تشخیص نوزاد نارس، چگونه؟
اگر نوزاد با استفاده از ابزارهایی مثل فورسپس متولد شده است، انتظار نشانه، آسیب و خراشیدگی ها را داشته باشید.
شاید پس از تولد فرزندتان به آن زیبایی نباشد که انتظارش را داشته اید. البته این موضوع درباره ی نوزادی که نه ماه در مایع شنا کرده و سپس از مجرای باریکی بیرون آمده است چندان غیرطبیعی نیست. در ادامه عللی آمده است که چرا فرزندتان چنین ظاهری دارد، اما صرف نظر از اینکه احتمالا فرزندتان هنگام تولد تا چه حد چروکیده، سرخ یا کثیف باشد، بی تردید متوجه خواهید شد که او زیباترین چیزی است که تاکنون دیده اید.
کف و روی پا
کف پای نوزاد اغلب کبود رنگ است که برای چند روز نخست پس از زایمان کاملا طبیعی است. شاید کف پای آنان اندکی به سمت داخل باشد و انگشتان پا روی هم افتاده باشند.
دست و یا
در مقایسه با بقیه ی بدن دست و پای نوزاد کوتاه به نظر می رسد.
بند ناف
هنگام تولد بند ناف نوزاد که ریسمانی طولانی، سفید و در هم پیچیده و نیرومند به نظر میرسد، با ابزار خاصی گیرہ زدہ می شود. حدوداً پنج دقیقه پس از زایمان بند ناف بریده می شود. برای چند روز گیره ی متصل به بند ناف برداشته نمی شود. همان طور که انتهای بند ناف بهبود می یابد و خشک می شود، به آهستگی رنگش قهوه ای شده و می افتد.
معمولا این روند حدود ده روز تا دو هفته پس از زایمان طول می کشد. هرگز بند ناف را نکشید، حتی اگر به ظاهر به نخ باریکی بند باشد. مطمئن شوید در هر بار تعویض پوشک، انتهای بند ناف را تمیز کنید. در ۲۴ ساعت اول بعد از تولد خطر خونریزی و در ۲۴ ساعت دوم خطر عفونت در بند ناف بیشتر است.
اندام تناسلی
در اثر هورمون هایی که در رحم به فرزند تان منتقل میشود، امکان دارد نوزاد دختر با فرج و پستان متورم متولد شود و ترشحات واژنی روشن و نیز اندکی خونریزی داشته باشد. ممکن است نوزاد پسر در اثر مایعی که هنگام تولد به داخل کیسه ی بیضه هایش رفته است، بیضه هایش نیز متورم باشد. معمولاً این تورم طی دو تا چهار هفته ناپدید می شود، در حالی که ترشحات واژن فقط چند روز ادامه می یابد.
چشم
شاید پلک چشم نوزاد به سبب فشار تجربه شده هنگام زایمان پف کرده و سرخ باشد: این تورم برای فردی که برای نه ماه در مایع آمنیوتیک خیسانده و سپس از مجرای زایمان بیرون رانده شده، کاملاً عادی است. از بین رفتن این تورم چند روز طول میکشد. رنگ چشم نوزادان سفید پوست اغلب، اما نه همیشه، آبی تیره یا خاکستری است.
سر
شاید در آغاز سر بچه به شکل مخروط (کله قند) به نظر رسد. سر اندکی شکل دراز و له شده دارد. اما با گذر زمان سر به حالت طبیعی بازمی گردد. در مقایسه با بقیه ی بدن، سہر نسبتاً بزرگ تر به نظر می رسد.
صورت
اگر نوزاد با استفاده از ابزارهایی مثل فورسپس متولد شده است، انتظار نشانه، آسیب و خراشیدگی ها را داشته باشید. این نشانهها ناپدید خواهند شد. بسیاری از نوزادان با نشان های مادرزادی به اندازه و رنگهای متفاوت متولد میشوند. معمولاً نشانه ی (همانژیوم) توت فرنگی و رگهای عنکبوتی در دوران کودکی ناپدید میشوند. البته برخی نشانه ها برای از بین رفتن به درمان نیاز دارند و برخی که معمولاً نشانه های مادرزادی تیره تر ھستند، دائمی اند.
