انجام زایمان سزارین، همراهی پدران

پدران ! به یاد داشته باشید که گرچه زایمان از طریق سزارین یک عمل جراحی است ، لیکن طی آن تولدی صورت می گیرد. همبستگی بین مادر و نوزاد به واسطه عمل جراحی ممکن است موقتا قدری به تعویق افتد ، ولی شما میتوانید مفید واقع شوید.چنانچه از نظر پزشکی امکان پذیر باشد همسرتان میتواند به جای بیهوشی کامل درخواست بی حسی موضعی نماید ( این بی حسی موضعی همسرتان را از ناحیه ناف به پایین بی حس می کند ).
برخلاف بیهوشی عمومی که طی آن مادر در طول عمل به خواب فرو می رود ، بی حسی موضعی این امکان را به مادر می دهد که بیدار مانده و از طریق یک آینه شاهد به دنیا آمدن کودک باشد. به شما نیز این فرصت داده می شود که شاهد به دنیا آمدن کودکتان باشید.
در بسیاری از بیمارستان ها در دنیا به پدر این اجازه را می دهند که طی عمل سزارین حاضر باشد و دست همسرش را در دستان خود بگیرد. در لحظه ای که کودک به دنیا می آید ، پدر میتواند ناظر آن باشد و ببیند که چگونه کودک را از شکم مادر بیرون می آورند و می گیرند.
بعد از انجام عمل ، کودک توسط پرسنل بیمارستان مورد مراقبت قرار می گیرد. ( غالبا کودک را گرم نگاه داشته و در صورت لزوم اندکی اکسیژن به او می دهند و مواد زاید باقی مانده در دهانش را بیرون می آورند).

درخواست کنید که نوزاد را آورده و در همان حال که همسرتان روی تخت عمل خوابیده است ، او را در آغوش وی قرار دهند. نظر به اینکه همسرتان ممکن است تحت تاثیر دارو بی حال بوده و تحرک اندکی داشته باشد ، شما می بایست نوزاد را نزدیک صورت و سینه او نگاه دارید.گرچه ممکن است این وضعیت به راحتی موقعی که همسرتان بعد از زایمان طبیعی روی تخت نشسته است نباشد ، ولی باز هم زمان ایجاد همبستگی خانوادگی است.هنگامی که جراحان مشغول انجام کارهای نهایی عمل سزارین هستند ، همراه نوزادتان به مهد کودک بیمارستان ( محل مراقبت از نوزادان ) بروید و همبستگی پدری را آغاز کنید.بعد از اتمام سزارین ، هنگامی که همسرتان را از اتاق عمل به بخش مراقبت انتقال می دهند ، شما میتوانید در مهد کودک نوزادتان را نوازش کرده ، با او صحبت کنید.برایش آواز بخوانید و پیوند پدرانه را به بهترین نحوی به انجام برسانید. پدرانی که خود را درگیر رسیدگی به کودکشان می کنند و نقشی فعال در مراقبت از وی را به عهده می گیرند، بعدها نیز در در ایجاد صمیمیت با کودکشان راحت تر هستند.داستانی را در مورد یکی از بیمارانم که اخیرا طی عمل سزارین کودک خود را به دنیا آورد برای شما نقل میکنم. من این زوج را در دوران بارداری ملاقات کردم و مادر به من گفت که در وارد کردن همسرش در مسائل مربوط به بارداری مشکل داشته و می ترسد که او در زایمان نیز نقشی نداشته باشد.

( مادر می ترسید مبادا همسرش از آن پدرانی بشود که فقط زمانی به کودکشان توجهی نشان می دهند که کودک آن قدر بزرگ شده است که میتواند فوتبال بازی کند).همسرش نیز فکر می کرد که زایمان موضوعی منحصر به خانم هاست و او می باید در طول زایمان در اتاق انتظار ، منتظر باشد. از قضا ، این خانم به عمل سزارین احتیاج پیدا کرد و لازم شد که این همسر بی تمایل در طول مدت زایمان در اتاق عمل حاضر بوده و خانمش را همراهی نماید.
بعد از تولد کودک ، هنگامی که من مشغول انجام وظایفم به عنوان پزشک متخصص اطفال بودم ، از این آقا درخواست کردم که همراه من به مهد کودک بیمارستان بیاید.به محض ورود به محل مراقبت نوزادان ، به او گفتم که ناچارم به سرعت خود را به عمل سزارین دیگری برسانم و او لازم است که در مراقبت از نوزادش به ما کمک کند. من به او تاکید کردم که کودکان موقع نوازش شدن بهتر تنفس می کنند . از او خواستم که نزدیک گهواره ی نوزاد بایستد ، کودکش را نوازش دهد ، برایش آواز بخواند و با او صحبت کند.او دور و برش را نگاه کرد تا مطمئن شود هیچ یک از دوستان نزدیکش آن اطراف نیست ، بعد موافقت نمود این کارها را که مخصوص مادران می دانست انجام دهد. نیم ساعت بعد برگشتم و دیدم که همان پدر بی تفاوت! آنجا ایستاده و برای کودکش آواز می خواند و او را نوازش می دهد.

آنها طوری مشغول بودند که گویی می خواهند هر دو واقعا با یکدیگر دوست شوند. به او گفتم که اگر بداند این همبستگی اولیه چقدر در آینده برایش ثمربخش خواهد بود ، تعجب خواهد کرد. روز بعد که در بیمارستان به بیمارانم سرکشی می کردم به سراغ همسرش رفتم.
او با هیجان به من گفت : (( نمی دانم چه بر سر شوهرم آمده است؟ یک لحظه از بچه دور نمیشود. واقعا محو نوزاد شده است. اگر میتوانست به او شیر هم می داد. هیچ وقت فکر نمی کردم که این مرد این قدر عاطفی شود)).طی یک بررسی که گزارش آن با عنوان نقش پدر در رشد کودک به چاپ رسیده است و به مقایسه نقش پدر در مورد کودکان سزارینی و کودکانی که به صورت طبیعی به دنیا می آیند ، می پردازد ، چنین نتیجه گیری شده است که شش ماه بعد از تولد ، پدرانی که کودکان آنها به صورت سزارینی متولد شده اند بیشتر درگیر مراقبت از کودک خود بوده اند و سعی در آرام کردن او داشته اند محققین به این نتیجه رسیده اند که این امر به دلیل آن است که پدران ، بنا به ضرورت ، همان افرادی بوده اند که با نوزاد خود در بدو تولد ایجاد همبستگی نموده و از همان آغاز به مراقبت و مواظبت از نوزاد همت گماشته اند.
در واقع ایجاد پیوند با کودک نوزادتان ، سود خود را در دراز مدت به شما خواهد رساند.