دلایل بیش فعالی در کودکان، درمان چیست؟
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از ایجاد اختلال در کودکان وجود ندارد، اما شما می توانید اقداماتی برای کاهش خطر ابتلا انجام دهید.
کودکانی که بیش از حد فعالند
اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) وضعیتی است که کودکان را از توانایی خود برای تمرکز و توجه محروم می سازد. کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD بی قرار هستند و به راحتی از موضوع منحرف می شوند. این امر باعث دشواری نگه داشتن آن ها سر یک کار خاص مثل گوش دادن به درس معلم و یا به پایان رساندن یک کار سخت و طاقت فرسا می شود.
علائم ADHD
۱- بی توجهی
علامت اصلی ADHD ، ناتوانی در توجه است. کودکان و نوجوانان مبتلا ممکن است در گوش دادن به یک سخنرانی، پایان رساندن وظایف و یا پیگیری مسائل شخصی مشکل داشته باشند. آنها اغلب ممکن است دچار افکار پوچ و از طرفی به دلیل بی دقتی، مرتکب اشتباه شوند. کودکان مبتلا به ADHD تمایلی به انجام فعالیت هایی که نیاز به دقت دارند و یا ممکن است خسته کننده باشند، ندارند.
2- بیش فعالی
یکی دیگر از علائم ADHD ، عدم توانایی در نشستن در یک جا است. کودکان ممکن است مکررا بدوند و یا از وسایل مختلف بالا و پایین بروند، حتی زمانی که در داخل خانه هستند. هنگامی که آنها نشسته اند، تمایل به پیچ و تاب خوردن، بی قراری و گزافه گویی دارند. برخی از کودکان مبتلا به ADHD ، بیش از حد صحبت می کنند و نمی توانند بی سر و صدا بازی کنند.
۳- تکانشگری
علامت سوم تحریک پذیری یا تکانشگری است. بی اجازه وارد صف شدن، قطع صحبت دیگران و یا پاسخ به سوال معلم قبل از خاتمه آن از نشانه های این علامت است. این جنبه از ADHD در کودکان، صبر کردن برای رسیدن به نوبت خود و یا فکر کردن قبل از عمل را برای آنها دشوار می سازد.
تاثیر ADHD در زندگی روزمره
بدون درمان، ADHD می تواند تکامل اجتماعی و تحصیلی کودک را تحت تاثیر قرار دهد. عدم توانایی در تمرکز ذهنی، اغلب به عملکرد ضعیف در مدرسه منجر می شود. کودکانی که تحریک پذیرند ممکن است در پیدا کردن یا نگه داشتن دوستانشان، مشکل داشته باشند. این موانع می تواند به کاهش اعتماد به نفس و رفتارهای خطرناک منجر شود. ADHD خطر ابتلا به افسردگی دوران کودکی و اختلالات اضطرابی را افزایش می دهد.
علل ADHD
کودکان مبتلا به ADHD فعالیت کمتری در نواحی کنترل توجه در مغز دارند. آنها هم چنین ممکن است عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی داشته باشند. روشن نیست چه عاملی باعث این بی نظمی ها می شود، اما ADHD در خانواده ها تکرار می شود، بنابراین بسیاری از کارشناسان معتقدند که ژنتیک در ایجاد آن نقش دارد.
تشخیص ADHD
هیچ تست آزمایشگاهی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. پزشکان بر پاسخ بیمار به سؤالات، توضیحات خانواده ها در مورد مشکلات رفتاری و ارزیابی مدرسه ها تکیه می کنند. کودک مبتلا به ADHD، باید ترکیبی از بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را به مدت حداقل شش ماه به درجه ای که ناسازگار و متناقض با سن او باشد نمایش داده باشد.
شروع علائم نباید بعد از سن 7 سالگی رخ داده باشد.
انواع اختلال ADHD
سه نوع ADHD وجود دارد.
نوع ترکیبی شایع ترین نوع است و شامل کودکانی می شود که بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را دارا می باشند.
در نوع بیش فعال - تکانشگر، کودک بی قرار است و نمی تواند انگیزه های خود را کنترل کند.
اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) وضعیتی است که کودکان را از توانایی خود برای تمرکز و توجه محروم می سازد. کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD بی قرار هستند و به راحتی از موضوع منحرف می شوند. این امر باعث دشواری نگه داشتن آن ها سر یک کار خاص مثل گوش دادن به درس معلم و یا به پایان رساندن یک کار سخت و طاقت فرسا می شود.
علائم ADHD
۱- بی توجهی
علامت اصلی ADHD ، ناتوانی در توجه است. کودکان و نوجوانان مبتلا ممکن است در گوش دادن به یک سخنرانی، پایان رساندن وظایف و یا پیگیری مسائل شخصی مشکل داشته باشند. آنها اغلب ممکن است دچار افکار پوچ و از طرفی به دلیل بی دقتی، مرتکب اشتباه شوند. کودکان مبتلا به ADHD تمایلی به انجام فعالیت هایی که نیاز به دقت دارند و یا ممکن است خسته کننده باشند، ندارند.
