تربیت بچه های بی ادب، راهکار چیه؟

سوال
با سلام پسر هفت سال و نیمه ساله ای دارم که به رفتاری مانند جوانهای 17 -18 ساله لات دارد طرز کلامی زشت و بی ادبانه اصلا احترام بزرگترها را نگه نمی دارد و دائم دوست دارد دعوا راه بیندازد و فحاشی کند به شکل زشت و کثیفی غذا می خورد و دائما لج می کند از نظر هوشی جز بچه های روشن هوش می باشد و ضریب هوشی اش 111 است اما اختلال در هماهنگی دارد و مشکل در حافظه دیداری و شنوایی دارد و مبتلا به اختلال یادگیری می باشد کلاس اول را به کمک مراکز آموزشی مخصوص اختلال یادگیری با سطح یادگیری عالی تمام کرد و با توجه به مشکلات زیادی که در ابتدای سال تحصیلی داشت در پایان سال بسیار موفق درسش راتمام کرد وقتی با او حرف می زنیم اصلا گوش نمی کند و وقتی چیزی می خواهد آنقدر آدم را کلافه می کند که مجبور شوی آن را انجام دهی حتی ممکن است چندین ساعت بی وقفه گریه کند و داد بزند من دائم زیر نظر روانشناس هستم و روانشناسم معتقد است که دلیل رفتارهای پسرم اضطراب زیاد اوست من و همسرم در تربیت پسرمان خیلی اختلاف نظر داشتیم و خانواده همسرم دائما در تربیت فرزندمان دخالت می کردند و تمام خواسته های او را بر آورده کرده به طوری او را لوس کرده اند که از ما حرف شنوی ندارد همسرم هم در تربیت فرزندمان بسیار ضعیف عمل کرده به طوری که پسرم دائما به او حرفهای زشت می زند خانواده شوهرم بر عکس ظاهر اجتماعی خوبشان در خانه اهل دعوا و فحاشی و قلدری هستند و پسرم دائم آنها را الگوی خود قرار داده است دو ماه است رفت و آمدم را با خانواده همسرم کم کرده ام اما پسرم به شدت به آنها وابسته است و این دوری او را به شدت عصبی کرده دیگر خسته شده ام مشاورم می گوید باید صبر کنم همه چیز درست می شود اما حس می کنم خودم هم افسرده شده ام و گاهی او را به شدت کتک می زنم آیا مشکل پسرم بخاطر مسائل تربیتی اوست یا مشکل یادگیری من باید چکار کنم ؟

جواب
دوست عزیز سلام در اختلالات رفتاری بچه‌ها موارد مختلف دخیل است که آن را برایتان شرح می‌دهم، یعنی ما نمی‌توانیم مشکل پسر شما را فقط به خودش نسبت بدهیم و بگوییم او بچه ی بد دهنی است. همیشه در مشکل بچه ها شرایطی دخیل است که باید آن را در نظر داشت. عوامل دخیل در مشکلات رفتاری : 1 -خوی اولیه: اینکه کودک شما با چه ژنتیکی متولد می‌شود، یک بچه آرام، دیگری کودکی سخت و دیگری کودکی کند است. فرزند شما که به صورت ارثی مشکل در هماهنگی دارد، این خودش یک عامل است که روی اعتمادبه‌نفس او اثر منفی دارد و ممکن است او را به سمت بدرفتاری سوق بدهد. 2- شرایط زیستی: شما به عنوان مادر، او را به شدت کتک می‌زنی، دیگر این که حال خودتان خوب نیست تحت فشار و استرسید! آیا شما مشکل اضطراب و افسردگی دارید؟ که در در این صورت حتماً کفایت شما در تربیت فرزند کاهش می‌یابد. روش شما به چه صورت است تشویقی است یا تنبیهی؟ از صبح روی کارهای منفی او مرتب انگشت می گذارید؟ یا کارهای مثبت اورا هم می‌بینید؟ راجع به طرز غذاخوردن ، بی‌توجهی کنیدن ، اگر عکس‌العمل نشان دهید و از کلمات کثیف و … استفاده کنید، شرایطش بدتر می‌شود. اصلاً به روی خودتان نیاورید. چون او با این کار دارد شما را کنترل می‌کند، وقتی دید کسی اهمیت نمی‌دهد این کار اثرش می‌افتد، البته اگر کسی در خانه به این شیوه غذا نخورد. 3- محیط: به قول خودتان او در شرایط الگوگیری است وهر بچه دیگری هم بود، همین‌طور می‌شد . وظیفه ما پدر و مادری است و وظیفه کودکانمان، بچگی کردن. کودکان پر انرژی تر و کم مسئولیت تر از ما هستند! ما نمی‌توانیم توقع داشته باشیم که کارهای اشتباه نکنند ولی می‌توانیم، محیط مناسب برای رشد آن‌ها فراهم کنیم. و مهم‌ترین نکته: اصل اول در تربیت فرزند، همسو بودن روش‌های تربیتی است اگر شما و همسرتان روش‌های متفاوتی دارید در تربیت فرزند موفق نخواهید بود. مادر عزیز حتماً برای درمان افسردگی خود اقدام کنید، افسردگی یک پردة سیاه جلوی چشمان شما قرار می‌دهد که نکات مثبت را در رفتار فرزندتان نمی‌بینید و همه چیز را سیاه می‌بینید، پس در تله تنبیه کردن اسیر می‌شوید و مرتب او را تحقیر می‌کنید و کار خراب و خراب‌تر می‌شود . بهترین حالت برای شما خانواده درمانی است، یعنی شرایط شما مورد مسلم برای خانواده درمانی است. یادتان باشد وقتی در نظام خانواده مشکل وجود داشته باشد، ضعیف‌ترین عضو خانواده آن مشکل را فریاد می‌زند و کودکان ضعیف‌ترین عضو خانواده اند که بازتاب دهنده ی مشکلات ساختاری در خانواده هستند. ریشه‌های حرکت ناخوشایند فرزندت را جستجو کند. 1 - آیا نیاز به جلب توجه دارد، شاید بانک عاطفی اش خالی است و با این کارهای منفی می‌خواهد توجه شما را جلب کند. 2 - این کارهای منفی به او آرامش می‌دهد. 3 - عادت کرده است. اگر فرزند ما رفتاری منفی (مثلاً گریه تا چیزی را به دست بیاورد) را رویه خودش قرار داده ، حتماً از این روش جواب گرفته است. بهتر راه تربیت فرزند: 1-ثبات قدم 2-آرامش و خون‌سردی است .