خطرات ابتلا به سرخجه در بارداری

ویروس سرخجه (Rubello):

آلودگی مادر با ویروس سرخجه در ۸ هفته اول حاملگی در ۸۵ درصد از موارد منجر به آلودگی جنین خواهد شد. ریسک خطر با افزایش زمان، کاهش می‌یابد. اختلالات شایع در نتیجه ابتلا به ویروس سرخجه عبارتند از «اختلال رشد و میکروسفالی»، «اختلال شنوایی»، «کاتاراکت»، «گلوکوم»، «کوریورتینیت»، «میکروفتالمی»، «استرابیسم» و «اختلالات قلبی و مغزی». همچنین نوزاد ممکن است مبتلا به «پنومونی»، «کم‌خونی و ترومبوسیتوپنی»، «هپاتواسپلنومگالی» و «هیپربیلیروبینمی مستقیم» گردد.

بهترین راه پیشگیری

در کشورهایی که واکسیناسیون سرخجه انجام نمی‌گیرد، با تعیین تعداد کودکان ناشنوای مبتلا به سرخجه مادرزادی می‌توان میزان وفور آن را حدس زد. دوقلوهایی که در دوران حاملگی تحت‌تاثیر آلودگی ویروسی مادر قرار گرفته‌اند، معمولا هر دو مبتلا بوده‌اند. البته موارد استثنا نیز وجود داشته است که طی آن فقط یکی از دوقلوها مبتلا شده‌اند. در مورد سرخجه خطر مهم دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه نوزادانی که درون رحم مادر به ویروس آلوده شده‌اند، خود آلوده‌کننده بوده و می‌توانند دیگران را بیمار سازند. بهترین راه پیشگیری از این آلودگی ویروسی واکسینه کردن خانم‌ها در برابر سرخجه قبل از ازدواج و یا قبل از سن 20 سالگی است.

واکسن سرخجه در بارداری، ممنوع

به علت اینکه برای ایمنی، ویروس‌های زنده مورد استفاده قرار می‌گیرند، واکسیناسیون نمی‌تواند ضمن حاملگی یا یکی دو ماه قبل از حاملگی صورت پذیرد و چنانچه مایه‌کوبی بر ضد سرخجه تصادفا انجام شود بدون آنکه مادر بداند که باردار است احتمال آلودگی جنین آن تا ۱۰ درصد بوده که توصیه به سقط جنین می‌گردد. راه دیگر انجام آزمایش خون و کنترل میزان پادتن ضدسرخجه است که اگر آلودگی در سال‌های قبل صورت گرفته باشد در این صورت ایمنی طبیعی به‌وجود خواهد آمد که با رقم بالای پادتن در خون مشخص می‌گردد و مایه‌کوبی جدید ضرورت نخواهد داشت. بنابراین بهتر است قبل از ازدواج آزمایش آمادگی ابتلا به سرخجه انجام گیرد و در صورت وجود حساسیت مایه‌کوبی انجام شود.