حساسیت به اسپرم در زنان، نزدیک من نیا!
آلرژی به اسپرم یا حساسیت بیش از حد به پلاسمای منی یا حساسیت به سمن یک اختلال نادر است که برخی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بدن انسان یک سیستم فوق‌العاده پیچیده است و دستگاه تناسلی زنان به طور خاص نه فقط یک ساختار پیچیده بلکه به خودی خود یک ارگانیسم عملکردی بسیار دقیق است. گاهی اوقات، سیستم تناسلی شما نه تنها اسپرم همسرتان را رد می‌کند بلکه حتی نسبت به آن حساسیت نشان می‌دهد. هر چقدر هم غیر قابل باور به نظر برسد اما چنین شرایطی در واقع وجود دارد. این مشکل حساسیت به اسپرم نامیده می‌شود. در ادامه اطلاعات بیشتری در مورد حساسیت به اسپرم یا حساسیت به مایع منی ارائه شده است.
بچه‌دار شدن برای افرادی که دچار حساسیت به سمن هستند دشوار است. دلیل آن این است که گلبول‌های سفید خون هنگام وارد شدن اسپرم به بدن به آن حمله می‌کنند، و در نتیجه احتمال ورود آن به تخمک زن را به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. با این حال، بیماران می‌توانند با قرار گرفتن تحت روش‌های حساسیت زدایی و یا لقاح مصنوعی بر این مشکل غلبه کنند.
ترکیبات مایع منی
قبل از توضیح در مورد حساسیت به مایع منی، دانستن ترکیب شیمیایی آن مهم است. مایع منی یا سمن حاوی طیف گسترده‌ای از مواد شیمیایی است، که شامل موارد زیر می‌باشند:
-اسید سیتریک
-پتاسیم
-روی
-آمینو اسیدهای آزاد
-آنزیم‌ها
-فروکتوز
-پروستاگلاندین
-فسفوریل کولین
-آنتی‌ژن‌های گروه‌های خونی
-اسید اسکوربیک
-اسید اوریک
-سدیم
-نیتروژن
-اسید لاکتیک
-کلسترول
-پروتئین
-گلیکوپروتئین
-کلر
-کلسیم
-ویتامین B12
حساسیت به مایع منی چیست؟
آلرژی به اسپرم یا حساسیت بیش از حد به پلاسمای منی یا حساسیت به سمن یک اختلال نادر است که برخی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علاوه بر این اگر شریک جنسیتان از کاندوم استفاده می‌کند متوجه ابتلا به این بیماری نخواهید شد. برای رخ دادن حساسیت، اسپرم باید در تماس مستقیم با بدن قرار گیرد. نادر بودن این اختلال اغلب منجر به تشخیص اشتباه و شباهت علائم آن به عفونت‌های دیگر می‌شود. این اختلال به طور معمول با موارد زیر اشتباه گرفته می‌شود:
-واژینیت
-عفونت مجاری ادراری
-تبخال تناسلی
-بیماری‌های مقاربتی
-عفونت قارچی
دلایل حساسیت به اسپرم
حساسیت بیش از حد به پلاسمای منی یا آلرژی به اسپرم معمولاً به این دلیل رخ می دهد که بدن نسبت به برخی پروتئین‌ها یا مواد شیمیایی موجود در مایع منی شریک جنسی واکنش‌های آلرژیک نشان می‌دهد. حساسیت به مایع منی به دلیل یک گلیکوپروتئین رخ می‌دهد که توسط غده پروستات ترشح می‌شود.
علائم
با اینکه علائم حساسیت به اسپرم موضعی می‌باشند، اما ممکن است در سرتاسر بدن گسترش پیدا کنند. همچنین علائم حدود ۱۰ تا ۲۰ دقیقه پس از تماس بدن با اسپرم بعد از مقاربت جنسی شروع به ظاهر شدن می‌کنند. علائم حساسیت به اسپرم محدود به خود ناحیه واژن نمی‌باشد اما می‌تواند در هر بخش دیگری از بدن که در تماس با مایع منی قرار می‌گیرد نیز رخ دهد. برخی از علائم حساسیت به اسپرم عبارتند از:
-خارش واژن
-کهیر
-سوزش
-تنگی در قفسه سینه
-بیهوشی در موارد شدید که ممکن است خطرناک باشد. اگر احساس ضعف کردید بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.
-خس خس سینه
-سرگیجه
-ورم
-مشکل در تنفس
-ادرار دردناک
-اگزمای آتوپیک
-آنافیلاکسی
آیا حساسیت به اسپرم بر باروری زن تاثیر می‌گذارد؟
حساسیت به مایع منی باعث ناباروری در زن نمی‌شود. اما اگر حساسیت بسیار شدید باشد، در این صورت پزشک مقاربت جنسی از راه‌های طبیعی را توصیه نمی‌کند. در چنین مواردی توصیه به دریافت کمک‌های پزشکی خواهد شد.
