عادت مکیدن انگشت در کودکان، چاره چیست؟
عادت مکیدن انگشت (انگشت شست) در میان کودکان شایع بوده و در اغلب اوقات به عنوان عادت طبیعی تلقی شده که نباید نگران آن بود.
عادت مکیدن انگشت (انگشت شست) در میان کودکان شایع بوده و در اغلب اوقات به عنوان عادت طبیعی تلقی شده که نباید نگران آن بود. کودکان غالبا در ۲ سالگی یا در هنگام پیدایش و درآمدن دندانهای دائمی این عادت را کنار می‌گذارند. اما اگر این عادت پس از درآمدن دندانهای دائمی ادامه یافت، چه باید کرد؟ باید دلایلی که کودک را ترغیب به انجام این امر میکند، جست‌وجو شود. اغلب دلایل این رفتار، روانی بوده و از عدم احساس امنیت یا اضطراب دائمی کودک ناشی میشود. در این حالت کودک، آرامش و راحتی را در مکیدن انگشت می‌یابد. این امر عدم توانایی خوابیدن برخی از کودکان بدون مکیدن انگشت را توجیه میکند.
حال ممکن است این سوال پیش آید که مگر مکیدن انگشت چه ضرری برای کودک دارد که ما تلاش کنیم حتما این عادت را از او دور کنیم؟ نکته اینجاست که باید تلاش کرد، کودک این عادت را کنار گذارد چون در غیر این صورت باعث ایجاد مشکلاتی در استخوان‌بندی فک‌ها و دندانهای کودک شده که محتاج درمان خواهد بود. این مشکلات شامل:
۱. تنگ شدن فک بالا به همراه اعوجاج و تغییر شکل سقف بالای دهان.
2. بین دندانهای جلو(پاپین و بالا) فاصله افتاده و شکل انگشت را به خود خواهند گرفت. بدین ترتیب کودک نمی‌تواند دندانهای جلوی (دندانهای بالا و پایین) خود را جفت کرده و حتی اگر دندانهای عقب خود را جفت کند بازهم بین دندانهای جلو فاصله خواهد بود.
۳. ایجاد فاصله بین دندانهای فک بالا و عقب رفتن دندانهای فک زیرین.
شدت ضایعات فوق و تاثیرات آن به مدت و میزان فشاری است که کودک وارد میکند. برای اصلاح آسیبهای وارده، اغلب این کودکان در سن پایین و قبل از بلوغ نیازمند تجهیزات ارتدونسی هستند؛ البته مشروط به اینکه برای همیشه عادت مکیدن انگشت را ترک کنند.
پیشنهاداتی برای رهایی از مکیدن انگشت
۱. روان درمانی، به ویژه هنگامی که دلیل اصلی مکیدن انگشت، ناشی از عدم احساس امنیت و یا کمبود محبت در کودک باشد. همچنین سعی در پرکردن اوقات فراغت کودک با بازی‌های مفید.
2. گذاشتن برخی از مواد خوراکی و بهداشتی دارای طعم تلخ روی انگشتی که کودک به مکیدن آن عادت کرده است. این کار باعث خواهد شد که مکیدن انگشت لذت‌بخش نباشد و کودک به تدریج عادت خود را ترک خواهد کرد.
۳. پوشاندن انگشت مورد نظر با پارچه یا وسایل پانسمان که کودک قادر به مکیدن انگشت خود نشود. این روش بیشتر برای کودکانی که عادت کرده‌اند انگشت خود را قبل از خواب بمکند، استفاده میشود.
4.اگر تمامی راههای بالا با شکست مواجه شد، خانواده کودک باید به دندانپزشک مراجعه کند. دندانپزشک وسیلهای را در دهان کودک (سقف بالای دهان) نصب کرده که توسط کودک قابل بیرون آمدن نبوده و کودک را از مکیدن انگشت خود باز میدارد. این وسیله به نام "شکننده عادات" habit breakeشناخته شده و بسیار مفید است.
۱. تنگ شدن فک بالا به همراه اعوجاج و تغییر شکل سقف بالای دهان.
2. بین دندانهای جلو(پاپین و بالا) فاصله افتاده و شکل انگشت را به خود خواهند گرفت. بدین ترتیب کودک نمی‌تواند دندانهای جلوی (دندانهای بالا و پایین) خود را جفت کرده و حتی اگر دندانهای عقب خود را جفت کند بازهم بین دندانهای جلو فاصله خواهد بود.
۳. ایجاد فاصله بین دندانهای فک بالا و عقب رفتن دندانهای فک زیرین.
شدت ضایعات فوق و تاثیرات آن به مدت و میزان فشاری است که کودک وارد میکند. برای اصلاح آسیبهای وارده، اغلب این کودکان در سن پایین و قبل از بلوغ نیازمند تجهیزات ارتدونسی هستند؛ البته مشروط به اینکه برای همیشه عادت مکیدن انگشت را ترک کنند.
پیشنهاداتی برای رهایی از مکیدن انگشت
۱. روان درمانی، به ویژه هنگامی که دلیل اصلی مکیدن انگشت، ناشی از عدم احساس امنیت و یا کمبود محبت در کودک باشد. همچنین سعی در پرکردن اوقات فراغت کودک با بازی‌های مفید.
2. گذاشتن برخی از مواد خوراکی و بهداشتی دارای طعم تلخ روی انگشتی که کودک به مکیدن آن عادت کرده است. این کار باعث خواهد شد که مکیدن انگشت لذت‌بخش نباشد و کودک به تدریج عادت خود را ترک خواهد کرد.
۳. پوشاندن انگشت مورد نظر با پارچه یا وسایل پانسمان که کودک قادر به مکیدن انگشت خود نشود. این روش بیشتر برای کودکانی که عادت کرده‌اند انگشت خود را قبل از خواب بمکند، استفاده میشود.
4.اگر تمامی راههای بالا با شکست مواجه شد، خانواده کودک باید به دندانپزشک مراجعه کند. دندانپزشک وسیلهای را در دهان کودک (سقف بالای دهان) نصب کرده که توسط کودک قابل بیرون آمدن نبوده و کودک را از مکیدن انگشت خود باز میدارد. این وسیله به نام "شکننده عادات" habit breakeشناخته شده و بسیار مفید است.
منبع:
نی نی سایت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