مو
معمولا موی سر نوزاد می ریزد و حدود شش ماهگی با موهای دائمی جایگزین می شوند. شاید این موها حتی به رنگ متفاوتی باشند.
پوست
بسیاری از نوزادان با لایه ای از پرزهای ظریف و نازک به نام کرک های جنینی روی گوش، شانه و پشت متولد میشوند. این ها کاملاً معمول اند وعموماً در چند روز ناپدید میشوند. در واقع، نوزادان نارس پرزهای بیشتری دارند و معمولاً نوزادان متولد بعد از موعد زایمان اصلاً آن را ندارند. اکثر نوزادان همچنین پوشیده از ماده ی سفید و موم گونه ای به نام ورنیکس متولد میشوند. هم کرک های جنینی و هم ورنیکس از پوسمت بچه در برابر قرارگیری طولانی در معرض مایع آمنیوتیک محافظت و به گرم نگه داشتنش کمک می کنند.
هنگام تولد پوست اکثر نوزادان صورتی، سمفید یا حتی خاکستری به نظر می رسد - حتی اگر در نهایت قهوه ای یا سیاه شود - زیرا رنگدانه ها (تجمع رنگدانه ها در بافتها) تا زمانی که در معرض آفتاب قرار نگیرند، پدیدار نمیشود. جوش های سفید رنگی که در اثر بسته شدن غدد چربی بیشتر روی چانه و بینی نوزاد دیده می شود "میلیا" نام دارد که یک تا دو هفته بعد از تولد از بین می روند. روی باسن و ناحیه کمر گاهی نقاط کبود رنگی دیده می شود که (Mongolian Spot) نامیده می شوند و تا حدود یک سالگی و یا تا حدود سن دبستان باقی می ماند.
گوش ها
به هنگام خم کردن گوش و رها کردن آن باید به حالت اولیه بر گردد که نشانه غضروف کامل گوش است. در نوزادان نارس غضروف گوش کامل نیست و به حالت اول خود بر نمی گردد. گوش نباید خیلی بزرگ باشد. سوراخ گوش باید باز باشد.
چنانچه خط فرضی را از گوشه چشم امتداد دهیم تا بالای گوش محل اتصال لاله گوش به اسکالپ ختم شود، محل گوش طبیعی بوده و چنانچه گوش پایین تر از این خط قرار گیرد می تواند نشانه ناهنجاری مادرزادی و یا مشکلات کلیوی در نوزاد باشد که اصطلاحا (low Set ear) گفته شود.
کف و روی پا
کف پای نوزاد اغلب کبود رنگ است که برای چند روز نخست پس از زایمان کاملا طبیعی است. شاید کف پای آنان اندکی به سمت داخل باشد و انگشتان پا روی هم افتاده باشند.
دست و یا
در مقایسه با بقیه ی بدن دست و پای نوزاد کوتاه به نظر می رسد.
بند ناف
هنگام تولد بند ناف نوزاد که ریسمانی طولانی، سفید و در هم پیچیده و نیرومند به نظر میرسد، با ابزار خاصی گیرہ زدہ می شود. حدوداً پنج دقیقه پس از زایمان بند ناف بریده می شود. برای چند روز گیره ی متصل به بند ناف برداشته نمی شود. همان طور که انتهای بند ناف بهبود می یابد و خشک می شود، به آهستگی رنگش قهوه ای شده و می افتد.
معمولا این روند حدود ده روز تا دو هفته پس از زایمان طول می کشد. هرگز بند ناف را نکشید، حتی اگر به ظاهر به نخ باریکی بند باشد. مطمئن شوید در هر بار تعویض پوشک، انتهای بند ناف را تمیز کنید. در ۲۴ ساعت اول بعد از تولد خطر خونریزی و در ۲۴ ساعت دوم خطر عفونت در بند ناف بیشتر است.
اندام تناسلی
در اثر هورمون هایی که در رحم به فرزند تان منتقل میشود، امکان دارد نوزاد دختر با فرج و پستان متورم متولد شود و ترشحات واژنی روشن و نیز اندکی خونریزی داشته باشد. ممکن است نوزاد پسر در اثر مایعی که هنگام تولد به داخل کیسه ی بیضه هایش رفته است، بیضه هایش نیز متورم باشد. معمولاً این تورم طی دو تا چهار هفته ناپدید می شود، در حالی که ترشحات واژن فقط چند روز ادامه می یابد.
