پرکاری تیروئید در نوزاد، تشخیص

یکی از نادرترین اختلالات تیروئید، پرکاری آن در نوزادان است. این وضعیت در نوزادانی که مادران آنها در طول دوران بارداری پرکاری تیروئید داشته‌اند، به ندرت رخ می‌دهد. اگر بیماری خفیف باشد، به درمان خاصی نیاز نیست اما اگر اختلال با علائم شدید همراه باشد، درمان و گاه تجویز داروهای ضدتیروئیدی ضروری است.
برای تشخیص پرکاری تیروئید در نوزاد، اندازه‌گیری سطح سرمی TSH و تیروکسین آزاد خون بندناف توصیه می‌شود.
در صورتی که پرکاری تشخیص داده شود، درمان با متی‌مازول با دوز ۰/۵ تا ۱ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یا پروپیل تیوراسیل، ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، درمان رایج برای گروه نوزادان است.
دوز پروپرانولول 2 تا 4 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در کنترل تاکی‌کادری و هایپراکتیویتی نوزاد به کار گرفته می‌شود. اسید ایوپانوییک با دوز 100 تا 200 میلی‌گرم در روز، و محلول لوگل یا یدید پتاسیم و گلوکوکورتیکوئید در موارد شدید لازم است تجویز شود.