علت تیک عصبی در کودکان، چه کنیم؟

شایع ترین آنها به هم زدن پلک ها، مکیدن لب ها، بیرون آوردن زبان از دهان، شکلک درآوردن، حرکات سریع و چرخشی سر، بالا انداختن شانه ها و بازوها و ... می باشد.

بعضی از کودکان ممکن است حرکاتی در صورت، گردن و اندام های فوقانی خود انجام دهند ؛ این حرکات معمولا بدون منظور و هدف، ناگهانی، سریع، نامنظم و غیرارادی است.

همچنین کودک ممکن است صداهایی مانند آه کشیدن و کشیدن هوا با صدا به داخل بینی ، از خود درآورد و یا گلوی خود را صاف کند و یا سرفه های سطحی نماید.

این صداها نیز ناگهانی ، سریع ، نامنظم ، بدون منظور و هدف و تکرار شونده هستند. این حرکات و یا به وجود آوردن صداهای مزبور را تیک می نامند. تیک معمولا به دو صورت وجود دارد: الف: تیک ساده و ب: مجموعه ای از حرکات غیرعادی تیک.

تیک ساده

کودک یک حرکت ساده مانند به هم زدن پلک ها را انجام می دهد. این نوع تیک معمولا در سن هفت سالگی بیشتر دیده میشود و قبل از سن چهار سالگی و در دوران بلوغ کمتر وجود دارد. علت به وجود آمدن تیک در کودک ، تشویش و هیجان و فشاری است که به کودک وارد شده است. پدر و مادر برای این که تیک کودک را کنترل کنند ، باید فشارهایی را که به کودک وارد شده است بررسی نمایند و سپس سعی کنند آن را برطرف سازند.

به طور مثال : اگر کلاس کودک مورد دلخواه او نیست و یا درس و تکالیفش بیش از حد توانایی و تحمل اوست ، آن را مطابق دلخواه کودک تغییر دهند. از طرف دیگر پدر و مادر و دیگران باید انجام چنین حرکاتی را در کودک نادیده بگیرند و به آن توجه نکنند و اهمیت ندهند و جلو کودک برای دیگران بازگو ننمایند. اگر پدر و مادر و دیگران به حرکات تیک کودک اهمیت دهند و اظهار نگرانی کنند ، حرکات تیک او شدیدتر میشود و یا این حرکات به شکل دیگر تظاهر خواهد کرد. پدر و مادر باید بدانند که حرکات تیک موقتی است و پس از چند ماه از بین خواهد رفت.

اگر حرکات تیک مانع فعالیت درسی کودک در دبستان شده و مشکلی به وجود آورده است ، در چنین مواردی پزشک معمولا داروی اختصاصی برای کنترل این حرکات تجویز خواهد کرد.

مجموعه ای از حرکات غیرعادی تیک

بعضی از مواقع ممکن است کودکی در یک زمان بیش از یک حرکت غیرعادی ( تیک ) انجام دهد ، یا یک تیک حرکتی و یک تیک صدایی با هم در یک کودک وجود داشته باشد.

بعضی مواقع ممکن است کودک کلمات معمولی یا کلمات زشت و وقیح و هزلی را دائما تکرار کند ، یا ممکن است حرکات عجیب و غریبی انجام دهد ، مانند این که اشیاء را بجود یا دائما به شیئی دست بزند یا قوز کند ، یا با یک یا دو پا جست و خیز کند ، این حرکات ممکن است بعضی از مواقع شدید باشد و در مواقع دیگر کاهش پیدا کند.

این بیماری معمولا در سن شش سالگی و در پسرها بیشتر دیده میشود . این کودکان نیز ممکن است مبتلا به اختلال در یادگیری یا کاهش در دقت و توجه باشند. این بیماری معمولا در‌کودکان، دیر تشخیص داده میشود ، زیرا علائم اولیه آن بسیار خفیف می باشد و پدر و مادر این حرکات را به عنوان عصبانیت یا لجوجی کودک تصور می کنند.

این بیماری معمولا به صورت مزمن درخواهد آمد و ممکن است کودک تا آخر عمر به آن مبتلا باشد. درمان این بیماری با پزشک متخصص می باشد که داروی اختصاصی بیماری را با مقدار کم شروع می کند و برحسب تحمل کودک مقدار آن را افزایش می دهد تا حرکات کودک کاملا کنترل گردد. این دارو و داروهای دیگر که برای کنترل تیک تجویز میشود ، دارای عوارضی می باشد. در تشخیص افتراقی انواع تیک ، پزشک تشنج های کوچک و موضعی را در نظر می گیرد و در صورت مشکوک بودن ، از نوار مغزی استفاده می کند.

بعضی از کودکان که دچار این بیماری آزار دهنده هستند و فعالیت بیش از حد دارند ، باید تحت درمان قرار گیرند ، ولی ممکن است تیک کودک را بدتر کند. پزشک متخصص باید ارزش و اثر دارو را در برابر عوارض آن بررسی و سپس آن را تجویز کند . خوشبختانه مطالعات نشان داده است که علائم بیماری در دوران بلوغ و جوانی در بیشتر بیماران بهبود می یابد.

منبع: کودک آنلاین