لوچی چشم در نوزادان، چطور تشخیص دهیم؟

بیشتر نوزادان تا دو الی چهار ماهگی گاهی لوچ به نظر می رسند، اما لوچی پس از چهار ماهگی یا لوچی پایدار در هر سنی غیر عادی است. در حالت طبیعی باید در هنگام دیدن اشیا هر دو چشم همزمان در یک جهت حرکت کنند و اشیا را ببیند، اما در انحراف چشم یا لوچی یک چشم متوجه شی می شود در حالی که چشم دیگر به آن شی نگاه نمی کند.

لوچی چیست؟
ناهنجاری در امتداد نگاه یکی از چشم ها لوچی نام دارد. نوزادان به این دلیل گاهی لوچ به نظر می رسند که مکانیسم هماهنگ کننده چشم ها در آن ها هنوز کامل نشده است. زمانی که شیرخوار کاملا به یک طرف نگاه می کند سفیدی چشم بین قرنیه و گوشه داخلی چشم دیده نمی شود، زیرا سفیدی چشم در شیرخواران کم است و قرنیه تمایل دارد در گوشه چشم مخفی شود. اگر قاعده بینی شیرخوار هم پهن باشد یا پوست بینی گوشه چشم کودک را اشغال کرده باشد چنین وضعی شدیدتر خواهد بود. در کودکان سنین بالاتر اغلب، دور بینی شدید (اشکالات انکساری چشم) موجب می شود چشم ها بیش از حد متمرکز شوند و باعث منحرف شدن یک چشم به سمت داخل می شود. لوچی می تواند به علت شکست نابرابر نور نیز باشد که موجب می شود دو چشم تصاویر متضاد ایجاد کنند. تصویر چشم ضعیف تر محو می شود و کنترل چشم ضعیف می گردد.

علایم لوچی

علایم این عارضه عبارتند از:

چرخش چشم به داخل یا خارج (لوچی همگرا یا واگرا) یا بالا یا پایین (لوچی عمومی) وقتی که کودک مستقیم به چیزی نگاه می کند.

دید ضعیف در چشم مبتلا
دید دوگانه یا تار، که کودک ممکن است با بستن پا پوشاندن چشم مبتلا آن را اصلاح کند.
برای رفع دید دوگانه در اثر لوچی، مغز تصویر دریافتی از چشم ضعیف تر را نادیده می گیرد و چون از آن چشم استفاده نمی شود ممکن است نهایتا دید آن به طور دائم معیوب شود.