دلایل نق زدن کودکان، چیست؟
تاکنون چند بار به فرزندتان گفته اید که اتاقش را تمیز کند، نق نزند، غذایش را بخورد...
دو مشکل عمده در کودکان ، لجبازی- نق زدن و دعوا کردن
تاکنون چند بار به فرزندتان گفته اید که اتاقش را تمیز کند ، نق نزند ، غذایش را بخورد ، با خواهر یا برادرش دعوا نکند ، یا به دستورهای تان گوش بدهند ؟فهرست دستورهایی را که می خواهید فرزندتان پیروی از آن ها را بیاموزد تهیه کنید . فقط آن هایی را بنویسید که مهمند و هر روز اتفاق می افتند ، نه آن فهرست تمام نشدنی از تمام موارد احتمالی که به نظرتان می رسد . همه دستورها را در یک زمان به فرزند خود آموزش ندهید . آن ها را به چند موردی که از همه مهم ترند محدود کنید . مواردی را انتخاب کنید که بیشتر اتفاق می افتند ، باعث بیشترین مشکلات می شوند ، و برای شما مهم ترند . دستورهای قابل اغماض یا غیر ضروری را حذف کنید .
- مواردی را که شکل های مختلفی از یک تقاضا هستند ، در قالب یک دستورالعمل واحد بیاورید .
- همه دستورهای موجود در فهرست باید مواردی باشند که مشکل آفرین ، ضروری و مهم باشند .
- در صورت لزوم، دستور را طوری بازنویسی کنید که دقیقا بیانگر آنچه از فرزندتان می خواهید باشد .
- دستورالعمل ها را طوری تنظیم کنید که برای فرزندتان قابل فهم باشد و او دقیقا بداند که چه کاری را از او خواسته اید .
- زمان کار را در صورت لزوم مشخص کنید .
- دستورهای منفی را با جمله بندی مثبت بیان کنید .
- هر گونه سرزنش را از جمله بندی و دستورالعمل خود حذف کنید .
- درباره تاثیر آنچه که از فرزندتان می خواهید که انجام دهد ، بر روی خودتان صحبت کنید . - در واقع احساس خود را از این که فرزندتان آن کار را انجام خواهد داد ، بیان کنید .
- هر دستور العمل به شکلی نوشته شده باشد که احتمال پیروی از آن بسیار باشد .
قدم بعدی ، تصمیم گیری درباره ترتیب آموزش این دستورالعمل ها است.
- دستورالعملی را که احساس می کنید آموختن آن برای فرزندتان از همه ساده تر است در اولویت اول قرار دهید . ، بعدی را در اولویت دوم ، و الی آخر .
- سه دستورالعمل اول را می توانید به طور واضح با قلم درشت بر روی برگه ای بنویسید ، این برگه را در جایی نصب کنید که شما و فرزندتان مدام آن را ببینید .
- پاداش هایی که در صورت پیروی فرزندتان از برنامه به او خواهید داد ، انتخاب کنید . می توانید درباره پاداش هایی که برمی گزینید با فرزندتان مشورت کنید .
- می توانید پاداش ها را به گونه ای انتخاب کنید که یک پاداش کوچک در روز ، یک پاداش متوسط در هفته ، یک پاداش بزرگ تر را در فواصل بیشتر به دست آورد .
- حداقل پنج پاداش کوچک ، سه پاداش متوسط ، و دو پاداش بزرگ را معین کنید . کم هزینه ترین آن ها را اول بگذارید ، و به همین ترتیب پیش بروید تا گران ترین پاداش را در آخر فهرست قرار دهید .هنگام تخمین و برآورد هزینه مالی ، به قیمت ، سختی ، مشکلات تهیه و این که فرزند شما احتمالا به طور مکرر این پاداش ها را دریافت خواهد کرد توجه کنید .
