خطرات دوقلوزایی، جدی‌ترین هشدارها
یکی از مهم ترین خطرها در چندقلوزایی، زایمان زودرس و یا تولد نوزاد نارس می باشد.
یکی از مهم ترین خطرها در چندقلوزایی، زایمان زودرس و یا تولد نوزاد نارس می باشد. یک بارداری طبیعی حدود ۴۰ هفته طول می کشد، ولی یک بارداری دو قلو در حدود ۳۵ تا ۳۷ هفته به طول می انجامد.
عوامل بسیاری در ایجاد بارداری چندقلوزایی سهیم هستند که برخی از آنها به شرح زیر می باشند:
وراثت: داشتن سابقه خانوادگی تولد چندقلو در خانواده مادری، شانس یک بارداری چند قلوزایی را تقویت می کند.
تعداد بارداری های قبلی: داشتن سابقه بیش از یک بارداری در گذشته (به ویژه یک بارداری چند قلو)، شانس داشتن یک بارداری چند قلوزایی را افزایش می دهد.
زایمان در سنین بالاتر (پیر زایی): زنان مسنی که باردار می شوند، بیشتر احتمال دارد که دچار چند قلوزایی گردند.
درمان ناباروری: داروهای درمان کننده ناباروری، تخمدان ها را جهت آزاد سازی تخمک های چندگانه تقویت می کنند. روش های کمک باروری (ART) که شامل انتقال رویان به رحم است(مانند لقاح آزمایشگاهی)، به میزان زیادی شانس چندقلو زایی مادر را افزایش می دهند.
انواع چندقلوزایی
دو قلوی همسان: عبارت است از تقسیم شدن یک تخمک بارور شده به دو نیمه مساوی و ایجاد دو کودک مجزا و هم شکل. این دو قلوها از لحاظ ژنتیکی شبیه یکدیگر هستند و کروموزوم ها و خصوصیات جسمانی یکسانی دارند. آنها از جنس، مو، رنگ چشم و گروه خونی مشابهی برخوردار هستند.
دوقلوی غیر همسان: از دو تخمک که توسط دو اسپرم مجزا بارور شده اند، حاصل می گردند. این دوقلوها بیشتر از خواهر و برادرهای معمولی که از والدین مشترک هستند، چیزی به هم شباهت ندارند. ممکن است هم جنس و یا از دو جنس متفاوت باشند. این نوع از دوقلوزایی رایج تر است و تنها این نوع است که تحت تاثیر عوامل: ژنتیک، سن مادر، نژاد و تعداد بارداری های قبلی می باشند.
بیش از دو قلو : شامل سه قلو و یا بیشتر(مثل چهار قلو و یا پنج قلو) می باشد. این کودکان می توانند همسان، غیر همسان و یا ترکیبی از هر دو باشند. ولی این تولدها نادر هستند؛ برای مثال سه قلوزایی تقریبا به میزان یک تولد از 7000 تا 8000 تولد اتفاق می افتد و چهار قلو زایی به میزان یک تولد از 47 میلیون تولد.
خطراتی که احتمال آنها در چند قلوزایی بیشتر است، عبارتند از: تولد وزاد نارس، مسمومیت حاملگی، دیابت بارداری، مشکلات جفت و مشکلات وابسته به رشد جنین
خطرات چند قلو زایی
یکی از مهم ترین خطرها در چندقلوزایی، زایمان زودرس و یا تولد نوزاد نارس می باشد. یک بارداری طبیعی حدود ۴۰ هفته طول می کشد، ولی یک بارداری دو قلو در حدود ۳۵ تا ۳۷ هفته به طول می انجامد. نزدیک به نیمی از تمام دو قلوها بطور نارس به دنیا می آیند (قبل از ۳۷ هفتگی) و خطر زایمان زودرس با افزایش تعداد نوزادان چندقلو، افزایش می یابد.
