تست شنوایی نوزاد در خانه، نباید ساده گذشت!

در روزهای اول تولد، کودک از صداهای بلند متعجب می شود و وقتی صدای آرام بخش مادر را می شنود، حالت گریه اش تغییر می کند. در شش ماهگی، با شنیدن صدایی از شیئی ناآشنا سرش را به آن سو برمی گرداند. تا قبل از یک سالگی، صداهای عجیب و غریب از خود درمی آورد که بعدها به صورت کلمات مفهوم تکرار می شود. مشکلات شنوایی حاد بین شش تا نه ماهگی کودک قابل تشخیص است. اگر کودک در برابر صداهای نامنتظر واکنشی نشان نمی دهد، اگر از لحاظ گفتاری کُند است، یا اگر کوچکترین تردیدی در شما وجود دارد باید از کودک آزمایش شنوایی به عمل آید.

گوش میانی

گوش انسان از سه قسمت خارجی و میانی و داخلی تشکیل شده است. گوش خارجی از مجرایی تشکیل می شود که دارای مو و غدد چربی و غدد مترشحۀ موم است. گوش میانی فضای کوچکی است پر از هوا که شامل قسمت داخلی پردۀ صماخ، شیپور استاش و تعدادی استخوان است. برای اینکه صدا به طور مناسب و مفهوم شنیده شود لازم است گوش میانی پر از هوا باشد تا صوت انعکاس پیدا کند. اما اگر گوش میانی پر از مایع شود، امواج صوتی کاهش می یابد و به این می ماند که طبلی را پر از سیمان کنند که مسلماً در کیفیت صدای آن اثر می گذارد. بر اثر سرماخوردگی شدید، گوش میانی پر از مایع می شود و شیپور استاش را نیز پوشش می دهد و باعث گرفتگی گوش می شود. اگر این مایع عفونی باشد گوش هم عفونی می شود و چنانچه عفونی نباشد فقط حس شنوایی تقلیل می دهد.

عفونت گوش

در اثر سرماخوردگی یا شنا و شیرجه زدن در آب ممکن است باکتری به گوش میانی راه یابد که اگر مجرا بسته شود عفونت ایجاد خواهد کرد. کودک بیمار گوش درد می گیرد و تا حدی شنوایی خود را از دست می دهد و بدخلق می شود. هنگام معاینه، مجرای گوش، قرمز و ملتهب به نظر می رسد، اما معمولاً به طور طبیعی مجرایی که به بینی راه دارد خود به خود باز می شود و عفونت به بیرون راه می یابد. به دلیل اینکه بیشتر اوقات باکتری ایجاد عفونت می کند، معمولاً آنتی بیوتیک و مسکن هایی مانند آسپرین و تایلنول تجویز می شود. چون گوش عضو حساسی است بیشتر پزشکان سعی می کنند برای درمان آن وسواس به خرج ندهند. حتی اگر عفونت باعث پارگی پردۀ گوش شود بیشتر مواقع خود به خود جوش می خورد.

مایع درون گوشی

در اثر سرماخوردگی و آنفلونزا یا عفونت گوش، مایعی در گوش میانی جمع می شود که در کودکان دبستانی بسیار متداول است. هنگامی که صدای کودک بلندتر از حد عادی است یا به آنچه به او می گویند بی توجه است، آموزگار متوجه خواهد شد که شنوایی کودک کم شده است. در غیر این صورت والدین باید قضیه را به اطلاع آموزگار برسانند تا کودک را در ردیف جلو بنشانند. تجمع مایع در گوش معمولاً درد به همراه ندارد و هیچ عجله ای برای درمان آن نیست، زیرا بیشتر اوقات زمان، مشکل را حل می کند. گرچه اگر لولۀ پلاستیکی در مجرا قرار دهند تا مایع را به خارج هدایت کند، مداوا سریع تر می شود. بعد از چند ماه می توان این لوله را بیرون آورد و نیازی به استفادۀ دوبارۀ آن نیست.

خلاصه

اگر کودکی در شش ماهگی سرش را به سوی صداهای آرام یا غیرمنتظره برنگرداند و یا تا یک سالگی سخنان نامفهوم نگوید و حرف زدنش کُند باشد، عیب از حس شنوایی اوست. اگر گوش میانی عفونی شود باعث گوش درد و تب خواهد شد و مصرف آنتی بیوتیک ضروری است. اگر مایع در گوش میانی بماند کم کم غلیظ و چسبناک می شود و قدرت شنوایی را کاهش می دهد. البته این مسئله چندان حاد نیست و بر اثر مرور زمان برطرف می شود، اما اگر در عرض شش تا ده هفته تغییری در اوضاع حاصل نشد بهتر است در مجرای گوش لوله گذاشته شود.