دررفتگی ران در نوزادان، نحوه تشخیص و درمان
نوع درمان برحسب اینکه بیماری در چه سنی تشخیص داده شود، متفاوت است.
درمان دررفتگی سر استخوان ران در بچه‌ها باید هرچه زودتر بعداز زایمان شروع شود. هرچه درمان زودتر شروع شود با استفاده از روش‌های ساده‌تری می‌توان به نتیجه رسید، مدت درمان کوتاه‌تر است و نتیجه درمان بهتر خواهد بود. حتی چند هفته تاخیر هم در درمان این بیماری جایز نیست. هرچه درمان بیمار با تاخیر و در سنین بالاتری انجام شود، نتیجه درمان نامطلوب‌تر خواهد شد و درمان هم مشکل‌تر.
نوع درمان برحسب اینکه بیماری در چه سنی تشخیص داده شود، متفاوت است. برای درمان این بیماران معمولا از رویکرد زیر استفاده می‌شود.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین نوزادی
در نوزادان درمان با بستن نوارهای پلاستیکی خاصی مثل کمربند در اطراف بدن است. به این کمربند، پاولیک هارنس Pavlic harness می‌گویند. هدف این است تا با این وسیله مفصل ران برای مدتی حدود یک تا دو ماه در وضعیت خاصی قرار بگیرد. در این وضعیت سر استخوان ران در حفره استابولوم می‌ماند و ماندن سر استخوان ران در درون حفره استابولوم به رشد بهتر آن کمک می‌کند. بعد از مدتی سر استخوان در داخل حفره استابولوم پایدار می‌شود.
این درمان را می‌توان در کودکان تا سن حداکثر شش ماهگی انجام داد. البته هرچه سن بچه کمتر بوده و درمان در سنین کمتری شروع شود نتیجه درمان بهتر است. معمولا وقتی بچه شروع به چهار دست و پا راه رفتن می‌کند ( سنین 6-4 ماهگی)، این روش درمانی دیگر تاثیر زیادی نداشته و باید درمان‌های مرحله بعد انجام شود.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بین 18-6 ماهگی
اگر تشخیص بیماری در سنین بین شش ماهگی تا یک و نیم سالگی داده شود، درمان مشکل‌تر است. ممکن است وسیله ذکر شده در قبل دیگر نتواند به بیمار کمک کند. در این بیماران پزشک سعی می‌کند مفصل ران بیمار را در اتاق عمل و زیر بیهوشی عمومی جااندازی کرده و اندام‌های تحتانی و تنه را مدتی در یک قالب گچی در وضعیتی خاص نگه دارد. گچی را که به این منظور به‌کار می‌رود، گچ اسپیکا Spica casمی‌نامند.
گاهی اوقات در سنین کمتر از شش ماهگی هم ممکن است درمان با کمربند ذکر شده در قبل موثر نباشد و پزشک از روش جااندازی و گچ‌گیری استفاده کند. در این روش درمانی معمولا پزشک معالج در ابتدا مدتی پای کودک را با وزنه تحت کشش قرار می‌دهد. سپس ممکن است نیاز باشد تا با یک عمل جراحی کوچک در ناحیه کشاله ران تاندون‌های سفت شده عضلات نزدیک کننده ران قطع شوند و در مرحله بعد، مفصل ران کودک در اتاق عمل و زیر بیهوشی عمومی جااندازی شده و گچ‌گیری می‌شود. اندام‌های تحتانی مدتی در گچ اسپیکا می‌مانند تا مفصل در حالت جدید تثبیت شود.
البته ممکن است پزشک معالج از کشش یا بریدن تاندون‌های کشاله ران استفاده نکرده و مستقیما اقدام به جااندازی مفصل ران و گچ‌گیری آن بکند.
اگر جااندازی مفصل ران در اتاق عمل موفقیت‌آمیز نباشد، مفصل ران بچه باید عمل جراحی شود. در حین عمل جراحی پزشک جراح ارتوپد، تمام بافت‌ها را از پوست تا مفصل ران شکاف داده و سپس سر استخوان ران را درون حفره استابولوم قرار می‌دهد و بافت‌های اطراف مفصل را به‌خصوص کپسول مفصل ران، به نحوی ترمیم می‌کند تا مفصل در همان حالت باقی مانده و مجددا در نرود. بعد از جراحی اندام‌های تحتانی و تنه بیمار گچ‌گیری اسپیکا می‌شوند.
به یاد داشته باشید که هر چه درمان زودتر شروع شود احتمال اینکه بتوان مفصل را به‌صورت بسته و بدون عمل جراحی جااندازی کرد، بیشتر است و هرچه درمان دیرتر شروع شود، ممکن است دیگر امکان جااندازی بسته وجود نداشته و برای جااندازی نیاز به عمل جراحی پیدا شود. البته گاهی ممکن است مفصل ران یک بچه زیر شش ماهگی هم به صورت بسته جا نیفتد و کودک نیاز به جراحی باز پیدا کند و برعکس آن هم امکان‌پذیر است، یعنی ممکن است مفصل ران یک کودک ۱/۵ ساله هم قابل جااندازی بسته و بدون عمل جراحی باشد.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بالای ۱/۵ سالگی
در این سنین در اکثر مواقع برای درمان از عمل جراحی کمک گرفته می‌شود. در این سنین عمل جراحی به منظور جااندازی باز مفصل دررفته انجام می‌شود، چون معمولا جااندازی بسته دررفتگی در این سنین امکان‌پذیر نیست.
