ترس از تنها خوابیدن در کودکان، چرا آخه؟
اگر والدین بخواهند فرزند را به حال خود رها کنند دایما باید شاهد بی نظمی های وی باشند و اگر هم دایما کارهای فرزند را بر عهده بگیرند او هیچگاه مستقل شدن را نمی آموزد.
سوال
دختر من کلاس دوم دبستان است و هنوز برای خوابیدنش مشکل دارم. به هیچ نحوی حاضر نیست تنها بخوابد باید حتما کنارش بخوابیم تا خوابش ببرد و بعد او را ترک کنیم و موضوع دیگر اینکه بسیار بی نظم است و همیشه اتاقی بهم ریخته دارد حتی با جایزه و تشویق هم این مشکل حل نشده چکار کنم؟
جواب
اگر والدین بخواهند فرزند را به حال خود رها کنند دایما باید شاهد بی نظمی های وی باشند و اگر هم دایما کارهای فرزند را بر عهده بگیرند او هیچگاه مستقل شدن را نمی آموزد. شاید برای برخورد درست با این دست مشکلات و بی نظمی های مکرر، بهترین کار این باشد که فرزندان به نتایج منطقی رفتار خود اشراف یابند. گامهای ذیل را حتما دنبال کنید تا اطمینان حاصل کنید که واکنش شما در برابر فرزندتان تنبیه نیست(ضمن اینکه تشویق نیز اصلا کارساز نیست یا حداقل تاثیر کوتاه مدت دارد) و متکی بر روش" نتایج منطقی" است لذا: - به فرزندتان حق انتخاب دهید و تصمیم او را بپذیرید. - مراقب باشید که تن صدایتان دوستانه و بیان کننده حسن نیت شما باشد. - اطمینان حاصل کنید که نتیجه به طور منطقی مربوط به بدرفتاری است. - به فرزندتان مسئولیت دهید. کودکانی که در خانه مسئولیت پذیر هستند و به آنها مسئولیت سپرده می شود، در انجام تکالیف مدرسه موفق تر هستند. برای انجام مسئولیت ها، به فرزندتان حق انتخاب دهید تا احساس قدرت کند. - با مسائل آموزشی کودکتان درگیر شوید. سعی کنید با معلم فرزندتان دائماً در تعامل باشید. مثلا بریا گوشزد کردن نظم به کودکتان از معلمش کمک بگیرید. در ازای کوتاهی های وی نیز، از تنبیه خصوصاً تنبیه بدنی و تحقیر خودداری کنید چون صرفاً جنگ قدرت به راه افتاده و فرزندتان از همکاری دست بر می دارد. اگر شما برای برنامه عادی و روزانه فرزندتان مسئولیت بپذیرید او به عهده گرفتن مسئولیت را یاد نمی گیرد و همیشه آن را از دیگران انتظار خواهد داشت. آنچه که مسلم است یکی از اهداف مهم تربیتی والدین این است که فرزندانی متعهد و مسئولیت پذیر تربیت کنند. حال این مسئولیت پذیری هم باید در قبال خود و هم در برابر سایر اعضای خانواده باشد. مثلاً فرزند شما باید یاد بگیرد که در جمع کردن سفره، مرتب کردن خانه، مرتب کردن اتاق خود و ... به سایر اعضای خانواده کمک کند. در ازای این انجام مسئولیت هم طبیعتاً نباید پاداش مادی در کار باشد (مثلاً اگر کودک خودش وسایلش را جمع کرد پاداش مادی بگیرد) چون این کار انگیزه های درونی را در کودک کور می کند و او تصور می کند که برای انجام هر کار هر چند کوچکی باید پاداش بگیرد. فرزند شما باید یاد بگیرد که به خانواده بدون قید و شرط کمک کند. در مورد خوابیدن وی توصیه می کنم حتما از چراغ خواب های پر نور استفاده کنید. خودش به اتاقش برود، برایش کتاب بخوانید، به او شب بخیر بگویید و اتاق را ترک کنید. هر از گاهی هم به او سر بزنید مثلا هر یک ربع، تا خوابش ببرد.اجازه ندهید فیلمها و تصاویر ترسناک را در طی روز ببیند و ضمنا برنامه های مناسب سنش را به او ارایه دهید. کتابهایی برایش بخوانید که با محتواهایش شاد و توام با رویاپردازی باشد.
