تاثیر محیط بر بازی کودکان، نکات مهم

لحظات تنهایی برای همه مفید است حتی برای کودکان. وقتی آنها با خودشان بازی می کنند، می توانند علائق خود را شناخته و آنها را رشد دهند. این موضوع بسیار مهم است که شما برای کودک تان وقت بگذارید، اما دادن زمانی به او تا بتواند به تنهایی خودش را سرگرم کند نیز به همان اندازه مهم است.

بازی کردن در لحظه های تنهایی
- یک محیط کاملاً بی خطر و ایمن را برای کودک فراهم کنید. اگر امکان پذیر نیست که تمام خانه تان را برای بازی کودک ایمن سازی نمایید، می توانید از تخته هایی با نرده های بلند به عنوان مکانی برای بازی او استفاده کنید و یا اتاقی را برای این منظور اختصاص دهید.
حتی می توانید قسمتی از خانه تان را که از در ورودی دورتر است، برای بازی کودک تان آماده نمایید. بچه های کوچک می توانند خودشان را در این مکان ها سرگرم کنند. آنها از بازی در فضاهای اختصاصی لذت می برند.
اما کودکانی که چهار دست و پا حرکت می کنند و یا تازه راه افتاده اند، احتیاج به فضاهای بیشتری برای بازی کردن دارند.

- اسباب بازی هایی را برای او در این مکان ها بگذارید که بتواند به راحتی لمس شان کند، دهانش بگذارد و آنها را زیر و رو کند، مثل توپ، حیوان های عروسکی پارچه ای و یا اسباب بازی هایی که در هنگام دندان درآوردن کودک از آنها استفاده می شود.

- سعی کنید او را همیشه تحت نظر داشته باشید، به خصوص اگر کاملاً در معرض دید شما نباشد.

- به کودک تان بگویید که شما دارید آنجا را ترک می کنید و به مکان دیگری می روید. اگر او شلوغ بازی درآورد، برای یک یا دو دقیقه بیرون بروید و سپس برگردید.

سعی کنید در دفعات بعدی مدت زمان بیشتری را خارج از دید او بمانید. این کار باعث می شود که قدرت صبر و تحمل کودک نیز شروع به رشد نماید.

- هر چند وقت یک بار به او سر بزنید تا مطمئن شوید حالش خوب است. ممکن است برایتان عجیب باشد که می بینید کودک تان غرق در بازی کردن با خودش است.

- اگر کودک را غرق در بازی کردن می بینید، حواسش را اصلاً پرت نکنید. چرا که اکثر ما دوست نداریم که وقتی در حال خواندن روزنامه هستیم و یا می خواهیم حواسمان را جمع کاری نماییم، کسی مزاحم ما شود. به بازی کردن کودک تان احترام بگذارید، زیرا این عمل در واقع یک گام و مرحلۀ مهم در رشد او می باشد.

نکات مهم
شما کودک تان را می توانید به راحتی تنها بگذارید تا با خودش بازی کند، به شرط آنکه احتیاج به مراقبت خاص پزشکی یا هر دلیل دیگری که باعث شود شما مرتب به او سر بزنید، نداشته باشد.

هر وقت احساس آسودگی خاطر کردید، او را تنها بگذارید. کودک در صورتی قادر است به تنهایی و به طور مستقل بازی کند که تا حد ممکن در کنار شما بوده و از بودن با شما سیراب شده باشد.

چند لحظه ای را با او باشید تا حضورتان مؤثر و فعال باشد، با او بازی کنید و بعد از مدتی به او بگویید که الآن باید نهار درست کنید و می خواهید به آشپزخانه بروید.

این که کودک را تنها گذاشته تا زیر نظر شما مستقلاً بازی کند با این که او را به حال خودش رها کنید، تفاوت دارد. مرتب به او سر بزنید و او را به حال خودش رها نکنید.

والدین گاهی اوقات ممکن است وقتی می بینند کودک سخت مشغول بازی کردن با خودش است، احساس گناه کنند. لطفاً به این وسوسه که به سمت او هجوم برده و حواسش را از بازی کردن پرت کنید، غلبه نمایید.