چگونه دستورها را صادر و ثبت کنید ؟
کاری را که می خواهید فرزندتان انجام دهد ، در روز حداقل پنج بار یا بیشتر از فرزندتان بخواهید مگر نوع و کیفیت دستور طوری باشد که نتوان بیشتر از یک یا دو بار آن را درخواست کرد .هنگامی که دستور می دهید ، سعی کنید آن را دقیقا مانند آنچه که روی کارت نوشته اید با لحنی خوب و طبیعی بیان کنید . در صورتی که فرزندتان در زمان مقرر از دستور شما پیروی کرد، یک علامت مثبت بگذارید . در صورتی که به دستور شما عمل نکرد ، یک علامت منفی ثبت کنید . پس از چند دقیقه ، دستور را تکرار کنید و یک علامت مثبت یا منفی بزنید ، آن قدر دستور را تکرار کنید تا کودک از آن اطاعت کند.هنگامی که دستوری می دهید و فرزندتان به طور صحیح اطاعت می کند ، از او تمجید و تشکر کنید . بگذارید فرزندتان احساس کند که از همکاری او تقدیر می کنید ، تشکر شما باید بر کاری که فرزندتان انجام داده است ، باشد نه بر اطاعت وی . می توانید احساس خود را نیز از کاری که انجام داده بیان کنید . هنگامی که فرزندتان از دستوری اطاعت نکرد ، نظری ندهید ، فقط آن را تکرار کنید . در پایان روز ، دستورهایی را که فرزندتان اطاعت کرده بشمارید و فقط علامت های مثبت برای هر دستور را با هم جمع کنید . در صورتی که تعداد علامت های مثبت بیش از علامت های منفی بود و از عملکرد فرزندتان راضی بودید ، در پایان روز یک پاداش کوچک به او بدهید و یک علامت مثبت بابت دریافت این پاداش به او بدهید ، در آخر هفته اگر تعداد پاداش های هر روز بیش از روزهایی که پاداش دریافت نکرده بود، می توانید پاداش متوسط را در آخر هفته به او بدهید و به همین صورت برای پاداش بزرگ .پس از مدتی می توانید سه دستور جدید را جایگزین دستورات قبل کنید . اما درخواست ها قبلی را هر از گاهی از فرزندتان بخواهید .
لجبازی و نق زدن :
لجبازی و نق زدن های کودک گاهی اوقات مشکلات خاصی را برای والدین ایجاد می کند ، گاهی اوقات این مسئله غیر قابل تحمل می شود . بسیاری از والدین نمی دانند در مقابل با این رفتار فرزندشان چه عکس العملی نشان دهند . غالبا نق زدن و یا لجبازی در ابتدا نا معلوم و بدون اهمیت است . اما این عمل پس از آن که آغاز شد ، به قدری ناخوشایند است که توجه همه را جلب می کند و والدین برای فراهم آوردن اندکی آرامش یا سکوت ، تسلیم کودک می شوند . برای متوقف ساختن کودک ، شیوه تربیتی مناسب این است که هنگام این کار به او توجه ای نشان ندهیم . دست برداشتن کودک از رفتارش مستلزم تغییر رفتار پدر و مادر است . توجه داشته باشید ، هر گاه نق زدن و لجبازی برای ایجاد ارتباط بین والدین و کودک باشد ، کودک هرگز از آن دست برنمی دارد . گاهی والدین به قدری مشغولند یا به قدری به رفتارهای کودک عادت کرده اند که تنها زمانی به کودک توجه می کنند که او نق بزند و لجبازی کند .نکته بسیار مهم این است که باید همواره به آنچه فرزندتان با لحن بدون نق زدن می گوید توجه کنید ، حتی اگر در موقعیتی هستید که نمی توانید به حرف هایش گوش دهید ، به او پاسخی موقتی بدهید و از او بخواهید که در مورد آن چند دقیقه بعد صحبت کند ، اما توجه کنید آن قدر زمان سپری نشود که کودک شما نق زدن را آغاز کند و شما مجبور شوید که به او گوش فرا دهید چون در این صورت او را بیشتر در کارش تشویق کرده اید . کودک شما می آموزد که صحبت کردن در حالت عادی برای جلب نظر والدینم بی فایده است .
مراحل ایجاد تغییر :
- هر بار که فرزندتان نق می زند یا لجبازی می کند ، برایش شرح دهید که صحبت کردن همراه با نق زدن برای شما آزار دهنده است .
- از او بخواهید خواسته اش را به روش بهتری بیان کند در غیر این صورت به او بی توجهی خواهید کرد .
- به فرزندتان در صورت رفتار بهتر ، پاداش دهید . هنگامی که فرزندتان نق می زند ، فورا او را از نق زدن باز دارید و برای او توضیح دهید که وقتی این رفتار را از خود نشان می دهد ، احساس بدی به شما دست می دهد .