نوزادان نارس ممکن است با چالش های بسیاری در سلامت‌شان مواجه شوند، چرا که نگهداری از نوزاد نارس بسیار متفاوت از یک نوزاد کامل (نوزادی که دوران جنینی اش را کامل گذرانده است) می باشد. نوزادان نارس معمولا بعد از زایمان به بخش مراقبت های ویژه نوزادان(NICU) منتقل می گردند.
میزان عوارض مرتبط با سلامت، با افزایش درجه نارس بودن نوزاد، افزایش می یابد و نوزادانی که در زمان نزدیک‌تر به موعد زایمان طبیعی، متولد شده باشند با خطرات کمتری مواجه هستند.
سایر خطراتی که احتمال آنها در چند قلوزایی بیشتر است، عبارتند از: مسمومیت حاملگی (پره‌اکلامپسی)، دیابت بارداری، مشکلات جفت و مشکلات وابسته به رشد جنین.
تاخیر در تکامل و فلج مغزی در دو قلوها بیش از تک فرزندها شایع است و خطر ایجاد عوارض دائمی مرتبط با سلامت در چند قلوزایی بیشتر از زایمان تک نوزاد است.
به خاطر نگرانی های مذکور، بسیاری از پزشکان متخصص در درمان ناباروری، نیازمند والدینی باحوصله و آینده نگر هستند که متحمل استفاده از مشاوره های دقیق در مورد احتمالات و خطرات مرتبط با چند قلو زایی باشند، چرا که روش های کمک باروری (ART)، شانس چندقلوزایی مادر را افزایش می دهند.
زایمان خاص در چندقلوزایی
به محض این که وضع حملتان شروع می شود، احتمال دارد که به یک ابزار مانیتور جنین متصل شوید تا پزشک معالج‌تان بتواند روند رشد نوزادتان را کنترل کند.
فاصله زمانی بین تولد فرزندان با روش طبیعی، معمولا کمتر از یک ساعت است.
از آنجا که سایز کودکان در چند قلوزایی معمولا کمتر از کودکان زایمان تک فرزندی است، لذا بیرون آوردن آنها آسان تر است و خوشبختانه همه کودکان چندقلو در یک موعد زمانی به دنیا می آیند.
در مورد زایمان چند قلوها ممکن است همیشه زایمان طبیعی میسر نباشد. فضای محدود در رحم می تواند سبب فشردگی در ناحیه جفت یا بند ناف گردد. طولانی شدن فشردگی های مذکوربه موازات زایمان می تواند یک یا هر دو کودک را در خطر جدی قرار دهد. لذا زایمان سریع با عمل سزارین، ممکن است برای اینطور موارد ضروری باشد.
موقعیت قرارگیری کودکان در رحم نیز می تواند بر میزان ایمنی یک زایمان طبیعی موثر باشد. اولین کودک معمولا از ناحیه سر متولد می شود، ولی کودکان بعدی ممکن است به صورتی در رحم جابه جا شده باشند که ناحیه پایین تنه شان به سمت پایین باشد.
معمولا اگر نوزاد اول از ناحیه سر متولد نشود، از عمل سزارین برای تولد نوزادان دیگر استفاده می شود. همچنین اغلب سه قلوها و چند قلوها، توسط سزارین متولد می شوند.
در روش سزارین، فاصله زمانی بین تولد کودکان تنها در حدود چند دقیقه خواهد بود.
اگر زودتر از موعد مقرر زایمان کنید، علایم شما و کودکان تولد یافته تان به دقت کنترل خواهند شد. ممکن است شرایطی پیش آید که مجبور باشید به سرعت در مورد روش زایمانتان تصمیم بگیرید، لذا بهتر است قبلا به انتخاب خود فکر کرده باشید.
بسیاری از کودکانی که نارس متولد می شوند (زودتر از موعد به دنیا می آیند) نیاز خواهند داشت که فورا برای برخورداری از مراقبت ویژه، به بخش مراقبت های ویژه نوزادان در بیمارستان منتقل شوند.
