عوارض اهدا کننده تخمک

چگونگی روند اهدای تخمک
روند اهدای تخمک ممکن است چند ماه طول بکشد. در طول مدت زمانی که فرد اهداکننده تحت نظر پزشک است، به او داروهایی داده می شود تا قاعدگی را عقب بیندازد (جسم زرد تولید نشود و حالت یائسگی کاذب در فرد ایجاد شود)

در این حالت باید تخمدان های فرد اهداکننده را طوری تحریک کرد تا بیش از یک تخمک آزاد کند که پزشک متخصص با دادن دوزهای چندگانه از هورمون محرک فولیکول، این کار را انجام می دهد.

پزشک متخصص توسط آزمایش خون و سونوگرافی، تخمک های آزادشده را بررسی می کند.

هر خانم در یک ماه تنها یک تخمک بالغ آزاد می کند. هنگامی که تخمک بالغ آزاد شد (معمولا 34 تا 36 ساعت پس ازتزریق، تخمک آزاد می شود)، فرد مورد بیهوشی قرار می گیرد.

سپس یک سوزن متصل به پروپ سونوگرافی وارد واژن فرد اهداکننده می شود و تخمک از فرد اهدا کننده جمع آوری می شود.

تخمک قبل از رسیدن به رحم فرد گیرنده در محیط آزمایشگاهی بارور می شود و سپس وارد رحم فرد گیرنده می شود.

چه خطراتی فرد اهدا کننده تخمک را تهدید می کند؟
اهدای تخمک یک فرایند آزمایشگاهی و مصنوعی است که طبعا به دلیل دستکاری های بشر ممکن است خطراتی را برای فرد اهدا کننده تخمک به وجود آورد.

عوارض جانبی شایع شامل نفخ، تحریک پذیری، درد و گرفتگی عضلات در زن اهداکننده تخمک می باشد.

یکی از عوارض جدی و خطرناک و البته بسیار نادر، سندروم تحریک بیش از حد تخمدان در فرد اهدا کننده می باشد.

این عارضه جدی به دلیل عملکرد داروهایی است که به فرد اهدا کننده داده می شوند تا بر تخمدان ها اثر بگذارند و تخمک های بیشتری تولید کند. دردهای جدی شکمی نیز در اثر ورم شکم ممکن است به وجود آید.

علایم دیگری مانند کاهش دفع ادرار، تنگی نفس ممکن است در فرد اهداکننده تخمک به وجود آید که در صورت بروز حاد این علایم در فرد، نیاز جدی به بستری شدن در بیمارستان است.

البته همانطور که گفته شد اگر این عمل تحت نظر پزشک متخصص و با تجربه و در مکانی مجهز و با در نظر گرفتن تمامی سوابق سلامتی فرد اهداکننده انجام گیرد، عوارض کمتری او را تهدید خواهد کرد.