آموزش دستشویی رفتن به کودک، کی یاد می‌گیره؟

این مشکل خیلی از مادران می‌باشد و فکر می کنند کودکشان هرگز توالت رفتن را یاد نخواهند گرفت!!! اگر از نظر شما فرزندتان هرگز توالت رفتن را یاد نمی‌گیرد سخت در اشتباه می‌باشید. آمادگی کودک مهمترین اصل برای شروع آموزش است. اجازه ندهید که اعضای خانواده و دوستان شما را وادار کنند تا تمرین استفاده از لگن بچه را خیلی زود شروع کنید. اگر از کسی شنیده اید که کودکش یک سالگی به بعد دیگر جایش را خیس نکرده است حرفش را باور نکنید.

چرا که از ۱۸ ماهگی تا ۲ سالگی، دستگاه عصبی کودکان آن قدر کامل نیست که کودک بتواند زمان توالت رفتن خود را کنترل کند. فقط نیمی از بچه‌های دو ساله روزها خودشان را خیس نمی‌کنند. و ۹۰ درصد بچه‌های سه ساله روزها و اغلب ۶۰ تا ۷۰ درصد آنها شب ها نیز خشک می‌مانند. خلاصه آنکه نگران نشوید. تا ۵ سالگی اغلب بچه ها این توانایی را بدست می‌آورند. شما فقط آرامش خود را حفظ کنید و در برابر تمرینات استمرار به خرج دهید. و تا آنجا که می‌توانید کودکتان را تحسین و تشویق کنید. تا شما و کودکتان از شر پوشک و شورت پلاستیکی خلاص شوید.

نشانه‌های آمادگی که باید در کودک خود مشاهده کنید.
. کودک شما متوجه خشک یا خیس بودن پوشک خود می‌شود.
.به هنگام دفع به نوعی به شما اطلاع دهد.
. او به شما می‌گوید که تقریباً زمان اجابت مزاجش فرار رسیده است.

نکته هایی درباره آموزش استفاده از لگن:
قبل از آنکه آموزش عملی را شروع کنید بهتر است نکاتی را برای کودک خود روشن کنید. بطور مثال به کودکتان نام بخش های مختلف بدن و عملکرد آن را بصورت ساده و قابل فهم توضیح دهید. برای او توضیح دهید ادرار و مدفوع حاصل چیست و از کجا آمده و حتماً به او بگویید‌که ادرار و مدفوع بخشی از بدن او نیست، تا کودک به هنگام دفع دچار ترس نشود. واژه‌هایی برای دفع ادرار و مدفوع وی انتخاب کنید و بکوشید کودک را در حین مدفوع‌کردن گیر بیاورید و برای او توضیح دهید که مشغول چه کاری‌است و نام این کار چیست. برای نمونه به او بگویید " محیا الان پی پی داره، محیا الان داره پی پی میکنه، بریم پوشکت رو عوض کنم " اهمیت آموزش تعویض لباس مخصوصاً در‌آوردن و پوشیدن شلوار را نباید نادیده گرفت. برای کودکتان شلوار راحت و گشاد تهیه کنید تا او بتواند براحتی این کار را انجام دهد.

اگر کودکتان از وسایل توالت مثل سیفون و سوراخ توالت می‌ترسد. باید اینگونه ترس ها از بین برود. اجازه بدهید زمانی‌که سیفون کشیده می‌شود او به داخل توالت نگاه کند ویا اینکه به او یاد بدهید خودش سیفون را بکشد. و یا اینکه یاد بدهد که با مدفوع خود هنگامی‌که در حال پایین رفتن از توالت است بای بای کند. اجازه دهید کودک به طور آزمایشی بارها روی توالت بنشیند تا مطمئن شود داخل توالت نمی‌افتد و بخصوص بفهمد بلایی که سر مدفوع می‌آید سر خودش نخواهد آمد. اما بهتراست برای کودک لگنی مناسب در نظر گرفته شود تا راحت تر روی آن نشسته و بر‌آن کاملاً مسلط باشد.

به اتفاق کودک، توالت کوچک پلاستیکی تهیه کنید و آن را در محل مشخصی از خانه قرار دهید. (مانندتوالت).
اگر کودک هر روز سر ساعت معینی پوشکش را خیس می‌کند، پوشکش را در آورید و او را تشویق کنید که روی لگن بنشیند. اگر به این کار تمایل نشان نداد او را مجبور نکنید. اما اگر کودک در لگن ادرار کرد یا روی لگن نشست او را تشویق کنید.

ترتیبی دهید که کودک در زمان معین و به صورت منظم روی لگن بنشیند. به طور مثال، بعد از غذا خوردن و صرف نوشیدنی، قبل و بعد از حمام کردن، صبح ها بلا فاصله بعد از بیدار شدن و شب‌ها درست قبل از خواب.

سعی کنید به همراه کودک به دیوار دستشویی یا در دستشویی پوستری جالب توجه نصب کنید تا کودک به هنگام نشستن روی لگن متوجه آن باشد و مدت زمان قرار گرفتن کودک بر روی لگن را می‌توان با ترفندی نظیر در اختیار گذاشتن اسباب بازی یا کتاب افزایش داد.

مرتب شلوارش را کنترل کنید و اگر شلوارش تمیز بود به او پاداش دهید.

اگر کودک به طور اتفاق شلوارش را خیس یا کثیف کرد، سر و صدا راه نیندازید و اتفاق را نادیده بگیرید.

با گذشت زمان در طول یک هفته آموزشی، کودک خود را کمتر کثیف خواهد کرد. بهتر است برای پیشرفت او پاداشی در نظر بگیریم. و در حضور کودک از پیشرفتش نزد دیگران تعریف کنید به طور مثال: محیا دیگه میتونه مثل بزرگها، خودش دستشویی بره.

غرغرها و نارضایتی های کودک را نادیده بگیرید و تسلیم خواسته هایش نشوید.

بلافاصله بعد از یادگیری و پیشرفت کودک پاداش ها را حذف نکنید. بلکه تا یک هفته پس از آن نیز جایزه ها باید ادامه پیدا کند و به آرامی از برنامه حذف شود.

به امید اینکه همه مادران فرزندان سالمی از نظر روحی، روانی پرورش دهند.