ملاقات اعضای خانواده از مادر و نوزاد، اغلب دلگرم کننده است و می تواند از اولین روز تولد نوزاد انجام شود.
عوامل بسیاری در ایجاد بارداری چندقلوزایی سهیم هستند که برخی از آنها به شرح زیر می باشند:
وراثت: داشتن سابقه خانوادگی تولد چندقلو در خانواده مادری، شانس یک بارداری چند قلوزایی را تقویت می کند.
تعداد بارداری های قبلی: داشتن سابقه بیش از یک بارداری در گذشته (به ویژه یک بارداری چند قلو)، شانس داشتن یک بارداری چند قلوزایی را افزایش می دهد.
زایمان در سنین بالاتر (پیر زایی): زنان مسنی که باردار می شوند، بیشتر احتمال دارد که دچار چند قلوزایی گردند.
درمان ناباروری: داروهای درمان کننده ناباروری، تخمدان ها را جهت آزاد سازی تخمک های چندگانه تقویت می کنند. روش های کمک باروری (ART) که شامل انتقال رویان به رحم است(مانند لقاح آزمایشگاهی)، به میزان زیادی شانس چندقلو زایی مادر را افزایش می دهند.
انواع چندقلوزایی
دو قلوی همسان: عبارت است از تقسیم شدن یک تخمک بارور شده به دو نیمه مساوی و ایجاد دو کودک مجزا و هم شکل. این دو قلوها از لحاظ ژنتیکی شبیه یکدیگر هستند و کروموزوم ها و خصوصیات جسمانی یکسانی دارند. آنها از جنس، مو، رنگ چشم و گروه خونی مشابهی برخوردار هستند.
دوقلوی غیر همسان: از دو تخمک که توسط دو اسپرم مجزا بارور شده اند، حاصل می گردند. این دوقلوها بیشتر از خواهر و برادرهای معمولی که از والدین مشترک هستند، چیزی به هم شباهت ندارند. ممکن است هم جنس و یا از دو جنس متفاوت باشند. این نوع از دوقلوزایی رایج تر است و تنها این نوع است که تحت تاثیر عوامل: ژنتیک، سن مادر، نژاد و تعداد بارداری های قبلی می باشند.
بیش از دو قلو : شامل سه قلو و یا بیشتر(مثل چهار قلو و یا پنج قلو) می باشد. این کودکان می توانند همسان، غیر همسان و یا ترکیبی از هر دو باشند. ولی این تولدها نادر هستند؛ برای مثال سه قلوزایی تقریبا به میزان یک تولد از 7000 تا 8000 تولد اتفاق می افتد و چهار قلو زایی به میزان یک تولد از 47 میلیون تولد.
خطراتی که احتمال آنها در چند قلوزایی بیشتر است، عبارتند از: تولد وزاد نارس، مسمومیت حاملگی، دیابت بارداری، مشکلات جفت و مشکلات وابسته به رشد جنین
خطرات چند قلو زایی
یکی از مهم ترین خطرها در چندقلوزایی، زایمان زودرس و یا تولد نوزاد نارس می باشد. یک بارداری طبیعی حدود ۴۰ هفته طول می کشد، ولی یک بارداری دو قلو در حدود ۳۵ تا ۳۷ هفته به طول می انجامد. نزدیک به نیمی از تمام دو قلوها بطور نارس به دنیا می آیند (قبل از ۳۷ هفتگی) و خطر زایمان زودرس با افزایش تعداد نوزادان چندقلو، افزایش می یابد.
نوزادان نارس ممکن است با چالش های بسیاری در سلامت‌شان مواجه شوند، چرا که نگهداری از نوزاد نارس بسیار متفاوت از یک نوزاد کامل (نوزادی که دوران جنینی اش را کامل گذرانده است) می باشد. نوزادان نارس معمولا بعد از زایمان به بخش مراقبت های ویژه نوزادان(NICU) منتقل می گردند.
