نشانه های افسردگی در نوزادان، چیست؟

در یک تحقیق مشاهده شد نوزادان مادرانی که در دوران حاملگی هم افسرده بودند، هنگام تولد وزن کمتری داشتند و نقایصی که مرتبط با سو ءتغذیه بود را نشان میدادند. در بررسی دیگری دیده شد نوزادان مادران افسرده، بیشتر احتمال دارد به بیماری آسم مبتلا شوند. افسردگی در زمان بارداری همچنین میتواند زمینه به وجود آمدن پره اکلامپسی (بالا رفتن فشار خون مادر) را فراهم کند. در سنین مختلف و در گرو ههای سنی متفاوت، بیماری مادر اثرات متفاوتی بر فرزند خواهد داشت که این اثرات به طور خلاصه در ۴ گروه تعریف می شوند.

سنین نوزادی
نوزادان دارای مادران افسرده از نظر عملکرد شناختی که بخشی از تکامل مغزی محسوب می شود، دچار ضعف هستند. این نوزادان از مادران خود جدا به نظر می رسند و توانایی برقراری ارتباط صحیح با مادر را ندارند و در نهایت در برقراری تعامل با محیط اطراف و واکنش اجتماعی مناسب مشکل دارند. نوزادان این مادران بیشتر گریه میکنند و به حرفها و واکنشهای مادر هم کمتر پاسخ میدهند، اضطراب جدایی دارند و از نظر تست های تکامل نوزادی ضعیف هستند.

سنین نوپا (یک تا 3 سالگی)
کودکان مادران افسرده در این سن بیشتر از بقیه همسالان خود عصبی و مضطرب هستند و در برقراری ارتباط صحیح و مطمئن با دیگران مشکل دارند، به راحتی می ترسند و منفعل عمل میکنند یعنی در فعالیت های اجتماعی مهدکودک و بازی با بقیه بچه ها شرکت نمیکنند، خواب آلوده و بی انگیزه هستند و گاهی اوقات مشکلاتی مانند پرخاشگری و زود عصبانی شدن را هم نشان میدهند.

کودکان سنین مدرسه
این بچه ها به خاطر حضور طولانی مدت در کنار مادران افسرده و همچنین درک بیشترشان نسبت به بچه های کوچک تر علائم شان بیشتر شبیه افسردگی در بزرگسالی خواهد بود. آ نها در محیط مدرسه رابطه دوستانه طبیعی و محکمی را که معمولا در این سنین بین همسالان دیده می شود، نخواهند داشت. مهارت های بین فردی در آ نها شکل نمیگیرد؛ مشکلات رفتاری دارند، ممکن است کمی از نظر تکاملی عقب افتاده به نظر برسند یا در مهارتها و فعالیت های اجتماعی این عقب افتادگی را نشان دهند، نداشتن اعتماد به نفس و بی انگیزگی از دیگر مشکلات این بچه هاست. آن ها به اندازه کودکان دیگر میل به رقابت و تلاش ندارند.