نکته :
-- هنگام توضیح دادن نباید فرزندتان مورد حمله و انتقاد قرار بگیرد و یا این که اظهاراتی منفی درباره فرزندتان عنوان شود .
- توضیحات باید احساس شما را هنگام رفتارش به خوبی بیان کند ، نباید شامل احساس منفی نسبت به فرزندتان یا انتقاد از او باشد .
چند مثال :
جمله صحیح : نق زدنت ، احساس بدی در من به وجود می آورد .
جمله اشتباه : وقتی نق می زنی ، مثل بچه های کوچکی که هیچ نمی فهمند می شوی .
جمله صحیح : وقتی نق می زنی ، دلم نمی خواهد گوش بدهم .
جمله اشتباه : وقتی نق می زنی ، بی ریخت و زشت می شوی .
جمله صحیح : من این طور صحبت کردن را دوست ندارم .
جمله اشتباه : نق زدن کار بچه های لوس و بد اخلاق است ، من این کار را اصلا دوست ندارم.
بعد از آن که احساس خود را هنگام نق زدن فرزندتان توضیح دادید ، روش های بهتری برای صحبت کردن به او نشان دهید . مثلا وقتی با گریه شیرینی می خواهید به او بگویید : تا زمانی که گریه می کنی ، دوست ندارم به گریه هایت گوش دهم ، سعی کن آرام باشی و بگویی که شیرینی می خواهی .اگر کودکتان با کلمات شما و با لحن طبیعی درخواستش را بیان کرد او را مورد توجه قرار دهید ، در غیر این صورت ، شما مجددا از او بخواهد که یک بار دیگر سعی کند و درست صحبت کند . در غیر این صورت تا زمانی که به طور صحیح درخواست خود را بیان نکرده است ، به او بی اعتنایی کنید . این سخت ترین قسمت کار است . باید طوری برخورد کنید که گویی هیچ وقت نمی توانید صدای یک کودک نق نقو یا گریان را بشنوید .
در هر صورت از فرزند خود برای درست و دلنشین صحبت کردن ، تشکر و قدر دانی کنید .
می توانید ، این طور بگویید : " از این طرز صحبت کردنت خوشم می آید . " ، وقتی این طور صحبت می کنی ، احساس خوبی پیدا می کنم . "هر وقت فرزندتان بدون نق زدن از شما درخواستی کرد ، به او پاداش دهید و از او تشکر کنید . در مراحل بعدی دیگر لزومی ندارید که چگونه صحبت کردن را به کودک آموزش دهید ، فقط از او می خواهید درست صحبت کند : " وقتی نق می زنی ، ناراحت می شوم ، حرفت را درست بزن . "
وقتی فرزند شما نق می زند :
وقتی فرزندتان نق می زند ، تنها کاری که باید انجام دهید این است که کاملا بی اعتنایی کنید . با کودک خود صحبت نکنید ، توجه نشان ندهید و اهمیت ندهید . با رفتارهایی مانند در آغوش گرفتن ، نوازش کردن ، کتک زدن و مانند آن به او توجه نشان ندهید . در صورت امکان حتی به او نگاه هم نکنید . اگر احساس می کنید که انجام ندادن این کارها برایتان سخت است ، برخیزید و کمی راه بروید ، یا به اتاق دیگری بروید .پا بر جا ماندن در این مرحله به طور کامل ، بسیار مهم است . اگر شما مدتی به فرزندتان بی اعتنایی کنید ، اما قبل از آن که نق زدن وی تمام شود ، به او توجه کنید ، او یاد می گیرد که راه جلب توجه شما نق زدن است ، ولی با صدایی بلندتر و به مدتی طولانی تر . در این گونه موارد خود را کنترل کنید و هرگز به او توجه نکنید ، زیرا او مدت زیادی نق نخواهد زد و شما با این شیوه موفق خواهید شد ، اگر صبور باشید و بتوانید خود را کنترل کنید .
وقتی فرزند شما نق نمی زند :
وقتی کودکتان بدون نق زدن صحبت می کند ، او را تشویق کنید ، به او بگویید که طرز صحبت کردنش را دوست دارید . در صورت امکان درخواست او را برآورده کنید . درصورت عدم امکان ، به فرزندتان بگویید که دلیلش چیست و چه وقت می توانید خواسته اش را برآورده سازید . حتی در مواردی که فرزندتان نق می زند و سپس به طور مطلوب صحبت می کند ، نیز پاداش مذکور را بدهید.
