سن مناسب ارتودنسی کودکان، بلوغ بهتره یا کودکی؟

ارتودنسی کودکان
سن، شرایط رشد و بلوغ کودک، نوع عارضه از لحاظ دندانی یا اسکلتی بودن آن، محل بروز و شدت آن از مواردی هستند که در کنار آگاهی ارتودنتیست از سلامت عمومی و وضعیت دندان ها و لثه وی و همچنین میزان علاقه مندی بیمار به انجام دادن ارتودنسی، در مجموع به ارتودنتیست کمک می کند که به این پرسش که بیمار «چه درمانی» نیاز دارد و اینکه «در چه زمانی» درمان را آغاز کند، پاسخ صحیح دهد.اگر بیمار در شرایطی است که فقط دندان های شیری در دهان خود دارد، اردتودنسی مورد نیاز وی در گروه «درمان های پیشگیری» قرار گرفته و اقدامات پزشک متخصص معالج به جلوگیری از وقوع صدمات شدید بعدی، جلوگیری از انحراف رشد استخوانی و یا تثبیت یک عارضه جدی در کودک منجر می شود.

مقابله با «عادات غلط دهانی»، «حفظ فضای دندان شیری زود از دست رفته»، «تنگی فکی بالا» که خود به ایجاد رابطه غلط دندان ها در بعد عرضی منجر شده و به اصطلاح «کراس بایت» نامیده می شود، از جمله اقدامات پیشگیرانه در این مرحله هستند.در زمانی که بیمار در سنین پیش از بلوغ قرار دارد و هنوز جهش رشدی ناشی از بلوغ در وی رخ نداده است، در صورت وجود ارتباط نادرست فکی، ارتودنتیست با کمک وسایل ویژه ای، نسبت به تغییر مسیر و اصلاح رشد استخوان فکی بیمار اقدام کرده و در حقیقت درمان استخوانی یا ارتوپدیک برای وی انجام می دهد، به این امید که بیمار در سنین جوانی نیازمند درمان جراحی نشود.

اگر بیمار در شرایط سنی است که در دهان خود مجموعه ای مخلوط از دندان های شیری و دایمی است و یا آنکه تمامی دندان های وی دایمی هستند، ارتودنتیست با توجه به مطالعات و معاینات کلینیکی و پاراکلینیکی قادر است اختلالاتی مانند جلوزدگی دندان ها، نامرتبی و شلوغی آنها، رابطه غلط دندان ها در بعد عرضی، قدامی خلفی و عمودی و یا مواردی مانند نهفتگی دندان ها و یا فقدان مادرزادی دندان ها را درمان کند. این گونه درمان ها جنبه اصلاحی داشته و اغلب به وسیله درمان ارتودنسی ثابت همراه با وسایل ویژه انجام می پذیرند.

ما معمولا توصیه می کنیم که والدین محترم قبل از اقدام به ارتودنسی کودکان خود، در صورت امکان، به مراکز علمی مانند دانشکده های دندانپزشکی که واجد گروه تخصصی ارتودنسی هستند مراجعه کرده و از فرصت تبادل نظر هم زمان چند متخصص ارتودنسی بهره مند شوند.