در خردسالان می‌تواند از قشقرق حاصل از ناکامی پیشگیری کند و در کودکان بزرگتر مانع نگرش شکست خورده بودن می‌شود. شما باید این کار را به‌طورمستمر انجام دهید.
۱۸. به خود اجازه دهید بامزه، غیررسمی، پرجاذبه و سرگرم‌کننده باشید. هر روز سعی در ایجاد تنوع داشته باشید. کودکان بیش‌فعال، تنوع را دوست دارند. آنها به تنوع پاسخ خوبی می‌دهند. این کار به تداوم توجه کمک می‌کند.
این بچه‌ها سرشار از زندگی هستند. آنها بازی را دوست دارند و بیشتر از بقیه از خستگی متنفرند، بنابراین درمان بیشتر شامل کاهش ساختارهای خشک و برنامه‌ها و قوانین خسته‌کننده است. اگر به خود اجازه دهید که کمتر عاقل باشید، کمک زیادی به خود کرده‌اید.
۱۹. در جستجوی ایجاد محرک زیاد باشید. بیش‌فعال مثل قوری روی آتش می‌تواند به جوش بیاید. لازم است شما دما را به سرعت کاهش دهید. بهترین راه مواجهه با آشفتگی در کلاس درس، پیشگیری از آن در اولین قدم است.
۲۰. تا جای ممکن در جستجوی موفقیت باشید. این کودکان با طعم شکست بالایی زندگی می‌کنند و نیاز دارند همه موارد مثبتی که به دست می‌آورند، شناخته شود. ناراحت‌کننده‌ترین بخش بیش‌فعالی، آثار مخرب آن بر اعتماد به نفس است، بنابراین اغراق نیست اگر بگوییم حتی نوشیدن یک لیوان آب در این بچه‌ها باید با تشویق و تحسین، همراه باشد.
در ادامه نکاتی در مورد مدیریت این کودکان در مدرسه ارائه می‌شود که کلیات آن برای کودکان تمام سنین قابل‌استفاده است. ابتدا مطمئن باشید با یک کودک مبتلا به بیش‌فعالی روبرو هستید. در این راه شما باید مطمئن باشید بینایی و شنوایی کودک بررسی شده و وجود سایر بیماری‌های طبی در اطفال مورد ارزیابی قرار گرفته است. البته مسوولیت اصلی در این خصوص با والدین کودک است اما آموزگار می‌تواند از این فرآیند حمایت کند.
۱. برای خود منبع حمایتی بسازید. کار کردن با این کودکان می‌تواند بسیار خسته‌کننده باشد. مطمئن باشید مدرسه و والدین از شما حمایت می‌کنند. از همکاری والدین و سایر همکاران اطمینان داشته باشید.
۲. محدودیت‌های خود را بشناسید. از کمک خواستن نترسید. شما نباید از خود انتظار متخصص بودن در این زمینه داشته باشید. شما باید هنگام نیاز برای کمک خواستن احساس راحتی داشته باشید.
۳. از کودکان آنچه را که به آنها کمک می‌کند، بپرسید. آنها می‌توانند بهترین روش یادگیری خود را بگویند. اینکه خودشان داوطلب دادن اطلاعات شوند برای آنها بسیار ناراحت‌کننده است. سعی کنید ترجیحا به صورت انفرادی با کودک صحبت کنید و بهترین روش یادگیری را از خودش بپرسید. کودک بهترین کسی است که می‌تواند در مورد روش یادگیری خود نظر بدهد. به‌خصوص در بچه‌های بزرگتر باید از درک معنی بیش‌فعال به‌وسیله کودک مطمئن شد. این کار به هر دوی شما کمک زیادی می‌کند.
۴. به یاد داشته باشید این کودکان به ساختار نیاز دارند زیرا قادر به ایجاد ساختار درونی نیستند. نیاز به ایجاد ساختار خارجی در محیط دارند. برای آنها فهرست‌هایی تهیه کنید. این کودکان از داشتن جدول یا فهرست یادآوری آنچه که باید انجام دهند، سود می‌برند. آنها به یادآوری، پیش‌نویس، تکرار دستورالعمل، حد و مرز و ساختار نیاز دارند.
۵. بخش هیجانی یادگیری را مدنظر داشته باشید. این کودکان برای یافتن لذت در کلاس، داشتن تسلط به جای ناکامی و ناتوانی و هیجان به جای خستگی یا ترس به کمک ویژه‌ای نیاز دارند. پرداختن به هیجاناتی که در فرآیند یادگیری سهیم هستند، ضروری است.
۶. قوانین را برای آنها بنویسید و مطمئن شوید آنها می‌دانند چه انتظاری از آنها می‌رود.
۷. دستورالعمل‌ها را تکرار کنید. دستورالعمل‌ها را بنویسید، بگویید و تکرار کنید. این کودکان نیاز دارند مطالب را بیشتر از یک بار بشنوند.
۸. تماس چشمی مکرر با آنها برقرار کنید. این کار را تکرار کنید. یک نگاه می‌تواند کودک را از رویای روزانه خارج کند یا اجازه سوال دادن به او بدهد.
