درمان ماستیت در زنان شیرده، نکات مهم

ماستیت به عفونت و ورم پستان می گویند. ماستیت می تواند منجر به قطع شیردهی شود. ماستیت به عنوان التهاب پستان تعریف می شود. هر چند که می تواند به طور خود به خود یا طی شیردهی ایجاد شود، ولی این بحث محدود به ماستیت در زنان شیرده است که ماستیت در آن ها به صورت بالینی به عنوان التهاب دردناک پستان تعریف شده که همراه با علایم شبیه آنفلوآنزا (مانند تب و ضعف) رخ می دهد. ماستیت به ویژه به این دلیل مشکل ساز است که ممکن است منجر به قطع شیردهی که تغذیه مطلوب نوزاد را فراهم می سازد، شود. برای طولانی تر کردن مدت شیردهی، پزشکان خانواده باید در کمک به مادران تبحر بیشتری پیدا کنند تا بر مشکلات شیردهی از جمله ماستیت غلبه نمایند. خطر ماستیت را می توان با تخلیه مکرر و کامل پستان و روش مطلوب شیردهی کاهش داد.

عفونت نوک پستان می تواند در اثر بد گرفتن نوک سینه توسط نوزاد، یا اختلالات دهان نوزاد مانند شکاف کام یا عفونت های باکتریایی یا مخمری ایجاد شود. تشخیص ماستیت معمولا بالینی است و بیماران با عفونت موضعی در یک پستان همراه با تب و ضعف مراجعه می کنند.

درمان ماستیت

درمان ماستیت با بهبود روش شیردهی آغاز می شود. در صورتی که مادر تخلیه پستان را طی دوره ماستیت متوقف کند، احتمال بیشتری دارد که دچار آبسه یا ورم پستان شود. مادران باید مقادیر زیادی مایعات بنوشند و استراحت کافی نمایند. ادامه شیردهی در صورت وجود ماستیت، عموما خطری برای نوزاد به همراه ندارد. شیردهی را می توان در هنگام ماستیت، بدون نگرانی از انتقال عفونت باکتریایی به نوزاد ادامه داد.

علاوه بر این نشان داده شده است که شیر حاصل از پستان مبتلا به ماستیت، سطح بالاتری از برخی اجزای ضدالتهابی را دارد که برای نوزاد اثر محافظت کننده دارند. ادامه شیردهی خطری برای نوزاد به همراه ندارد، در واقع احتمال بیشتری را برای شیردهی پس از بهبود ماستیت فراهم می کند و تخلیه موثرتر شیر را از ناحیه مبتلا امکان پذیر می سازد. با وجود این، برخی نوزادان ممکن است طعم شیر نوشیده شده از پستان مبتلا را دوست نداشته باشند که احتمالا به دلیل افزایش مقدار سدیم است. در این موارد، شیر را می توان دوشید و دور ریخت. آبسه پستان شایع ترین عارضه ماستیت است. از این عارضه می توان با درمان سریع ماستیت و ادامه شیردهی پیشگیری کرد. هنگامی که آبسه ایجاد می شود، تخلیه جراحی یا آسپیراسیون سوزنی لازم است. شیردهی را به طور معمول می توان در صورت وجود آبسه درمان شده ادامه داد.

پیشگیری از ماستیت

از آنجا که تصور می شود ماستیت تا حدی به دلیل تخلیه ناکافی شیر از پستان ایجاد می شود، بهبود روش شیردهی احتمالا سودمند خواهد بود. مشاورین شیردهی می توانند در این تلاش بسیار سرنوشت ساز باشند.

عوامل خطر ماستیت

عفونت نوک پستان ها می تواند شاخصی زودرس از اختلالی باشد که بیمار را مستعد ماستیت می سازد. در هفته های اول شیردهی، عفونت نوک پستان ها بیش از همه در اثر بد گرفتن پستان به وسیله نوزاد شیرخوار ایجاد می شود. به کارگیری بالشتک های پلاستیکی برای پستان ها می تواند به تحریک آن ها در اثر محبوس شدن رطوبت منجر شود. در نوک پستان هایی که عفونت دارند و بیش از حد خشکند، به کارگیری شیر دوشیده شده پستان یا لانولین خالص شده می تواند سودمند باشد.

شقاق نوک پستان می تواند موجب درد شده و به عنوان منفذی برای ورود باکتری ها عمل کند که منجر به ماستیت می شوند. انسداد مجاری شیر نیز می تواند منجر به ماستیت شود.

این مشکل به صورت حساسیت موضعی در پستان بروز می کند که ناشی از تخلیه ناکافی شیر از یک مجرا است. ناحیه سفت، قرمز رنگ و حساس به لمس بر روی پستان مبتلا وجود دارد و یک حباب یک میلی متری دردناک و سفید رنگ ممکن است روی نوک پستان ها ایجاد شود.

این حباب به نظر می رسد که در اثر رشد بیش از حد اپی تلیوم یا تجمع ذرات یا قطعات چربی به وجود آید. برداشت این برآمدگی با یک سوزن استریل یا مالش با یک پارچه می تواند سودمند باشد. سایر درمان ها شامل شیردهی مکرر و استفاده از کمپرس یا دوش گرم است. ماساژ ناحیه مبتلا به سمت نوک پستان اغلب مفید است. از پوشش فشاری باید اجتناب کرد.