بازی های گروهی برای کودکان، فواید

بازی از جمله مهم‎ترین و اساسی‎ترین عوامل و فاکتورهای رشد روانی، ذهنی، جسمانی و عقلانی کودکان است. یقیناً تجارب وآگاهی‌هایی که کودک از بازی به‎دست می‌آورد، می‌تواند بهترین راهکار برای رشد او محسوب شود. بازی یکی از ضروری‌ترین بخش‎های تعلیم‎ و تربیت کودکان و فعالیتی است که تأثیر به‎سزایی در رشد همه جانبه آن‎ها دارد. در واقع کودکان وقتی با هم و در کنار هم بازی می‎کنند، از یکدیگر می‌آموزند. بازی باعث می‌شود کودکان درباره خودشان و دنیای اطرافشان شناخت به‎دست آورند. همچنین به آن‎ها اجازه کشف کردن، تجربه کردن، خلق کردن، بیان افکار و اندیشه‎ها، رشد ماهیچه‎ها، توسعه مهارت‎های کلامی، برقراری ارتباط با دیگران، آشنایی با مقررات و قوانین، تخیل، شاد بودن و ... را می‎دهد. در بازی وانمودی، از زبان استفاده می‎شود و این بازی در زمینه اجتماعی رخ می‎دهد. بسیاری از مطالعات نشان داده‎اند که این توانایی‎های زبانی و اجتماعی در موفقیت تحصیلی در مدرسه بسیار مؤثر هستند. در ادامه انواع بازی‎ها و فواید آن‎ها شرح داده می‎شود:

بازی‎های اکتشافی

در این نوع کودک به کند و کاو می‎پردازد و فرصت‎هایی برای تجربه کردن و آزمایش می‎یابد. اندازه‎ها، شباهت‎ها و تفاوت‎ها، رنگ‎ها، شکل و فرم، مفاهیم فضایی (پر، خالی، داخل، خارج و ...) را از طریق استفاده از وسایل گوناگون (شن، ماسه، خاک، آب و ...) می‎آموزد.

بازی‎های حرکتی (فعال)

در این نوع بازی‎ها،کودک فعالانه جست و خیز می‎کند، می‎دود، بالا و پایین می‎پرد، توپ‎بازی می‎کند در نتیجه، انرژی‎اش را تخلیه می‎کند و مهارت‎های بدنی‎اش را ارتقاء می‎دهد. بازی در فضای باز، فرصت شناخت باد، حشرات، سایه‎ها، ابرها را به کودک می‎دهد و او در حین این بازی‎ها، با نکات ایمنی آشنا می‎شود و یاد می‎گیرد که از خودش مراقبت کند.

بازی‎های خلاقانه

در این نوع بازی‎ها، کودک به بیان افکار و ایده‎هایش می‎پردازد و احساس می‎کند چیز تازه‎ای ساخته است. مثلاً وقتی با لگوها، شکلی یا شیئی می‎سازد، نکات بسیاری را در مورد اندازه، شکل، ماهیت و تعادل می‎آموزد و یا وقتی طرحی را با گل رُس یا خمیر خلق می‎کند و آن را شرح می‎دهد، در واقع به بیان افکار و ایده‎هایش پرداخته است.

بازی‎های تخیلی

در بازی‎های تخیلی و یا نمایشی، کودک خودش را به جای فرد دیگر و یا حیوانی تصور می‎کند. او نقش پدر، مادر، معلم و ... را بازی و از آن‎ها تقلید می‎کند. تقلید کردن از الگوهای رفتاری دیگران، به کودک کمک می‎کند چگونگی رفتار دیگران را با وضوح بیشتری درک کند. این نوع بازی‎ها در واقع راه‎هایی هستند تا کودک بسیاری از عواطف (ترس، خشم و ...) خود را بشناسد و بتواند به مرور آن‎ها را کنترل کند. همچنین بسیاری از آرزوها و تمایلات کودک، از طریق بازی‎های نمایشی محقق شوند.

بازی‎های گروهی

در این نوع بازی‎ها، کودکان مشارکت و همکاری، پاره‎ای از قوانین و مقررات، رعایت نوبت و ... را می‎آموزند و بسیاری از رفتارهای ضد اجتماعی مثل تقلب کردن، گوشه‎گیری، انزواطلبی و فقدان روابط دوستانه را می‎شناسند. آن‎ها با یکدیگر دعوا می‎کنند و در حین همین مشاجرات، از عکس‎العمل‎های یکدیگر می‎آموزند.