۹. کودک را نزدیک میز معلم یا جایی که اکثرا معلم آنجاست، بنشانید.
۱۰. مرز و محدودیت قائل شوید. این روش آرامش‌بخش است نه تنبیه‌کننده، این کار را به طور مستمر، قابل پیش‌بینی، فوری و ساده انجام دهید. وارد بخش‌های پیچیده‌ای مانند قضاوت در مورد عدالت نشوید. این بحث‌های طولانی فقط باعث انحراف از محور اصلی می‌شوند.
۱۱. برنامه‌تان را تا آنجا که ممکن است قابل‌پیش‌بینی کنید. آن را روی تخته‌سیاه یا میز تحریر کودک بچسبانید. مرتب کودک را به آن ارجاع دهید. اگر قصد تغییراش را دارید، هشدار و آمادگی قبلی بدهید. تغییرات ناگهانی برای این کودکان دشوار است. هنگام ایجاد آمادگی برای تغییر، مراقبت خاصی داشته باشید.
۱۲. سعی کنید به آنها در برنامه‌ریزی برای ساعات بعد از مدرسه کمک کنید تا از یکی از نشانگان اصلی این اختلال یعنی مسامحه پیشگیری کنید.
۱۳. تعداد امتحان‌های زمان‌دار را کم کنید. این آزمون‌ها اجازه نمی‌دهند این کودکان آنچه را که می‌دانند، نشان دهند.
۱۴. برای کودک دریچه خروج (راه فرار) بگذارید، مثلا ترک کلاس برای یک لحظه. اگر این کار به عنوان قانون کلاس باشد، مانع می‌شود کودک کلاس را از دست بدهد. انجام این کار، باعث آموزش، روش‌های مشاهده و تنظیم خود می‌شود.
۱۵. به دنبال کیفیت تکالیف باشید، نه کمیت آن. این کودکان غالبا نیاز به حجم کم تکالیف دارند. به محض آموختن مفاهیم، باید اجازه پایان تکالیف به آنها داده شود. زمان مطالعه باید به میزانی باشد که آنها را خسته نکند و بیشتر از تحمل‌شان نباشد.
۱۶. پیشرفت را ارزیابی کنید. کودکان بیش‌فعال از فیدبک مکرر سود می‌برند. این کار به آنها کمک می‌کند از مسیر خود خارج نشوند و به آنها اجازه می‌دهد که بدانند چه انتظاری از آنها وجود دارد و آیا به اهداف خود می‌رسند و می‌تواند بسیار تشویق‌کننده باشد.
۱۷. وظایف بزرگ را به کوچک تقسیم کنید. این کار یکی از مهم‌ترین روش‌های آموزشی برای این کودکان است. کارهای بزرگ به سرعت کودک را خسته می‌کند و او را با این هیجان روبرو خواهد کرد که من هرگز قادر به انجام این نوع پاسخ نخواهم بود. با شکستن کار به بخش‌های کوچکتر، هر جزء به میزانی از حجم خواهد رسید که قابل‌انجام باشد و می‌تواند مانع سردرگم شدن و خستگی کودک شود.
به طور کلی، این کودکان بیشتر از میزان تصور خود توان انجام کار دارند. با شکستن کار به قطعات کوچکتر، به کودک اجازه می‌دهید به این حقیقت دسترسی پیدا کند. از طرفی، در خردسالان می‌تواند از قشقرق حاصل از ناکامی پیشگیری کند و در کودکان بزرگتر مانع نگرش شکست خورده بودن می‌شود. شما باید این کار را به‌طورمستمر انجام دهید.
۱۸. به خود اجازه دهید بامزه، غیررسمی، پرجاذبه و سرگرم‌کننده باشید. هر روز سعی در ایجاد تنوع داشته باشید. کودکان بیش‌فعال، تنوع را دوست دارند. آنها به تنوع پاسخ خوبی می‌دهند. این کار به تداوم توجه کمک می‌کند.
این بچه‌ها سرشار از زندگی هستند. آنها بازی را دوست دارند و بیشتر از بقیه از خستگی متنفرند، بنابراین درمان بیشتر شامل کاهش ساختارهای خشک و برنامه‌ها و قوانین خسته‌کننده است. اگر به خود اجازه دهید که کمتر عاقل باشید، کمک زیادی به خود کرده‌اید.
۱۹. در جستجوی ایجاد محرک زیاد باشید. بیش‌فعال مثل قوری روی آتش می‌تواند به جوش بیاید. لازم است شما دما را به سرعت کاهش دهید. بهترین راه مواجهه با آشفتگی در کلاس درس، پیشگیری از آن در اولین قدم است.
۲۰. تا جای ممکن در جستجوی موفقیت باشید. این کودکان با طعم شکست بالایی زندگی می‌کنند و نیاز دارند همه موارد مثبتی که به دست می‌آورند، شناخته شود. ناراحت‌کننده‌ترین بخش بیش‌فعالی، آثار مخرب آن بر اعتماد به نفس است، بنابراین اغراق نیست اگر بگوییم حتی نوشیدن یک لیوان آب در این بچه‌ها باید با تشویق و تحسین، همراه باشد.
منبع:
هفته نامه سلامت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