چشم
شاید پلک چشم نوزاد به سبب فشار تجربه شده هنگام زایمان پف کرده و سرخ باشد: این تورم برای فردی که برای نه ماه در مایع آمنیوتیک خیسانده و سپس از مجرای زایمان بیرون رانده شده، کاملاً عادی است. از بین رفتن این تورم چند روز طول میکشد. رنگ چشم نوزادان سفید پوست اغلب، اما نه همیشه، آبی تیره یا خاکستری است.
سر
شاید در آغاز سر بچه به شکل مخروط (کله قند) به نظر رسد. سر اندکی شکل دراز و له شده دارد. اما با گذر زمان سر به حالت طبیعی بازمی گردد. در مقایسه با بقیه ی بدن، سہر نسبتاً بزرگ تر به نظر می رسد.
صورت
اگر نوزاد با استفاده از ابزارهایی مثل فورسپس متولد شده است، انتظار نشانه، آسیب و خراشیدگی ها را داشته باشید. این نشانهها ناپدید خواهند شد. بسیاری از نوزادان با نشان های مادرزادی به اندازه و رنگهای متفاوت متولد میشوند. معمولاً نشانه ی (همانژیوم) توت فرنگی و رگهای عنکبوتی در دوران کودکی ناپدید میشوند. البته برخی نشانه ها برای از بین رفتن به درمان نیاز دارند و برخی که معمولاً نشانه های مادرزادی تیره تر ھستند، دائمی اند.
مو
معمولا موی سر نوزاد می ریزد و حدود شش ماهگی با موهای دائمی جایگزین می شوند. شاید این موها حتی به رنگ متفاوتی باشند.
پوست
بسیاری از نوزادان با لایه ای از پرزهای ظریف و نازک به نام کرک های جنینی روی گوش، شانه و پشت متولد میشوند. این ها کاملاً معمول اند وعموماً در چند روز ناپدید میشوند. در واقع، نوزادان نارس پرزهای بیشتری دارند و معمولاً نوزادان متولد بعد از موعد زایمان اصلاً آن را ندارند. اکثر نوزادان همچنین پوشیده از ماده ی سفید و موم گونه ای به نام ورنیکس متولد میشوند. هم کرک های جنینی و هم ورنیکس از پوسمت بچه در برابر قرارگیری طولانی در معرض مایع آمنیوتیک محافظت و به گرم نگه داشتنش کمک می کنند.
هنگام تولد پوست اکثر نوزادان صورتی، سمفید یا حتی خاکستری به نظر می رسد - حتی اگر در نهایت قهوه ای یا سیاه شود - زیرا رنگدانه ها (تجمع رنگدانه ها در بافتها) تا زمانی که در معرض آفتاب قرار نگیرند، پدیدار نمیشود. جوش های سفید رنگی که در اثر بسته شدن غدد چربی بیشتر روی چانه و بینی نوزاد دیده می شود "میلیا" نام دارد که یک تا دو هفته بعد از تولد از بین می روند. روی باسن و ناحیه کمر گاهی نقاط کبود رنگی دیده می شود که (Mongolian Spot) نامیده می شوند و تا حدود یک سالگی و یا تا حدود سن دبستان باقی می ماند.
گوش ها
به هنگام خم کردن گوش و رها کردن آن باید به حالت اولیه بر گردد که نشانه غضروف کامل گوش است. در نوزادان نارس غضروف گوش کامل نیست و به حالت اول خود بر نمی گردد. گوش نباید خیلی بزرگ باشد. سوراخ گوش باید باز باشد.
چنانچه خط فرضی را از گوشه چشم امتداد دهیم تا بالای گوش محل اتصال لاله گوش به اسکالپ ختم شود، محل گوش طبیعی بوده و چنانچه گوش پایین تر از این خط قرار گیرد می تواند نشانه ناهنجاری مادرزادی و یا مشکلات کلیوی در نوزاد باشد که اصطلاحا (low Set ear) گفته شود.
منبع:
لحظه نما
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