نحوه ابراز محبت به کودک
دچار این تفکر اشتباه نشوید که بغل کردن کودک باعث بد عادت شدن و لوس شدن بیش از حد او میشود...
رابطهی عاطفی والدین با کودک
دچار این تفکر اشتباه نشوید که بغل کردن کودک باعث بد عادت شدن و لوس شدن بیش از حد او میشود و نباید شنیدن این نظریات شما را از توجه به نوزادتان بازدارد. برقراری رابطهی عاطفی با نوزاد از نیازهای ضروری برای تکوین طبیعی او به شمار میرود. فرآیند برقراری رابطه با کودک جدید برای بیشتر مادران امری کاملاً طبیعی است. به محض تنها شدن، مادر تمایل به در آغوش گرفتن نوزاد، آهسته تکان دادن او و به دنبال برقراری ارتباط چشمی با او است و گاهی هم برای او آواز میخواند. تنها چند ساعت بعد از تولد، مادران از حس عمیق عاطفی و وابستگی ایجاد شده بین خودشان و نوزاد صحبت میکنند. نوزاد نیز در این زمان شروع به ایجاد رابطهی عاطفی میکند. گریه کردن، سر و صدا کردن، لبخند زدن، به دنبال سینهی مادر گشتن و جستجو برای برقراری ارتباط چشمی کُنشهایی است که والدین باید به آنها پاسخ دهند. این مراحل برای رشد نوزاد به منظور وارد شدن او به روابط سالم با اطرافیان در تمام طول زندگی، و بیان صحیح احساسات او کاملاً ضروری است.اما در صورتی که اتفاقاتی مانع این شود که مادر و کودک کنار هم باشند و به دلایلی از جمله نارس بودن یا بیمار بودن کودک و نیاز او به مراقبتهای خاص، از هم جدا شوند چه اتفاقی میافتد؟ گاهی در این موارد مادر دچار احساس افسردگی بعد از زایمان میشود و حسی به برقراری ارتباط با نوزاد خود ندارد.
خوشبختانه در مورد انسانها این وابستگی به طور کامل به لحظات ابتدایی زندگی وابسته نیست و فرصتهای زیادی برای برقراری ارتباط طی یک سال اول زندگی وجود دارد. همانطور که میدانیم مادرانی که نوزادی را به فرزندخواندگی میپذیرند یا حتی کودکانی با سنین بالاتر را به فرزندی قبول میکنند، قادر به برقراری رابطهی طبیعی با او خواهند بود.
بهترین زمان ایجاد رابطهی عاطفی با کودک
با این حال چند روز ابتدایی زندگی نوزاد، بهترین زمان برای ایجاد رابطهی عاطفی با او میباشد. به همین دلیل بعد از تولد در بیمارستان، زمان کافی برای ایجاد این رابطه به مادر و کودک داده میشود. حتی در مورد نوزادانی که بیمار هستند و تحت مراقبتهای خاص قرار دارند، در بیمارستان تمهیداتی در نظر گرفته میشود که والدین نوزاد را در آغوش بگیرند و با او وقت بگذرانند.در مورد خواهر و برادر هم این امر صدق میکند و آنها نیز باید از این فرصت برای برقراری رابطهی عاطفی استفاده کنند. ممکن است به فرزند خود اطمینان نداشته باشید که نوزاد را در آغوش او قرار دهید. اما جای نگرانی نیست، آنها میتوانند کنار هم قرار گرفته و با هم بازی کنند.از این لحاظ برقراری رابطهی عاطفی بسیار حائز اهمیت است و در صورتی که این اتفاق به درستی رخ ندهد، بر تکوین او در آینده و توانایی تشکیل رابطهی سالم به عنوان یک فرد بالغ اثر میگذارد.تحقیقات اخیر نشان داده است که ارتباط عاطفی عمیق و قوی بین مادر و کودک، میتواند باعث جلوگیری از ابتلا به بیماریها و افزایش ایمنی بدن نوزاد و افزایش سطح IQ او شود.باید در نظر داشته باشید که برقراری ارتباط عاطفی با نوزاد به اندازهی تمام مراقبتهایی که از او میکنید اهمیت دارد.