2- بیش فعالی
یکی دیگر از علائم ADHD ، عدم توانایی در نشستن در یک جا است. کودکان ممکن است مکررا بدوند و یا از وسایل مختلف بالا و پایین بروند، حتی زمانی که در داخل خانه هستند. هنگامی که آنها نشسته اند، تمایل به پیچ و تاب خوردن، بی قراری و گزافه گویی دارند. برخی از کودکان مبتلا به ADHD ، بیش از حد صحبت می کنند و نمی توانند بی سر و صدا بازی کنند.
۳- تکانشگری
علامت سوم تحریک پذیری یا تکانشگری است. بی اجازه وارد صف شدن، قطع صحبت دیگران و یا پاسخ به سوال معلم قبل از خاتمه آن از نشانه های این علامت است. این جنبه از ADHD در کودکان، صبر کردن برای رسیدن به نوبت خود و یا فکر کردن قبل از عمل را برای آنها دشوار می سازد.
تاثیر ADHD در زندگی روزمره
بدون درمان، ADHD می تواند تکامل اجتماعی و تحصیلی کودک را تحت تاثیر قرار دهد. عدم توانایی در تمرکز ذهنی، اغلب به عملکرد ضعیف در مدرسه منجر می شود. کودکانی که تحریک پذیرند ممکن است در پیدا کردن یا نگه داشتن دوستانشان، مشکل داشته باشند. این موانع می تواند به کاهش اعتماد به نفس و رفتارهای خطرناک منجر شود. ADHD خطر ابتلا به افسردگی دوران کودکی و اختلالات اضطرابی را افزایش می دهد.
علل ADHD
کودکان مبتلا به ADHD فعالیت کمتری در نواحی کنترل توجه در مغز دارند. آنها هم چنین ممکن است عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی داشته باشند. روشن نیست چه عاملی باعث این بی نظمی ها می شود، اما ADHD در خانواده ها تکرار می شود، بنابراین بسیاری از کارشناسان معتقدند که ژنتیک در ایجاد آن نقش دارد.
تشخیص ADHD
هیچ تست آزمایشگاهی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. پزشکان بر پاسخ بیمار به سؤالات، توضیحات خانواده ها در مورد مشکلات رفتاری و ارزیابی مدرسه ها تکیه می کنند. کودک مبتلا به ADHD، باید ترکیبی از بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را به مدت حداقل شش ماه به درجه ای که ناسازگار و متناقض با سن او باشد نمایش داده باشد.
شروع علائم نباید بعد از سن 7 سالگی رخ داده باشد.
انواع اختلال ADHD
سه نوع ADHD وجود دارد.
نوع ترکیبی شایع ترین نوع است و شامل کودکانی می شود که بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را دارا می باشند.
در نوع بیش فعال - تکانشگر، کودک بی قرار است و نمی تواند انگیزه های خود را کنترل کند.
در نوع بی توجهی که قبلا موسوم به اختلال کمبود توجه بود، کودک دچار عدم تمرکز است. اما بیش از حد، فعال نیست و معمولا کلاس درس را مختل نمی کند.متخصصان دیدن تلویزیون برای کودکان زیر 2 سال و بیش از دو ساعت در روز برای بچه های بزرگتر را توصیه نمی کنند.
داروهای مورد استفاده در ADHD
داروهای محرک می توانند با کنترل بیش فعالی و تکانشگری کودکان باعث افزایش میزان توجه آن ها شوند. مطالعات نشان می دهند که این داروها در ۷۰ تا ۸۰ درصد از بیماران موثر می باشند، اگر چه ممکن است عوارض جانبی ناراحت کننده ای نیز داشته باشند.
مشاوره برای اختلال ADHD
مشاوره می تواند به کودک مبتلا به ADHD کمک کند تا اعتماد به نفس خود را بالا ببرد و دچار سرخوردگی نشود. همچنین می تواند پدر و مادر را با راهکارهای حمایتی آشنا سازد.
نوع خاصی از درمان، آموزش مهارت های اجتماعی نامیده می شود.
آموزش استثنایی برای ADHD
اکثر کودکان مبتلا به ADHD در کلاس های درس استاندارد آموزش می بینند، اما برخی از آن ها در یک محیط ساختار یافته تر (استثنایی) بهتر آموزش می یابند. ولی همه کودکان مبتلا، نیاز به آموزش استثنایی ندارند.
داروهای محرک می توانند با کنترل بیش فعالی و تکانشگری کودکان باعث افزایش میزان توجه آن ها شوند. مطالعات نشان می دهند که این داروها در ۷۰ تا ۸۰ درصد از بیماران موثر می باشند، اگر چه ممکن است عوارض جانبی ناراحت کننده ای نیز داشته باشند.
