بعد از ازدواج کی بچه دار شویم؟
بعضی ها می گویند همین که ازدواج کردید فرزند دار شوید. بعضی می گویند یک سال یا دوسال صبر کنید، بعد برای بچه دار شدن اقدام کنید.
بعضی ها می گویند همین که ازدواج کردید فرزند دار شوید. بعضی می گویند یک سال یا دوسال صبر کنید، بعد برای بچه دار شدن اقدام کنید. بعضی ها می گویند اول از زندگی تان لذت ببرید، دو نفره مسافرت بروید، دورهایتان را بزنید، چرا که بعد از بچه دار شدن دیگر اسیر می شوید. به دلایل مختلف بعضی ها می گویند زود، بعضی ها می گویند دیر.
بلاخره وقت بچه دار شدن کی هست؟ چند اتفاق باید بیافتد از لحاظ آمادگی که انسان متقاعد شود که الان زمان بچه دار شدن هست. اگر این ها انجام شد، هر چه زودتر بهتر. اگر رخ ندهد ده سال از ازدواج گذشته باشد باید باز هم بهتر است صبر کنید، سال یازدهم بچه دار شوید. پس زمان مشخص ندارد.
۱- اطمینان از رسیدن به یک ثبات، پایداری، تفاهم با همسر، بعضی ها زندگیشان هنوز روی هواست. هنوز خودشان با هم دیگر جنجال دارند، دعوا دارند. معلوم نیست زندگی پا می گیرد یا پا نمی گیرد استوار می شود یا نمی شود؟ زود بچه دار می شوند.
اگر یقین دارم زندگی ما ثبات دارد پایدار است، تفاهم داریم،خوب است بلافاصله بچه دار شویم. در غیر اینصورت اگر هنوز زوجین با هم دیگر اختلافاتی دارند اعم از اختلافات فکری، اختلافات عقیدتی، اختلافات دینی و مذهبی. در صورت وجود این تفاوت ها مخصوصا اگر اختلاف زیاد باشد، زوجین لازم دارند دو سالی صبر کنند، ببیند می توانند با هم دیگر زندگی کنند، بعد از این که یک تفاهم نامه ای امضاء شد، و توانستند با هم دیگر کنار بیایند، برای فرزند آوری اقدام کنند.
خطای رفتاری بزرگ این هست که بعضی ها متاسفانه زندگیشان خیلی متزلزل است می گویند بچه بیاوریم درست می شود. شوهرش معتاد است می گویند بچه بیاوریم پایبند زندگی شود. خانم حواسش پرت است می گوید بچه برایشان بیاور می نشیند تو خانه. هم بچه را بدبخت می کنند هم خودشان را. این حرف غلطی است که با بچه، زندگی ثبات پیدا می کند. بعد از این که ثبات در زندگی زناشویی ایجاد شد، تا حدودی بچه به این ثبات کمک می کند. اما وقتی که اصل این پایه لرزان است، یک چیزی هم بالای آن بگذاریم؟! طبقه اول این خانه هنوز لرزان است. یک طبقه دوم هم برایش درست می کند!
۲- وقت و حوصله کافی، اگر می توانم فرزند صالح و خوبی به جامعه عرضه کنم آگاهیش را دارم دانشش را دارم حوصله اش را دارم و... خب هر چی بیشتر بهتر چرا کم. اگر نمی توانم به هر دلیلی در توان من نیست خب واقعا یکی آن هم زیاد است چرا این پدر و مادر باید بچه دار شوند؟ .
۳- آمادگی پذیرش تغییرات در نحوه ای زندگی، وقوع افسردگی بعد زایمان بیش تر در کسانی است که از قبل آمادگی هایش را تدارک ندیده اند. تغییراتی رخ می دهد. از همان اوایل بارداری خانم چاق می شود زشت می شود دماغش بزرگ می شود. مسائل مختلفی پیش می آید. خواب انسان تغییر می کند دیگر نمی تواند درست بخوابد. سختی های دوران بارداری برای خانم گاهی زیاد است.
بعد از تولد بچه محدودیت هایی برای زن و شوهر پیش می آید باید پایبند این فرزند شوند، رسیدگی می خواهد، توجه می خواهد، شیر می خواهد، کار های مختلفی دارد. گاهی افراد بدون آگاهی و آمادگی نسبت به این تغییرات، اقدام به بچه دار شدن می کند.
پذیرش تغییرات و محدودیت ها، اتفاقاتی که شاید ظاهرش ناگوار هم باشد، بسیار ضروری است.
مخصوصاً برای کسانی که خیلی عادت دارند به مسافرت و گردش بروند، باید بدانند که محدودیت هایی در ماه های اول تولد بچه خواهند داشت.
۴- کسب آگاهی و اطلاعات ضروری، آیا آگاهی لازم برای فرزندآوری دارم؟ از صفر تا صد اقدام به بچه دار شدن تا خود تربیت فرزند؟ اصلاً من چقدر آگاهی دارم برای اینکه چه زمانی باید بچه دار شد؟ چقدر آگاهی دارم برای اینکه دوران بارداری جه اتفاقاتی میفتاد به عنوان پدر یا مادر؟ چقدر آگاهی دارم در مورد اینکه دوران زایمان پس از زایمان چه رخ می دهد؟ چقدر آگاهی دارم در مورد دوران نوزادی و کودکی بچه؟
آیا با وجود این ضعف و عدم آگاهی ازدواج نکنم؟ بچه دار نشوم؟ یک آگاهی اجمالی ضروری قطعاً لازم است. پس مطالعه، مشاوره، و شرکت در کلاس های مرتبط ضروری است.
۵- آمادگی پذیرش فرزند همانطوری که هست. باید بچه را همانطوری که هست بپذیریم. آیا آمادگی این پذیرش در ما وجود دارد؟ ممکن است زشت باشد، دختر، پسر، کوچیک، بزرگ، ضعیف...
آمادگی پذیرش بچه، همانطوری که هست، ضروری است. هر چیزی که خدا لطف کرده است، که ساقی هر چه ریزد لطف اوست. بعضی ها بعد از تولد فرزند علت ناراحتیشان این است که چیز دیگری تصور می کردند طور دیگری شده است. در حالی که کمتر کسی فرزند آرمانی خد را خواهد داشت.
۶- تمایل هر دو نفر برای فرزندار شدن. گاهی اوقات هست که یکی از زوجین فرزند می خواهد ولی دیگری آمادگی آن را ندارد. فرزندآوری نباید با ضرب و اصرار و فشار از سوی یکی صورت گیرد، هر دو باید متقاعد شوند ما بچه می خواهیم. اگر یکی از اینها متقاعد نباشد متمایل نباشد رغبت نداشته باشد باز مشکلاتی ایجاد می شود.
نتیجه آن که اگر این ۶ شرط حاصل شد، اقدام برای فرزندآوری مطلوب است. در غیر این صورت باید ابتدا شروط را محقق کرد بعد اقدام برای فرزندآوری کرد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