تاکنون چند بار به فرزندتان گفته اید که اتاقش را تمیز کند ، نق نزند ، غذایش را بخورد ، با خواهر یا برادرش دعوا نکند ، یا به دستورهای تان گوش بدهند ؟فهرست دستورهایی را که می خواهید فرزندتان پیروی از آن ها را بیاموزد تهیه کنید . فقط آن هایی را بنویسید که مهمند و هر روز اتفاق می افتند ، نه آن فهرست تمام نشدنی از تمام موارد احتمالی که به نظرتان می رسد . همه دستورها را در یک زمان به فرزند خود آموزش ندهید . آن ها را به چند موردی که از همه مهم ترند محدود کنید . مواردی را انتخاب کنید که بیشتر اتفاق می افتند ، باعث بیشترین مشکلات می شوند ، و برای شما مهم ترند . دستورهای قابل اغماض یا غیر ضروری را حذف کنید .
- مواردی را که شکل های مختلفی از یک تقاضا هستند ، در قالب یک دستورالعمل واحد بیاورید .
- همه دستورهای موجود در فهرست باید مواردی باشند که مشکل آفرین ، ضروری و مهم باشند .
- در صورت لزوم، دستور را طوری بازنویسی کنید که دقیقا بیانگر آنچه از فرزندتان می خواهید باشد .
- دستورالعمل ها را طوری تنظیم کنید که برای فرزندتان قابل فهم باشد و او دقیقا بداند که چه کاری را از او خواسته اید .
- زمان کار را در صورت لزوم مشخص کنید .
- دستورهای منفی را با جمله بندی مثبت بیان کنید .
- هر گونه سرزنش را از جمله بندی و دستورالعمل خود حذف کنید .
- درباره تاثیر آنچه که از فرزندتان می خواهید که انجام دهد ، بر روی خودتان صحبت کنید . - در واقع احساس خود را از این که فرزندتان آن کار را انجام خواهد داد ، بیان کنید .
- هر دستور العمل به شکلی نوشته شده باشد که احتمال پیروی از آن بسیار باشد .
قدم بعدی ، تصمیم گیری درباره ترتیب آموزش این دستورالعمل ها است.
- دستورالعملی را که احساس می کنید آموختن آن برای فرزندتان از همه ساده تر است در اولویت اول قرار دهید . ، بعدی را در اولویت دوم ، و الی آخر .
- سه دستورالعمل اول را می توانید به طور واضح با قلم درشت بر روی برگه ای بنویسید ، این برگه را در جایی نصب کنید که شما و فرزندتان مدام آن را ببینید .
- پاداش هایی که در صورت پیروی فرزندتان از برنامه به او خواهید داد ، انتخاب کنید . می توانید درباره پاداش هایی که برمی گزینید با فرزندتان مشورت کنید .
- می توانید پاداش ها را به گونه ای انتخاب کنید که یک پاداش کوچک در روز ، یک پاداش متوسط در هفته ، یک پاداش بزرگ تر را در فواصل بیشتر به دست آورد .
- حداقل پنج پاداش کوچک ، سه پاداش متوسط ، و دو پاداش بزرگ را معین کنید . کم هزینه ترین آن ها را اول بگذارید ، و به همین ترتیب پیش بروید تا گران ترین پاداش را در آخر فهرست قرار دهید .هنگام تخمین و برآورد هزینه مالی ، به قیمت ، سختی ، مشکلات تهیه و این که فرزند شما احتمالا به طور مکرر این پاداش ها را دریافت خواهد کرد توجه کنید .