اثرات منفی حساسیت به اسپرم چیست؟
جدا از ناراحتی‌های جسمانی، حساسیت به اسپرم روی رابطه‌ی زن و شوهر نیز تاثیر می‌گذارد. زنان به طور معمول به دلیل مسائل فیزیولوژیکی از نزدیکی پرهیز می‌کنند. این فقدان صمیمیت می‌تواند پیامدهای شدیدی بر رابطه و زندگی زناشویی داشته باشد. بنابراین هم شما و هم همسرتان باید با هم ارتباط برقرار کنید و برای برطرف کردن این تفاوت‌ها با یک متخصص یا روانشناس نیز مشورت کنید.
تشخیص
اگر احساس می‌کنید که دچار حساسیت به اسپرم هستید یا هر گونه علائم خاصی را دارید باید با متخصص زنان مشورت کنید. برخی از تکنیک‌هایی که متخصص زنان برای تایید حساسیت به سمن استفاده می‌کند عبارتند از:
آزمایش داخل پوستی
پزشک از تکنیکی به اسم آرمایش درون پوستی برای تایید حساسیت به اسپرم استفاده می‌کند. به طور معمول، مقدار کمی از اسپرم همسرتان در زیر پوست تزریق می‌شود تا حساسیت به اسپرم تایید شود.
استفاده از کاندوم
این روش ساده‌ترین راه برای تایید حساسیت به اسپرم می‌باشد. اگر علائم آلرژی به پلاسمای منی پس از رابطه‌ی جنسی محافظت شده ظاهر نشوند، در این صورت شما به اسپرم همسرتان حساسیت دارید.
آزمایش اسپرم جدا شده
این آزمایش تست خراش پوستی نیز نامیده می‌شود. در این آزمایش، متخصص مقداری از اسپرم‌های جدا شده و مقداری مایع منی را به بدن زن تزریق می‌کند. اگر زن دچار حساسیت به اسپرم باشد، بدن او به واکنش آلرژیک شدیدی را به مایع منی نشان می‌دهد. با این حال، چنین واکنشی بعد از تزریق اسپرم جدا شده رخ نخواهد داد.
درمان
اگر دچار آلرژی به سمن باشید، پزشک برخی از این روش‌های درمانی را به شما توصیه خواهد کرد:
تزریق منی به واژن
در این روش، پزشک دوز کمی از مایع منی همسر را در فواصل زمانی منظم به واژن تزریق می‌کند. درمان برای چند ساعت ادامه می‌یابد. این روش درمانی برای حساسیت به اسپرم شبیه به درمان نیش زنبور است که در آن برای کمک به افزایش ایمنی به زهر مقادیر کمی از زهر وارد بدن بیمار می‌شوند. اما برای افزایش میزان موفقیت این روش، پزشک توصیه به انجام رابطه‌ی جنسی منظم به مدت چند روز می‌کند. در غیر این صورت بیمار مجدداً در معرض آلرژن‌های موجود در مایع منی قرار می‌گیرد.
تلقیح داخل رحمی
اگر به شدت به مایع منی حساس باشید و با وجود درمان بدن واکنش‌های آلرژیک شدیدی را به آن نشان دهد، در این صورت پزشک انجام لقاح مصنوعی را برای باردار شدن توصیه خواهد کرد. در این روش، پزشک برای افزایش شانس بارداری اسپرم‌های جدا شده (اسپرم بدون مایع منی) را در زمان تخمک گذاری به بدن تزریق می‌کند.
هدف اصلی این روش افزایش تحمل بدن نسبت به مایع منی برای جلوگیری از بروز واکنش‌های منفی است. با اینکه مکانیزم دقیق این درمان همچنان نامشخص است، اما متخصصین معتقدند که تزریق منظم اسپرم به بدن موجب تولید پادتن‌هایی در برابر پروتئین‌های مایع منی می‌شود. با این حال نباید بدون رعایت توصیه‌هایی پزشکی این درمان را انجام دهید، زیرا می‌تواند عواقب تهدید کننده‌ای داشته باشد.
حساسیت به اسپرم در واقع یک مشکل ناخوشایند است و برای کنار آمدن با چنین مشکلی باید دو طرف به اندازه کافی بالغ باشند. برای دریافت توصیه‌هایی در مورد یک برنامه تنظیم خانواده و چگونگی پرهیز از بروز عوارض با یک متخصص مشورت کنید.
منبع:
دکتر فاطمه سمامی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