درمان نازایی در سن بالا، شدنیه؟

دستورالعمل‌های مرسوم لقاح آزمایشگاهی شامل انتقال جنین تازه به داخل رحم در همان چرخه‌ای می‌باشد که تخمک‌ها جمع‌آوری شده‌اند. در این موارد، جنین‌های اضافی برای استفاده‌های بعدی منجمد می‌شوند. اخیراً رویکردی جدید برای ارتقای نتایج لقاح آزمایشگاهی عنوان شده که در آن همه جنین‌های ایجاد شده از همان چرخه‌ای که تخمک‌ها از آن جمع‌آوری شده‌اند، منجمد شده و در چرخه‌ی بعدی به رحم منتقل می‌شوند. این روش که در ابتدا برای کاهش خطر سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) در بیماران با ریسک بالا استفاده شد، نگرانی‌های ناشی از اثر منفی احتمالیِ داروهای تحریک‌کننده‌ی تخمدان را بر آماده بودن رحم برخی بیماران برای پذیرش جنین در طول لقاح آزمایشگاهی نیز برطرف می‌کند. در نتیجه، این تئوری نشان می‌دهد که صبر کردن تا چرخه‌ی طبیعی بعدی برای انتقال جنین به رحم، نتایج را باید بهبود ببخشد. گرچه شواهد تأیید‌کننده‌ی این ادعا محدود می‌باشد.

امروزه مطالعات نشان می‌دهند که منجمد کردن همه جنین‌ها با بهبود نتایج لقاح آزمایشگاهی به خصوص در زنان بالاتر از ۳۵ سال (که چالش برانگیزترین گروه بیماران نابارور هستند) مرتبط است.
مطالعه‌ای روی بیش از 16هزار چرخه‌ی درمان لقاح آزمایشگاهی در 12 مرکز باروری در آمریکا، انجام شده است. بعد از تطبیق دادن سن بیمار و سایر متغیرها مانند غربالگریِ ژنتیکی پیش از لانه‌گزینی، آنالیز‌ها نشان داد که انجماد همه جنین‌ها به طرز چشم‌گیری نرخ بارداری را در بیماران بالای 35 سال افزایش داده است (46درصد در مقابل 33 درصدی که جنین تازه به رحم‌شان منتقل شده است.)

توجهات به سمت روش انجماد جنین برای لقاح آزمایشگاهی در حال افزایش است ولی هم‌چنان کاربرد آن محدود است. دلایل زیادی وجود دارد که کلینیک‌ها از چرخه‌های انجماد جنین استفاده می‌کنند؛ به عنوان مثال، برای بیمارانی که در معرض خطر سندرم تحریک بیش از حد تخمدان هستند، بیمارانی که قبل از انتقال جنین، غربالگری ژنتیکی پیش از لانه‌گزینی باید انجام دهند و از همه مهم‌تر، بیمارانی که افزایش زودهنگام در غلظت هورمون پروژسترون قبل از تخمک‌گذاری را نشان می‌دهند. تحقیقات متعددی نشان می‌دهد که افزایش سطح پروژسترون مرتبط با نرخ کمِ بارداری بعد از انتقال جنینِ تازه می‌باشد.
شواهد استفاده از روش انجماد جنین وسوسه‌کننده می‌باشد ولی هنوز نمی‌توان قاطعانه اعلام کرد که این کار برای همه گروه‌های بیماران مؤثر خواهد بود و مطالعات بیشتری برای تأیید این روش لازم است.