مشاوره برای اختلال ADHD
مشاوره می تواند به کودک مبتلا به ADHD کمک کند تا اعتماد به نفس خود را بالا ببرد و دچار سرخوردگی نشود. همچنین می تواند پدر و مادر را با راهکارهای حمایتی آشنا سازد.
نوع خاصی از درمان، آموزش مهارت های اجتماعی نامیده می شود.
آموزش استثنایی برای ADHD
اکثر کودکان مبتلا به ADHD در کلاس های درس استاندارد آموزش می بینند، اما برخی از آن ها در یک محیط ساختار یافته تر (استثنایی) بهتر آموزش می یابند. ولی همه کودکان مبتلا، نیاز به آموزش استثنایی ندارند.
رژیم غذایی در مبتلایان به ADHD
دانشمندان هنوز در مورد اینکه آیا رژیم غذایی ممکن است علائم ADHD را بهبود بخشد یا نه، اتفاق نظر ندارند. در حالی که مطالعات انجام شده در مورد رژیم غذایی ADHD نتایج متفاوتی داشته اند، برخی از کارشناسان معتقدند غذاهایی که برای مغز خوب هستند می توانند علائم اختلال را کاهش دهند.غذاهای با پروتئین بالا از جمله تخم مرغ، گوشت، حبوبات و مغزها ممکن است تمرکز را بهبود بخشند.هم چنین ممکن است جایگزینی کربوهیدرات های ساده مانند آب نبات و نان سفید، با کربوهیدرات های پیچیده مانند میوه و نان سبوس دار مفید باشد.قبل از هر گونه تغییر در رژیم غذایی کودک خود حتما با پزشک کودکتان مشورت نمایید.
ADHD و تلویزیون
ارتباط بین تلویزیون و این اختلال به درستی شناخته نشده است، اما آکادمی متخصصان اطفال آمریکا توصیه می کند که قرار گرفتن کودکان کم سن و سال در برابر تلویزیون کم شود.
این آکادمی، دیدن تلویزیون برای کودکان زیر ۲ سال و بیش از دو ساعت در روز برای بچه های بزرگتر را توصیه نمی کند.برای کمک به افزایش مهارت های تمرکزی کودک خود او را تشویق به انجام بازی های فکری، تکمیل جورچین ها و مطالعه نمایید.
جلوگیری از ADHD
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از ایجاد اختلال در کودکان وجود ندارد، اما شما می توانید اقداماتی برای کاهش خطر ابتلا انجام دهید.شما می توانید شانس ابتلای کودک خود را با سالم ماندن در دوران بارداری کاهش دهید.از الکل، مواد مخدر و سیگار در دوران بارداری استفاده نکنید.کودکانی که مادرانشان در طی بارداری سیگار می کشند، دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به ADHD دارند.
چشم انداز آینده برای کودکان مبتلا به ADHD
با درمان، اکثر کودکان مبتلا به ADHD بهبود می یابند. آن ها باید هم چنان تحت پیگیری منظم قرار گیرند، زیرا در برخی از کودکان همزمان با رشد نیز بیماری ادامه می یابد و بیش از نیمی از بیماران علائم را در سن بزرگسالی نیز تجربه می کنند.
ارتباط بین تلویزیون و این اختلال به درستی شناخته نشده است، اما آکادمی متخصصان اطفال آمریکا توصیه می کند که قرار گرفتن کودکان کم سن و سال در برابر تلویزیون کم شود.
این آکادمی، دیدن تلویزیون برای کودکان زیر ۲ سال و بیش از دو ساعت در روز برای بچه های بزرگتر را توصیه نمی کند.برای کمک به افزایش مهارت های تمرکزی کودک خود او را تشویق به انجام بازی های فکری، تکمیل جورچین ها و مطالعه نمایید.
جلوگیری از ADHD
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از ایجاد اختلال در کودکان وجود ندارد، اما شما می توانید اقداماتی برای کاهش خطر ابتلا انجام دهید.شما می توانید شانس ابتلای کودک خود را با سالم ماندن در دوران بارداری کاهش دهید.از الکل، مواد مخدر و سیگار در دوران بارداری استفاده نکنید.کودکانی که مادرانشان در طی بارداری سیگار می کشند، دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به ADHD دارند.
چشم انداز آینده برای کودکان مبتلا به ADHD
با درمان، اکثر کودکان مبتلا به ADHD بهبود می یابند. آن ها باید هم چنان تحت پیگیری منظم قرار گیرند، زیرا در برخی از کودکان همزمان با رشد نیز بیماری ادامه می یابد و بیش از نیمی از بیماران علائم را در سن بزرگسالی نیز تجربه می کنند.
منبع:
کودکانه
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