راه رفتن روی پنجه پا، نگران باشم؟

اسپاسم عضلات پشت ساق به‌خصوص عضله گاسترکنمیوس بیشتر در کودکان مبتلا به فلج مغزی دیده می‌شود.

اسپاسم عضلات پشت ساق :

اسپاسم عضلات پشت ساق به‌خصوص عضله گاسترکنمیوس بیشتر در کودکان مبتلا به فلج مغزی دیده می‌شود. بسیاری از این کودکان مشکلاتی در حین زایمان داشته اند. اسپاسم و سفتی عضلات ممکن است در دیگر نواحی بدن این کودکان هم باشد ولی معمولا در پا بیشتر خود را نشان می‌دهد. این اسپاسم عضلات ساق با بزرگتر شدن کودک ممکن است بیشتر شود.

وقتی به علت اسپاسم عضلات پشت ساق، پای کودک به سمت پایین متمایل می‌شود به تغییر شکل به‌وجود آمده اکواینوس (Equinus) می‌گویند. در مراحل ابتدایی ممکن است بتوان اکواینوس را با اسپلینت کنترل کرد. با بزرگتر شدن کودک ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد.

سفت بودن تاندون آشیل :

در بعضی کودکان تاندون یا زردپی آشیل به‌صورت مادرزادی کوتاه و سفت بوده و قابلیت انعطاف کمتری دارد. درمان این وضعیت هم مانند قبل است.

دیستروفی عضلانی :

کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی در ابتدا خوب راه می‌روند ولی در سنین ۶-۳ سالگی شروع به راه رفتن روی پنجه می‌کنند.

راه رفتن عادتی روی پنجه :

گاهی اوقات کودک در معاینه پزشک هیچ مشکل را نشان نمی‌دهد. وقتی از او می‌خواهند درست راه رفته و کف پایش را زمین بگذارد این کار را می‌کند ولی در حالت عادی و وقتی حواسش نیست روی پنجه راه می‌رود. این نوع راه رفتن در کودکان مبتلا به اوتیسم و بیش‌فعالی بیشتر دیده می‌شود.

بسیاری از این مشکلات بدون درمان خاصی خودبخود خوب می‌شوند به‌طوریکه تا قبل از سن مدرسه نیمی از این کودکان درست راه می‌روند. گاهی مواقع استفاده از یک بریس به‌مدت ۶-۳ ماه برای اینکه کودک عادت به درست راه رفتن کند می‌تواند به وی کمک کند.