نوع درمان برحسب اینکه بیماری در چه سنی تشخیص داده شود، متفاوت است. برای درمان این بیماران معمولا از رویکرد زیر استفاده می‌شود.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین نوزادی
در نوزادان درمان با بستن نوارهای پلاستیکی خاصی مثل کمربند در اطراف بدن است. به این کمربند، پاولیک هارنس Pavlic harness می‌گویند. هدف این است تا با این وسیله مفصل ران برای مدتی حدود یک تا دو ماه در وضعیت خاصی قرار بگیرد. در این وضعیت سر استخوان ران در حفره استابولوم می‌ماند و ماندن سر استخوان ران در درون حفره استابولوم به رشد بهتر آن کمک می‌کند. بعد از مدتی سر استخوان در داخل حفره استابولوم پایدار می‌شود.
این درمان را می‌توان در کودکان تا سن حداکثر شش ماهگی انجام داد. البته هرچه سن بچه کمتر بوده و درمان در سنین کمتری شروع شود نتیجه درمان بهتر است. معمولا وقتی بچه شروع به چهار دست و پا راه رفتن می‌کند ( سنین 6-4 ماهگی)، این روش درمانی دیگر تاثیر زیادی نداشته و باید درمان‌های مرحله بعد انجام شود.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بین 18-6 ماهگی
اگر تشخیص بیماری در سنین بین شش ماهگی تا یک و نیم سالگی داده شود، درمان مشکل‌تر است. ممکن است وسیله ذکر شده در قبل دیگر نتواند به بیمار کمک کند. در این بیماران پزشک سعی می‌کند مفصل ران بیمار را در اتاق عمل و زیر بیهوشی عمومی جااندازی کرده و اندام‌های تحتانی و تنه را مدتی در یک قالب گچی در وضعیتی خاص نگه دارد. گچی را که به این منظور به‌کار می‌رود، گچ اسپیکا Spica casمی‌نامند.
گاهی اوقات در سنین کمتر از شش ماهگی هم ممکن است درمان با کمربند ذکر شده در قبل موثر نباشد و پزشک از روش جااندازی و گچ‌گیری استفاده کند. در این روش درمانی معمولا پزشک معالج در ابتدا مدتی پای کودک را با وزنه تحت کشش قرار می‌دهد. سپس ممکن است نیاز باشد تا با یک عمل جراحی کوچک در ناحیه کشاله ران تاندون‌های سفت شده عضلات نزدیک کننده ران قطع شوند و در مرحله بعد، مفصل ران کودک در اتاق عمل و زیر بیهوشی عمومی جااندازی شده و گچ‌گیری می‌شود. اندام‌های تحتانی مدتی در گچ اسپیکا می‌مانند تا مفصل در حالت جدید تثبیت شود.
البته ممکن است پزشک معالج از کشش یا بریدن تاندون‌های کشاله ران استفاده نکرده و مستقیما اقدام به جااندازی مفصل ران و گچ‌گیری آن بکند.
اگر جااندازی مفصل ران در اتاق عمل موفقیت‌آمیز نباشد، مفصل ران بچه باید عمل جراحی شود. در حین عمل جراحی پزشک جراح ارتوپد، تمام بافت‌ها را از پوست تا مفصل ران شکاف داده و سپس سر استخوان ران را درون حفره استابولوم قرار می‌دهد و بافت‌های اطراف مفصل را به‌خصوص کپسول مفصل ران، به نحوی ترمیم می‌کند تا مفصل در همان حالت باقی مانده و مجددا در نرود. بعد از جراحی اندام‌های تحتانی و تنه بیمار گچ‌گیری اسپیکا می‌شوند.
به یاد داشته باشید که هر چه درمان زودتر شروع شود احتمال اینکه بتوان مفصل را به‌صورت بسته و بدون عمل جراحی جااندازی کرد، بیشتر است و هرچه درمان دیرتر شروع شود، ممکن است دیگر امکان جااندازی بسته وجود نداشته و برای جااندازی نیاز به عمل جراحی پیدا شود. البته گاهی ممکن است مفصل ران یک بچه زیر شش ماهگی هم به صورت بسته جا نیفتد و کودک نیاز به جراحی باز پیدا کند و برعکس آن هم امکان‌پذیر است، یعنی ممکن است مفصل ران یک کودک ۱/۵ ساله هم قابل جااندازی بسته و بدون عمل جراحی باشد.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بالای ۱/۵ سالگی
در این سنین در اکثر مواقع برای درمان از عمل جراحی کمک گرفته می‌شود. در این سنین عمل جراحی به منظور جااندازی باز مفصل دررفته انجام می‌شود، چون معمولا جااندازی بسته دررفتگی در این سنین امکان‌پذیر نیست.
در سنین بالای 1/5 سالگی معمولا شکل استخوان‌های لگن هم تغییر می‌کند و به غیر از جااندازی باز دررفتگی، در بسیاری اوقات نیاز به جراحی روی استخوان هم وجود دارد، بدین صورت که پزشک جراح، استخوان لگن را در نواحی خاصی می‌شکند و آنها را در وضعیت مناسبی قرار می‌دهد تا در وضعیت جدید جوش بخورند و شکل تغییریافته استخوان‌های اطراف مفصل ران طبیعی‌تر شود.
اگر تشخیص و درمان بیماری بعد از دو سالگی انجام شود احتمال اینکه حفره استابولوم شکل طبیعی خود را به‌دست آورد، کم است و معمولا بیمار در سنین بالاتر، زودتر از معمول دچار استئوآرتریت (سائیدگی مفصل) ران می‌شود.
منبع:
شفا آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