میزان عوارض مرتبط با سلامت، با افزایش درجه نارس بودن نوزاد، افزایش می یابد و نوزادانی که در زمان نزدیک‌تر به موعد زایمان طبیعی، متولد شده باشند با خطرات کمتری مواجه هستند.
سایر خطراتی که احتمال آنها در چند قلوزایی بیشتر است، عبارتند از: مسمومیت حاملگی (پره‌اکلامپسی)، دیابت بارداری، مشکلات جفت و مشکلات وابسته به رشد جنین.
تاخیر در تکامل و فلج مغزی در دو قلوها بیش از تک فرزندها شایع است و خطر ایجاد عوارض دائمی مرتبط با سلامت در چند قلوزایی بیشتر از زایمان تک نوزاد است.
به خاطر نگرانی های مذکور، بسیاری از پزشکان متخصص در درمان ناباروری، نیازمند والدینی باحوصله و آینده نگر هستند که متحمل استفاده از مشاوره های دقیق در مورد احتمالات و خطرات مرتبط با چند قلو زایی باشند، چرا که روش های کمک باروری (ART)، شانس چندقلوزایی مادر را افزایش می دهند.
زایمان خاص در چندقلوزایی
به محض این که وضع حملتان شروع می شود، احتمال دارد که به یک ابزار مانیتور جنین متصل شوید تا پزشک معالج‌تان بتواند روند رشد نوزادتان را کنترل کند.
فاصله زمانی بین تولد فرزندان با روش طبیعی، معمولا کمتر از یک ساعت است.
از آنجا که سایز کودکان در چند قلوزایی معمولا کمتر از کودکان زایمان تک فرزندی است، لذا بیرون آوردن آنها آسان تر است و خوشبختانه همه کودکان چندقلو در یک موعد زمانی به دنیا می آیند.
در مورد زایمان چند قلوها ممکن است همیشه زایمان طبیعی میسر نباشد. فضای محدود در رحم می تواند سبب فشردگی در ناحیه جفت یا بند ناف گردد. طولانی شدن فشردگی های مذکوربه موازات زایمان می تواند یک یا هر دو کودک را در خطر جدی قرار دهد. لذا زایمان سریع با عمل سزارین، ممکن است برای اینطور موارد ضروری باشد.
موقعیت قرارگیری کودکان در رحم نیز می تواند بر میزان ایمنی یک زایمان طبیعی موثر باشد. اولین کودک معمولا از ناحیه سر متولد می شود، ولی کودکان بعدی ممکن است به صورتی در رحم جابه جا شده باشند که ناحیه پایین تنه شان به سمت پایین باشد.
معمولا اگر نوزاد اول از ناحیه سر متولد نشود، از عمل سزارین برای تولد نوزادان دیگر استفاده می شود. همچنین اغلب سه قلوها و چند قلوها، توسط سزارین متولد می شوند.
در روش سزارین، فاصله زمانی بین تولد کودکان تنها در حدود چند دقیقه خواهد بود.
اگر زودتر از موعد مقرر زایمان کنید، علایم شما و کودکان تولد یافته تان به دقت کنترل خواهند شد. ممکن است شرایطی پیش آید که مجبور باشید به سرعت در مورد روش زایمانتان تصمیم بگیرید، لذا بهتر است قبلا به انتخاب خود فکر کرده باشید.
بسیاری از کودکانی که نارس متولد می شوند (زودتر از موعد به دنیا می آیند) نیاز خواهند داشت که فورا برای برخورداری از مراقبت ویژه، به بخش مراقبت های ویژه نوزادان در بیمارستان منتقل شوند.
ملاقات اعضای خانواده از مادر و نوزاد، اغلب دلگرم کننده است و می تواند از اولین روز تولد نوزاد انجام شود.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