چهار دست پا رفتن نوزاد، چه فوایدی دارد؟

چهار دست و پا رفتن نوزاد یکی از بخش‌ های مهم رشد جسمانی او محسوب می‌ شود.

چهار دست و پا رفتن اولین تلاش کودک برای داشتن تحرکی ارادی است. در روش سنتی، کودک برای چهار دست و پا رفتن، ابتدا تلاش می‌کند بین دست‌ها و زانوهای خود تعادل ایجاد کند. پس از مدتی، او یاد می‌گیرد که چگونه به کمک زانوهای خود حرکت کند و جابجا شود. در عین حال، او در حال تقویت عضلاتی است که در آینده برای راه رفتن به آنها نیاز خواهد داشت.

چهار دست و پا رفتن

اکثر کودکان چهار دست و پا رفتن را بین 7 الی 10 ماهگی شروع می‌کنند. البته ممکن است در این سن، فرزند شما روش دیگری را برای جابجا شدن انتخاب کند، مانند خزیدن بر روی زمین یا غلتیدن. لازم نیست نگران روش او برای تحرک باشید. مهم این است که فرزند شما روشی برای جابجا شدن را کشف کرده است. برخی کودکان در هیچ دوره‌ای چهار دست و پا راه نمی‌روند و مستقیم می‌ایستند و با گرفتن دست خود به وسایل اطراف، شروع به راه رفتن می‌کنند.

معمولا کودکان مدتی پس از اینکه یاد می‌گیرند بدون کمک و تکیه به چیزی بنشینند، شروع می‌کنند به چهار دست و پا حرکت کردن (عموما در 8 ماهگی). در این دوره، کودک می‌تواند بدون کمک کسی سر خود را بالا بگیرد، و دست‌ها و پاهای او آنقدر قدرت دارند که مانع از افتادن او شوند. پس از چند ماه، کودک به تدریج می‌تواند از حالت نشسته به حالت ایستاده تغییر حالت دهد و پس از کمی آزمون و خطا، قدم بردارد و راه رود.

پس از چهار دست و پا رفتن چه می‌شود؟
پس از اینکه فرزند شما مهارت کافی در چهار دست و پا رفتن را کسب کرد، وظیفه بعدی او یادگیری راه رفتن است. در این مرحله، کودک سعی می‌کند به هر چیزی چنگ بزند تا بتواند بایستد، خواه میز ناهارخوری باشد یا پای مادر بزرگ. پس از ایستادن، کودک باید حفظ تعادل میان پاهای خود را یاد بگیرد. در این مرحله، کم کم راه رفتن را نیز یاد می‌گیرد و در این دوره است که دویدن و پریدن نیز به مهارت‌های خاص کودک اضافه می‌شود.

فواید چهار دست و پا رفتن

چهار دست و پا رفتن نوزاد یکی از بخش‌های مهم رشد جسمانی او محسوب می‌شود. این حرکت، قوه حرکتی او را وارد مرحله جدیدی می‌کند. اما این حرکت، در رشد روانی کودک نیز تاثیر بسیاری دارد.

برخی فواید چهار دست و پا رفتن کودک عبارتند از:

کودک می‌تواند از طرق جدیدی با شما ارتباط برقرار کند. اینبار که فرزندتان چهار دست و پا رفت، به او دقت کنید. خواهید دید که هر چند ثانیه یکبار بر می‌گردد و به شما نگاه می‌کند. او به دنبال پیام‌هایی است که شما از طریق حالات صورت خود برای او می‌فرستید، مانند پیام هشدار. هنگامیکه کودک در حرکت‌های خود مستقل می‌شود، به تائید یا عدم تائید شما برای اینکه احساس امنیت کند نیاز خواهد داشت. کودک متوجه می‌شود که اشیا با او فاصله زیادی دارند.

کودکان هنگام تولد قدرت تشخیص فاصله‌ها را تا حدودی دارند، اما این قدرت بسیار محدود است. هر شئ که فاصله آن بیشتر از حد خاصی باشد، از نظر کودک خیلی دور نخواهد بود، مانند حالتی که ستاره‌ها در آسمان در نظر ما دارند. این موضوع، حتی با بهبود قوه بینایی کودک نیز به همین صورت است. اما چهار دست و پا رفتن، به کودک اجازه می‌دهد خود مستقلا حرکت کند. او متوجه می‌شود که برای رسیدن به برخی اشیا باید مسیر زیادی را طی کند. در نتیجه متوجه فاصله زیاد آنها خواهد شد. کودک می‌فهمد چگونه باید محیط اطراف خود را کشف کند.

خیلی زود، فرزند شما با اتاق خودش، اتاق پذیرایی، آشپزخانه و سایر قسمت‌های خانه آشنا خواهد شد. او یاد می‌گیرد که برای رسیدن به سبد اسباب بازی‌هایش باید اول از کنار میز غذاخوری عبور کند، وارد راهرویی شود و پس از گذشتن از صندلی راحتی مادرش، به سبد اسباب بازی‌هایش دسترسی پیدا کند.

کودک مجبور می‌شود تصمیم بگیرد. رفتن از یک طرف اتاق به طرف دیگر می‌تواند چالش برانگیز باشد. وقتی کودک هنگام حرکت با مانعی روبرو می‌شود، باید تصمیم بگیرد که آیا به حرکت خود ادامه دهد یا خیر. او باید تصمیم بگیرد که چگونه می‌تواند مانع را از سر راه خود بردارد. هرچه حرکت کودک بیشتر باشد، تجربه او نیز بیشتر خواهد بود و توانایی او برای تصمیم گیری نیز افزایش خواهد یافت.

کودک همواره اهداف خود را به یاد خواهد داشت. رسیدن به یک هدف از طریق چهار دست و پا رفتن بسیار سخت‌تر از زمانی است که کودک برای رسیدن به خواسته خود گریه می‌کند یا جیغ می‌زند. چهار دست و پا رفتن نیاز به انرژی و وقت زیادی دارد. کودک باید در عین انجام حرکات دشوار و پیچیده برای رسیدن به هدف خود، همواره هدفش را نیز به یاد داشته باشد و آن را فراموش نکند. همین فعالیت به ظاهر ساده، برای کودکان دشوار است و به تقویت فعالیت‌های ذهنی آنها کمک بسیاری خواهد کرد.

نقش شما چیست؟

از پیش از اینکه فرزند شما چهار دست و پا رفتن را یاد بگیرد، او را در طول روز مدتی بر روی شکم خود قرار دهید. پس از آن، با فرزندتان چند دقیقه‌ای بازی کنید. با اینکار، عضلاتی که باید برای چهار دست و پا رفتن تقویت شوند به مرور قوی‌تر شده و کودک برای انجام این حرکت آماده تر می‌شود.

یکی از بهترین راه‌های تشویق کودک به چهار دست و پا رفتن، قرار دادن اسباب بازی یا وسیله مورد علاقه او در فاصله‌ای نسبتا دور است. یا اینکه خودتان کمی با فرزندتان فاصله بگیرید و سپس از او بخواهید خودش را به شما برساند. اما توجه داشته باشید که نباید کودک را در این مرحله تنها بگذارید. اگر او با مانعی مواجه شود یا دچار مشکل شود، نبود شما موجب ترسیدن او می‌شود. همچنین خانه شما باید محیطی امن برای فرزندتان باشد تا هنگام حرکت خطری او را تهدید نکند.