دچار این تفکر اشتباه نشوید که بغل کردن کودک باعث بد عادت شدن و لوس شدن بیش از حد او میشود و نباید شنیدن این نظریات شما را از توجه به نوزادتان بازدارد. برقراری رابطهی عاطفی با نوزاد از نیازهای ضروری برای تکوین طبیعی او به شمار میرود. فرآیند برقراری رابطه با کودک جدید برای بیشتر مادران امری کاملاً طبیعی است. به محض تنها شدن، مادر تمایل به در آغوش گرفتن نوزاد، آهسته تکان دادن او و به دنبال برقراری ارتباط چشمی با او است و گاهی هم برای او آواز میخواند. تنها چند ساعت بعد از تولد، مادران از حس عمیق عاطفی و وابستگی ایجاد شده بین خودشان و نوزاد صحبت میکنند. نوزاد نیز در این زمان شروع به ایجاد رابطهی عاطفی میکند. گریه کردن، سر و صدا کردن، لبخند زدن، به دنبال سینهی مادر گشتن و جستجو برای برقراری ارتباط چشمی کُنشهایی است که والدین باید به آنها پاسخ دهند. این مراحل برای رشد نوزاد به منظور وارد شدن او به روابط سالم با اطرافیان در تمام طول زندگی، و بیان صحیح احساسات او کاملاً ضروری است.اما در صورتی که اتفاقاتی مانع این شود که مادر و کودک کنار هم باشند و به دلایلی از جمله نارس بودن یا بیمار بودن کودک و نیاز او به مراقبتهای خاص، از هم جدا شوند چه اتفاقی میافتد؟ گاهی در این موارد مادر دچار احساس افسردگی بعد از زایمان میشود و حسی به برقراری ارتباط با نوزاد خود ندارد.
خوشبختانه در مورد انسانها این وابستگی به طور کامل به لحظات ابتدایی زندگی وابسته نیست و فرصتهای زیادی برای برقراری ارتباط طی یک سال اول زندگی وجود دارد. همانطور که میدانیم مادرانی که نوزادی را به فرزندخواندگی میپذیرند یا حتی کودکانی با سنین بالاتر را به فرزندی قبول میکنند، قادر به برقراری رابطهی طبیعی با او خواهند بود.
بهترین زمان ایجاد رابطهی عاطفی با کودک
با این حال چند روز ابتدایی زندگی نوزاد، بهترین زمان برای ایجاد رابطهی عاطفی با او میباشد. به همین دلیل بعد از تولد در بیمارستان، زمان کافی برای ایجاد این رابطه به مادر و کودک داده میشود. حتی در مورد نوزادانی که بیمار هستند و تحت مراقبتهای خاص قرار دارند، در بیمارستان تمهیداتی در نظر گرفته میشود که والدین نوزاد را در آغوش بگیرند و با او وقت بگذرانند.در مورد خواهر و برادر هم این امر صدق میکند و آنها نیز باید از این فرصت برای برقراری رابطهی عاطفی استفاده کنند. ممکن است به فرزند خود اطمینان نداشته باشید که نوزاد را در آغوش او قرار دهید. اما جای نگرانی نیست، آنها میتوانند کنار هم قرار گرفته و با هم بازی کنند.از این لحاظ برقراری رابطهی عاطفی بسیار حائز اهمیت است و در صورتی که این اتفاق به درستی رخ ندهد، بر تکوین او در آینده و توانایی تشکیل رابطهی سالم به عنوان یک فرد بالغ اثر میگذارد.تحقیقات اخیر نشان داده است که ارتباط عاطفی عمیق و قوی بین مادر و کودک، میتواند باعث جلوگیری از ابتلا به بیماریها و افزایش ایمنی بدن نوزاد و افزایش سطح IQ او شود.باید در نظر داشته باشید که برقراری ارتباط عاطفی با نوزاد به اندازهی تمام مراقبتهایی که از او میکنید اهمیت دارد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