علت کم حرفی کودکان، جدی بگیرید

برخی والدین، کم حرفی هر کودکی را بیماری تلقی می‌کنند. برای پی‌بردن به دلایل کم حرفی افراد باید به نشانه‌ها و تاریخچه‌ای که فرد در آن قرار گرفته است، رجوع کرد. افراد با تیپ شخصیتی برون گرا پرحرف و افراد درون گرا معمولا کم حرف هستند. گاهی از بین دو کودک، کم حرفیِ یکی عادی و کم حرفیِ دیگری ممکن است ناشی از بیماری باشد.

علی راکی، روان شناس کودک با اشاره به اینکه کم حرفی در برخی کودکان می‌تواند علامت یک بیماری‌ یا اختلالی مانند افسردگی باشد، گفت: باید میان کودکانی که به علت بیماری کم حرف و کودکانی که به صورت طبیعی کم حرف هستند، تفاوت قائل شد، زیرا کم حرفی در کودکان بیمار نیاز به درمان دارد، اما در تیپ شخصیتی کم حرف این مسئله طبیعی است و نیازی به مداخله ندارد. پزشک معالج در مورد بیشتر کودکانی که برای درمان کم حرفی به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، شرایط زندگی، تاریخچه خانواده و ژنتیک خانواده را بررسی می‌کند و اغلب دیده می‌شود که نه تنها کودک مشکلی ندارد بلکه سلامت است.

کودکانی که به لحاظ تیپ شخصیتی کم حرف هستند، بهتر است کم حرف بمانند. کم حرفی در کودکانی که به علت کمبود ارتباط با دیگران کم حرفند، متفاوت است و باید درمان شود، زیرا عدم ارتباط اجتماعی منجر به سر خوردگی آن‌ها می‌شود. توصیه می‌شود کودکان از سه سالگی حتماً شرایط در جمع بودن را تجربه کنند، البته نه در هر جمعی، بلکه یک جمع هدایت شده، جمع‌هایی مانند مهدهای کودک‌ یا کلاس‌های آموزشی که به روابط اجتماعی کودکان اهمیت داده می‌شود.در گذشته فرهنگ کوچه وجود داشت و اغلب کودکان با هم سالانشان زیر نظر مادران در کوچه‌ها بازی می‌کردند، اما امروزه با توجه به اینکه هیچ ناظری نیست فرستادن کودکان برای بازی در کوچه خطرناک است.

درمان کم حرفی کودکان

اولین گامی که باید در جهت رفع کم حرفی کودکانی که مشکل دارند، برداشته شود اجتماعی کردن آن‌هاست. والدین باید کودکان را به مهدکودک‌ها بفرستند و یا در کلاس‌های گروهی شرکت دهند.

دومین گام سطح ارتباطی والدین با کودکان است ادامه داد: والدین باید برای کودکان خود وقت بگذارند و علاوه بر این باید دقت داشت که افسردگی برروی کم حرفی کودکان تاثیرات بسیاری دارد و گاهی اوقات منجر به گوشه‌گیری یا پرخاشگری کودک توأم با گوشه گیری می‌شود.
رفتارهای تکانشی توأم با کم حرفی و افسردگی در کودکانی که کمتر با والدین در ارتباط هستند، مشاهده می‌شود. داشتن پیشینه تربیتی سالم در تأمین نیازهای یک کودک بسیار مهم است. یک پیشینه تربیتی سالم که بر پایه ارتباط سالم میان والدین و فرزندان است شامل محبت، نوازش روحی و جسمی، وقت گذاشتن در هفته و از همه مهم تر درمان افسردگی می‌شود.