کفش برای کودکان، چی مناسبه؟

کودکان بهتر است در اوایل کار کفش های نرمی بپوشند تا عضلات پایشان خوب حرکت کند.

در اغلب موارد نیاز نیست تا کودک راه نیفتاده و او را از منزل بیرون نبرده اید، چیزی پایش کنید. پاهای کودک هم مثل دست هایش همیشه سرد هستند و این مسئله ناراحتش نمی کند.

کفش برای نوپا

به عبارت دیگر ضرورتی ندارد که در سال اول زندگی کودک، به پایش کفش نرم یا بافتنی بپوشانید مگر اینکه کف خانه خیلی سرد باشد. هنگامی که کودک می ایستد و یا راه می رود، واقعاً ارزشش را دارد که اجازه بدهیم غالباً پا برهنه باشد. اوایل، کف پای همۀ بچه ها تقریباً صاف است.

او به تدریج قوس کف پایش را می سازد و با ایستادن و راه رفتن مشتاقانه، مچ پاهایش را تقویت می کند و در ایستادن و راه رفتن از آنها با جدیت تمام استفاده می نماید. (به نظر ما دلیل اینکه پاشنه های پا ضخیم و ناحیه زیر قوس پا حساس و قلقلکی است، این است که طبیعت دارد به انسان یاد می دهد که آن قسمت قوس دار را باید از زمین بالا نگه دارد).

راه رفتن روی سطوح ناهموار هم به تقویت عضلات و ساق پا کمک زیادی می کند

وقتی شما همیشه شرایطی را فراهم می کنید که کودک روی زمین صاف راه برود و یا پاهایش را در کفش هایش حبس می کنید (به خصوص اگر داخل آنها صاف و نرم و پاشنه های آنها محکم باشد) کودک را تشویق می کنید که به عضلات پاهایش استراحت بدهد و کف پایش بدون قوس باقی بماند.

طبیعی است که وقتی کودک در هوای سرد از خانه بیرون می رود و یا در پیاده رو و سایر سطوحی که خطرناک هستند راه می رود باید کفش بپوشد، ولی بهتر است کودک تا دو، سه سالگی در داخل خانه پا برهنه راه برود و اگر هوا گرم است و او را به کنار ساحل برده اید و یا سطحی که می خواهد روی آن راه برود، خطرناک نیست، در خارج از خانه هم این فرصت را به او بدهید.

کفش باید نرم باشد

کودکان بهتر است در اوایل کار کفش های نرمی بپوشند تا عضلات پایشان خوب حرکت کند.

نکتۀ مهم این است که کفش باید به اندازۀ کافی بزرگ باشد که پنجه های کودک خم نشوند، ولی نه آنقدر بزرگ که از پایش لیز بخورد. جوراب بچه ها باید بزرگ باشد.

سایز کفش

کفش بچه ها خیلی زود به پایشان تنگ می شود و گاهی در ظرف دو ماه این اتفاق می افتد. یک مادر باید خود را عادت بدهد که هر چند هفته یک بار کفش را امتحان کند تا مطمئن شود که هنوز اندازۀ پای بچه هست.

به پنجه ها دقت کنید

در پنجه های کفش بچه باید فضای کافی وجود داشته باشد، چون هر بار که کودک قدم برمی دارد، پنجه هایش را جلوی پا جمع می کند.

فضای جلوی انگشتان پای کودک باید آنقدر باشد که وقتی کودک ایستاده است، حداقل به اندازۀ نصف ناخن انگشت دست مادر، پشت کفشش جا داشته باشد.

اگر کودک نشسته باشد، نمی توانید درست قضاوت کنید، چون تا کودک نایستد و پایش فضای کفش را کاملاً پر نکند، نمی توان اندازۀ کفش را درست فهمید. بدیهی است که کفش باید به اندازۀ کافی پهن هم باشد.

اگر پزشک برای تصحیح عوارضی چون ضعف مچ پا، پنجه های چنبری، زانوهای خمیده به طرف داخل و امثال آنها، وسایل خاصی را تجویز کرده است، احتمالاً کفش های طبی محکم را هم توصیه می کند. کفش طبی اگر نرم باشد، در اصلاح پا اثر چندانی ندارد. ساق این کفش ها معمولاً باید بلند باشد. ولی اگر پا و ساق پای کودک شما به اندازۀ کافی قوی هستند، می توانید از کفش هایی که نرمی آنها متوسط است و حتی از کفش های ارزانی که به اندازۀ کافی بزرگ و مناسب هستند، استفاده کنید.

توصیه پزشکان: کفش کتانی

بسیاری از پزشکان کفش های کتانی را تا وقتی که پاها عرق نکنند، توصیه می کنند. پاها در چند سال اول زندگی گوشتالو هستند و برای همین نباید آنها را به جای کفش های ساقه کوتاه و معمولی به پای بچه کرد.

منبع: کودک آنلاین