علت دیر حرف زدن کودکان، گفتار درمانی

کودکان زیر ۳ سالی که بیش از۸ ساعت سرگرم تماشای تلویزیون می شوند یا از بازی های تبلت و تلفن همراه استفاده می کنند ، دچار اختلال کلامی و مهارت ارتباطی می شوند.کودکان به دلیل اینکه درحال رشد هستند، محدودیت های ارتباطی سبب کاهش محرک بینایی و شنوایی آنان شده و به مرور زمان اختلالات کلامی و گفتاری در آنان بروز پیدا می کند.این کودکان درست است که محرک های بینایی و شنیداری را می گیرند اما در آینده احتمال اینکه دردوران دبستان دچار مشکلات کلامی شوند بیشتر است.
تمامی افرادی که در برقراری ارتباط مشکل دارند و نمی توانند روان صحبت کنند، افکار خود را فرمول بندی کنند و همچنین صدا و صوت گرفته دارند یا صدای آنها متناسب با سن و جنس نیست نیاز به گفتار درمانی دارند.حتی افرادی که در تلفظ صداها و یا مشکل بلع و جویدن دارند نیز نیازمند خدمات گفتار درمانگرها هستند و اگر از ابتدای کودکی اقداماتی برای برطرف کردن مشکلات آنان صورت نگیرد احتمال دارد در دوره دبستان اختلالات یادگیری داشته باشند.
اختلال کلامی یا گفتاری می تواند ناشی ازعوامل بسیاری در دوران قبل از تولد و پس ازتولد رخ دهد افزود: ضربه های مغزی، استفاده مادرازداروهای خاص در دوران بارداری، مشکلات مادرزادی، مصرف موادمخدر، زردی شدید در کودکی، ضربه به سردر دروان کودکی و هر گونه عواملی که سیستم رشد مغز را تحت تاثیر قرار داده باشد می تواند مهارت های گفتاری را مختل سازد.اختلالات گفتاری و زبانی می تواند در بزرگسالی به دلایلی چون سکته مغزی ،ضربه مغزی ،بیماری عصبی پیشرونده، آلزایمر وغیره نیز ایجاد شود.
جایگاه گفتار درمانی در جامعه نسبت به سالهای گذشته مناسب ارزیابی شده است، خانواده ها جایگاه گفتار درمانی را به خوبی درک کرده اند و در شرایطی وقتی متوجه می شوند کودکشان در برقراری ارتباط ( گفتاری ، شنیداری و رفتاری ) دچار مشکل شده است به مراکز مشاوره و توانبخشی مراجعه می کنند تا درمانگران اقدامات لازم را انجام دهند. ایران در زمینه گفتار درمانی کارهای تحقیقاتی بسیاری را انجام داده است اما تاکنون استفاده های بالینی نشده است و باید خود باروری پژوهشگران را تقویت کنیم .

ایران رتبه اول در حوزه گفتار درمانی
ایران در منطقه رتبه اول در حوزه گفتار درمانی به خود اختصاص داده است اما هنوز از نظر متدلوژی به کشورهای پیشرفته نرسیده ایم و فاصله داریم. ودجه پژوهشی برای انجام تحقیقات در زمینه اختلالات زبان کم است. باید به سمتی برویم که بخش های خصوصی، گروه ها و سازمان های مردم نهاد در این زمینه فعالیت و کارهای پژوهشی ارزنده ای ارایه کنند.