اگر والدین بخواهند فرزند را به حال خود رها کنند دایما باید شاهد بی نظمی های وی باشند و اگر هم دایما کارهای فرزند را بر عهده بگیرند او هیچگاه مستقل شدن را نمی آموزد. شاید برای برخورد درست با این دست مشکلات و بی نظمی های مکرر، بهترین کار این باشد که فرزندان به نتایج منطقی رفتار خود اشراف یابند. گامهای ذیل را حتما دنبال کنید تا اطمینان حاصل کنید که واکنش شما در برابر فرزندتان تنبیه نیست(ضمن اینکه تشویق نیز اصلا کارساز نیست یا حداقل تاثیر کوتاه مدت دارد) و متکی بر روش" نتایج منطقی" است لذا: - به فرزندتان حق انتخاب دهید و تصمیم او را بپذیرید. - مراقب باشید که تن صدایتان دوستانه و بیان کننده حسن نیت شما باشد. - اطمینان حاصل کنید که نتیجه به طور منطقی مربوط به بدرفتاری است. - به فرزندتان مسئولیت دهید. کودکانی که در خانه مسئولیت پذیر هستند و به آنها مسئولیت سپرده می شود، در انجام تکالیف مدرسه موفق تر هستند. برای انجام مسئولیت ها، به فرزندتان حق انتخاب دهید تا احساس قدرت کند. - با مسائل آموزشی کودکتان درگیر شوید. سعی کنید با معلم فرزندتان دائماً در تعامل باشید. مثلا بریا گوشزد کردن نظم به کودکتان از معلمش کمک بگیرید. در ازای کوتاهی های وی نیز، از تنبیه خصوصاً تنبیه بدنی و تحقیر خودداری کنید چون صرفاً جنگ قدرت به راه افتاده و فرزندتان از همکاری دست بر می دارد. اگر شما برای برنامه عادی و روزانه فرزندتان مسئولیت بپذیرید او به عهده گرفتن مسئولیت را یاد نمی گیرد و همیشه آن را از دیگران انتظار خواهد داشت. آنچه که مسلم است یکی از اهداف مهم تربیتی والدین این است که فرزندانی متعهد و مسئولیت پذیر تربیت کنند. حال این مسئولیت پذیری هم باید در قبال خود و هم در برابر سایر اعضای خانواده باشد. مثلاً فرزند شما باید یاد بگیرد که در جمع کردن سفره، مرتب کردن خانه، مرتب کردن اتاق خود و ... به سایر اعضای خانواده کمک کند. در ازای این انجام مسئولیت هم طبیعتاً نباید پاداش مادی در کار باشد (مثلاً اگر کودک خودش وسایلش را جمع کرد پاداش مادی بگیرد) چون این کار انگیزه های درونی را در کودک کور می کند و او تصور می کند که برای انجام هر کار هر چند کوچکی باید پاداش بگیرد. فرزند شما باید یاد بگیرد که به خانواده بدون قید و شرط کمک کند. در مورد خوابیدن وی توصیه می کنم حتما از چراغ خواب های پر نور استفاده کنید. خودش به اتاقش برود، برایش کتاب بخوانید، به او شب بخیر بگویید و اتاق را ترک کنید. هر از گاهی هم به او سر بزنید مثلا هر یک ربع، تا خوابش ببرد.اجازه ندهید فیلمها و تصاویر ترسناک را در طی روز ببیند و ضمنا برنامه های مناسب سنش را به او ارایه دهید. کتابهایی برایش بخوانید که با محتواهایش شاد و توام با رویاپردازی باشد.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