چگونه دستورها را صادر و ثبت کنید ؟
کاری را که می خواهید فرزندتان انجام دهد ، در روز حداقل پنج بار یا بیشتر از فرزندتان بخواهید مگر نوع و کیفیت دستور طوری باشد که نتوان بیشتر از یک یا دو بار آن را درخواست کرد .هنگامی که دستور می دهید ، سعی کنید آن را دقیقا مانند آنچه که روی کارت نوشته اید با لحنی خوب و طبیعی بیان کنید . در صورتی که فرزندتان در زمان مقرر از دستور شما پیروی کرد، یک علامت مثبت بگذارید . در صورتی که به دستور شما عمل نکرد ، یک علامت منفی ثبت کنید . پس از چند دقیقه ، دستور را تکرار کنید و یک علامت مثبت یا منفی بزنید ، آن قدر دستور را تکرار کنید تا کودک از آن اطاعت کند.هنگامی که دستوری می دهید و فرزندتان به طور صحیح اطاعت می کند ، از او تمجید و تشکر کنید . بگذارید فرزندتان احساس کند که از همکاری او تقدیر می کنید ، تشکر شما باید بر کاری که فرزندتان انجام داده است ، باشد نه بر اطاعت وی . می توانید احساس خود را نیز از کاری که انجام داده بیان کنید . هنگامی که فرزندتان از دستوری اطاعت نکرد ، نظری ندهید ، فقط آن را تکرار کنید . در پایان روز ، دستورهایی را که فرزندتان اطاعت کرده بشمارید و فقط علامت های مثبت برای هر دستور را با هم جمع کنید . در صورتی که تعداد علامت های مثبت بیش از علامت های منفی بود و از عملکرد فرزندتان راضی بودید ، در پایان روز یک پاداش کوچک به او بدهید و یک علامت مثبت بابت دریافت این پاداش به او بدهید ، در آخر هفته اگر تعداد پاداش های هر روز بیش از روزهایی که پاداش دریافت نکرده بود، می توانید پاداش متوسط را در آخر هفته به او بدهید و به همین صورت برای پاداش بزرگ .پس از مدتی می توانید سه دستور جدید را جایگزین دستورات قبل کنید . اما درخواست ها قبلی را هر از گاهی از فرزندتان بخواهید .
لجبازی و نق زدن :
لجبازی و نق زدن های کودک گاهی اوقات مشکلات خاصی را برای والدین ایجاد می کند ، گاهی اوقات این مسئله غیر قابل تحمل می شود . بسیاری از والدین نمی دانند در مقابل با این رفتار فرزندشان چه عکس العملی نشان دهند . غالبا نق زدن و یا لجبازی در ابتدا نا معلوم و بدون اهمیت است . اما این عمل پس از آن که آغاز شد ، به قدری ناخوشایند است که توجه همه را جلب می کند و والدین برای فراهم آوردن اندکی آرامش یا سکوت ، تسلیم کودک می شوند . برای متوقف ساختن کودک ، شیوه تربیتی مناسب این است که هنگام این کار به او توجه ای نشان ندهیم . دست برداشتن کودک از رفتارش مستلزم تغییر رفتار پدر و مادر است . توجه داشته باشید ، هر گاه نق زدن و لجبازی برای ایجاد ارتباط بین والدین و کودک باشد ، کودک هرگز از آن دست برنمی دارد . گاهی والدین به قدری مشغولند یا به قدری به رفتارهای کودک عادت کرده اند که تنها زمانی به کودک توجه می کنند که او نق بزند و لجبازی کند .نکته بسیار مهم این است که باید همواره به آنچه فرزندتان با لحن بدون نق زدن می گوید توجه کنید ، حتی اگر در موقعیتی هستید که نمی توانید به حرف هایش گوش دهید ، به او پاسخی موقتی بدهید و از او بخواهید که در مورد آن چند دقیقه بعد صحبت کند ، اما توجه کنید آن قدر زمان سپری نشود که کودک شما نق زدن را آغاز کند و شما مجبور شوید که به او گوش فرا دهید چون در این صورت او را بیشتر در کارش تشویق کرده اید . کودک شما می آموزد که صحبت کردن در حالت عادی برای جلب نظر والدینم بی فایده است .
مراحل ایجاد تغییر :
- هر بار که فرزندتان نق می زند یا لجبازی می کند ، برایش شرح دهید که صحبت کردن همراه با نق زدن برای شما آزار دهنده است .
- از او بخواهید خواسته اش را به روش بهتری بیان کند در غیر این صورت به او بی توجهی خواهید کرد .
- به فرزندتان در صورت رفتار بهتر ، پاداش دهید . هنگامی که فرزندتان نق می زند ، فورا او را از نق زدن باز دارید و برای او توضیح دهید که وقتی این رفتار را از خود نشان می دهد ، احساس بدی به شما دست می دهد .
نکته :
-- هنگام توضیح دادن نباید فرزندتان مورد حمله و انتقاد قرار بگیرد و یا این که اظهاراتی منفی درباره فرزندتان عنوان شود .
