سینه خیز رفتن نوزاد، مرحله‌‌ای مهم

سینه‎خیز رفتن مرحله‌ مهمی در فرآیند رشد است و والدین با لذت به حرکت افتادن کودک را تماشا می‌کنند. اگرچه بعضی از کودکان قبل از شش ماهگی، سینه‎خیز رفتن را شروع می‌کنند، بیشتر آنها بین شش و نه ماهگی سینه‎خیز می‌روند و بعضی از کودکان نیز اصلاً سینه‎خیز نمی‌روند، بلکه بعد از نشستن وارد مرحله‌ راه رفتن می‌شوند. رشد هر کودکی منحصر به خود اوست و هر کودک، زمانی شروع به سینه خیز رفتن خواهد کرد که آمادگی داشته باشد. اما اگر کودکی با رسیدن به نه ماهگی هنوز این کار را شروع نکرده باشد، بهتر است در مورد رشد حرکتی او با یک متخصص اطفال مشورت شود.

بعضی از والدین می‎پرسند که آیا می‌توانند با قرار دادن اسباب‎بازی‌های جالب دورتر از دسترس کودک، او را به سینه‎خیز رفتن تشویق کنند؟ شاید بشود این کار را کرد اما اگر او قادر به حرکت نباشد، این کار، و را آشفته می‌کند. واقعاً نیازی نیست که کودک را به سینه‎خیز رفتن تشویق کنید چون کودکان تمایل ذاتی برای رسیدن به بسیاری از اشیای مختلف و کشف محیط اطرافشان دارند. کودکان به محض اینکه از لحاظ رشدی آماده باشند و توانایی کشیدن خود را پیدا کنند، شروع به سینه‎خیز رفتن می‌کنند.

وقتی کودکتان شروع به حرکت می‌کند، شاید ببینید که «روی شکمکش می‌خزد» و خودش را روی زمین می‌کشاند. او به عقب یا جلو حرکت می‌کند در حالی که شکمش روی زمین است، سپس دست‌هایش را حرکت می‌دهد و خودش را به جلو می‌کشد. بعد روی چهار دست و پایش بلند می‌شود که البته کمی هم لرزش دارد. در نهایت، آهسته روی چهار دست و پایش حرکت می‌کند و حرکتش را هدایت می‌کند تا اینکه در این کار حرفه‌ای می‌شود و با مهارت هر چه تمام‌تر و به سرعت، چهار دست و پا می‌رود.

حالا دیگر کودک قادر است خودش را به بسیاری از وسایلی که بالقوه خطرناک است، برساند و مجبور می‌شوید خانه‌تان را برای کودک امن کنید که اغلب کاری وقت‌گیر و آزار دهنده است. باید گلدان گیاهان، اسباب‎بازی‌های کوچک و لوازم شکستنی را دور از دسترس قرار دهید اما نباید کنجکاوی طبیعی کودکتان را نسبت به لوازمی که می‌بیند، سرکوب کنید. تا زمانی که اشیای پر خطر، دور از دسترس هستند، اجازه دهید به سوی پرده‌ها سینه‎خیز برود، پایه‌ میز را لمس کند یا خودش را به یک اسباب‎بازی برساند. به این ترتیب است که او درباره‌ دنیای اطراف خود، اطلاعاتی به‌دست می‌آورد. البته، در طول این مرحله لازم است همیشه زمین خانه از مو و کرک تمیز باشد. همواره اشیای کوچک و خرده‌های نان را که او می‌تواند به دهان بگذارد، از روی زمین جمع کنید.

به محض آنکه کودک بتواند از جای خود حرکت کند، طبیعتاً نسبت به پله‌ها نگران خواهید شد. بهترین راهی که می‌توانید از ایمن بودن آن مطمئن باشید، استفاده از نرده‌های کوچک در بالا و پایین پله‌هاست. اگر پله‌ها را فرش کرده‌اید، شاید بخواهید نرده را چند پله بالاتر نصب کنید تا فرزندتان بتواند در این مسافت کوتاه در کمال امنیت بالا و پایین برود. با این وجود، اگر قسمت انتهای پله‌ها فرش نیست، بهتر است نرده را در پایین پله‌ها نصب کنید تا احتمال سقوط و آسیب دیدگی کودک به حداقل برسد. او به سرعت یاد می‌گیرد از پله‌ها بالا برود و از این بالا رفتن، لذت خواهد برد. اما بیشتر بچه‌ها تا رسیدن به یک سالگی و یک‎ونیم تا دو سالگی نمی‌توانند در کمال امنیت از پله‌ها پایین بیایند. به همین علت است که بستن ورودی بالای پله‌ها بعد از هر بار رد شدن از آن مهم است. وقتی محیط کودک را امن می‌کنید، آرامش می‌یابید و از چهار دست و پا رفتن کودک لذت می‌برید.