- توضیحات باید احساس شما را هنگام رفتارش به خوبی بیان کند ، نباید شامل احساس منفی نسبت به فرزندتان یا انتقاد از او باشد .
چند مثال :
جمله صحیح : نق زدنت ، احساس بدی در من به وجود می آورد .
جمله اشتباه : وقتی نق می زنی ، مثل بچه های کوچکی که هیچ نمی فهمند می شوی .
جمله صحیح : وقتی نق می زنی ، دلم نمی خواهد گوش بدهم .
جمله اشتباه : وقتی نق می زنی ، بی ریخت و زشت می شوی .
جمله صحیح : من این طور صحبت کردن را دوست ندارم .
جمله اشتباه : نق زدن کار بچه های لوس و بد اخلاق است ، من این کار را اصلا دوست ندارم.
بعد از آن که احساس خود را هنگام نق زدن فرزندتان توضیح دادید ، روش های بهتری برای صحبت کردن به او نشان دهید . مثلا وقتی با گریه شیرینی می خواهید به او بگویید : تا زمانی که گریه می کنی ، دوست ندارم به گریه هایت گوش دهم ، سعی کن آرام باشی و بگویی که شیرینی می خواهی .اگر کودکتان با کلمات شما و با لحن طبیعی درخواستش را بیان کرد او را مورد توجه قرار دهید ، در غیر این صورت ، شما مجددا از او بخواهد که یک بار دیگر سعی کند و درست صحبت کند . در غیر این صورت تا زمانی که به طور صحیح درخواست خود را بیان نکرده است ، به او بی اعتنایی کنید . این سخت ترین قسمت کار است . باید طوری برخورد کنید که گویی هیچ وقت نمی توانید صدای یک کودک نق نقو یا گریان را بشنوید .
در هر صورت از فرزند خود برای درست و دلنشین صحبت کردن ، تشکر و قدر دانی کنید .
می توانید ، این طور بگویید : " از این طرز صحبت کردنت خوشم می آید . " ، وقتی این طور صحبت می کنی ، احساس خوبی پیدا می کنم . "هر وقت فرزندتان بدون نق زدن از شما درخواستی کرد ، به او پاداش دهید و از او تشکر کنید . در مراحل بعدی دیگر لزومی ندارید که چگونه صحبت کردن را به کودک آموزش دهید ، فقط از او می خواهید درست صحبت کند : " وقتی نق می زنی ، ناراحت می شوم ، حرفت را درست بزن . "
وقتی فرزند شما نق می زند :
وقتی فرزندتان نق می زند ، تنها کاری که باید انجام دهید این است که کاملا بی اعتنایی کنید . با کودک خود صحبت نکنید ، توجه نشان ندهید و اهمیت ندهید . با رفتارهایی مانند در آغوش گرفتن ، نوازش کردن ، کتک زدن و مانند آن به او توجه نشان ندهید . در صورت امکان حتی به او نگاه هم نکنید . اگر احساس می کنید که انجام ندادن این کارها برایتان سخت است ، برخیزید و کمی راه بروید ، یا به اتاق دیگری بروید .پا بر جا ماندن در این مرحله به طور کامل ، بسیار مهم است . اگر شما مدتی به فرزندتان بی اعتنایی کنید ، اما قبل از آن که نق زدن وی تمام شود ، به او توجه کنید ، او یاد می گیرد که راه جلب توجه شما نق زدن است ، ولی با صدایی بلندتر و به مدتی طولانی تر . در این گونه موارد خود را کنترل کنید و هرگز به او توجه نکنید ، زیرا او مدت زیادی نق نخواهد زد و شما با این شیوه موفق خواهید شد ، اگر صبور باشید و بتوانید خود را کنترل کنید .
وقتی فرزند شما نق نمی زند :
وقتی کودکتان بدون نق زدن صحبت می کند ، او را تشویق کنید ، به او بگویید که طرز صحبت کردنش را دوست دارید . در صورت امکان درخواست او را برآورده کنید . درصورت عدم امکان ، به فرزندتان بگویید که دلیلش چیست و چه وقت می توانید خواسته اش را برآورده سازید . حتی در مواردی که فرزندتان نق می زند و سپس به طور مطلوب صحبت می کند ، نیز پاداش مذکور را بدهید.
پ
منبع:
فان پاتوق
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