ناتوانی نعوظ در مردان، یک نوع اختلال است؟

موقعی که virag در سال ۱۹۸۵ این سؤال را مطرح نمود ، اهمیت بین ریسک فاکتورهای آتروژنیک (رسوب چربی در عروق) و اختلال جنسی مورد توجه قرار گرفت. در بیماران مبتلا به اختلال جنسی ریسک فاکتورهای آتروژنیک بسیار شایع هستند. این ریسک فاکتورها شامل :

Smoking استعمال دخانیات

Diabetes بیماری قند

Hyperlipidemia کلسترول غیرطبیعی خون

MMAS (انجمن سلامت جنسی آمریکا ) تخمین زده که شیوع افراد جدید مبتلا به اختلال جنسی دو مورد در هر ۱۰۰۰ نفر در سال است که ۴۰ تا ۶۹ ساله می باشند. ضمناً شیوع به ازاء هر ۱۰ سال طول عمر ، افزایش می یابد. بیماری قلبی ، دیابت ، فشارخون ، فاکتورهای مهم و ریسک فاکتورهای برجسته شناخته شده اند.

مطالعات اخیر وجود فشار خون ، دیابت ، استعمال دخانیات ، چاقی و افزایش LDL بالای ۱۲۰ میلی گرم در مبتلایان به اختلال نعوظ را گزارش کرده است.

فاکتور آتروژنیک و بیماری شریانی ، نقش برجسته ای را ایفاء می کند حتی اگر فاکتورهای سایکولوژیک(روانی) و اختلالات هورمونی هم وجود داشته باشند ، ۷۵٪ بیماران مراجعه کننده به درمانگاه کاردیولوژی که مبتلا به بیماری کرونر بوده اند ، دارای اختلال جنسی هستند. هر بیمار مبتلا به بیماری کرونر که تحت درمان مدیکال قرار می گیرد ، باید در مورد اختلال جنسی خود بحث و سؤال کند.

مطالعات نشان می دهند که بیماران به علت خجالت و کمروئی از ابراز اختلالات جنسی خود با پزشک خودداری می کنند و همین مطالعات نشان می دهد که بیماران تمایل دارند که بحث در مورد اختلال جنسی را پزشک شروع کند. باید توجه داشت که شروع اختلال جنسی نشان دهنده وجود یک بیماری زمینه ای مثل دیابت ، فشارخون و یا بیماری قلبی می باشد. یک گزارش به خوبی نشان داده ، تعدادی از مبتلایان به اختلال جنسی در پیگیری های بعد به علت بیماری کرونر ، سکته قلبی کرده اند.

فاکتورهای عروقی و عوامل ایجاد کننده آترواسکلروز (رسوب چربی در خون )

سیگار

دیابت

فشارخون بالا

پایین بودن HDL و بالا بودن LDL (چربی بد )

چاقی

عوامل ژنتیکی در آترواسکلروز

فاکتورهای نروژنیک

نروپاتی ناشی از دیابت

بیماری های نروژنتیک مثل MS، تروما و ضایعه نخاع ، جراحی پروستات و CVA(سکته)

بیماری های ایجاد کننده اختلال نعوظ

نارسائی کلیه

دیالیز

بیماری های اندوکرینی هیپرپرولاکتینمی ، کم یا پرکاری تیروئید ، هیپوگونادیسم

بیماری سیکل سل

درمان های داروئی ایجاد کننده اختلال جنسی نظیر : تیازید ، اسپیرونولاکتون ، دیگوکسین ، فنوتیازیدها ، آلوپرینول ، ایندومتاسین ، فیبرات ها ، داروهای ضد دپرسیون

اختلال فونکسیون کبد

آبنورمالی های آناتومیک

بیماری پیرونی

پریاپسیم

تروما(ضربه و آسیب به آلت تناسلی)

سایکوژنیک(فکری -روانی)

اضطراب

افسردگی

آیا ابتلا به اختلال جنسی ، هم زمان با بیماری قلبی است ؟

فردی که به علت اختلال جنسی مراجعه می کند ، لازم است شرح حال کامل ، شامل شرح حال جنسی و روانی -اجتماعی و لیستی از داروهای مصرفی وی گرفته شود. بررسی علائمی که در ارتباط با بیماری قلبی می باشد و علائم هیپرکلسترلمی سؤال شود.

آیا معاینه بالینی قلبی -ریوی و سیستم دستگاه ادراری انجام شده؟ و یا ممکن است تست های آزمایشگاهی مورد نیاز باشد که باید درخواست شود. مهار کننده های PDE-5 در تعداد بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال جنسی مؤثر هستند. لذا اثر خوب این داروها نباید موجب آن شود که بررسی علل بیماری انجام نگیرد. زیرا انجام بررسی های لازم باعث کشف بسیاری از بیماری ها می شوند که باعث اختلال جنسی شده است. در فرد مبتلا به اختلال جنسی باید ریسک فاکتورهای ایجاد کننده بیماری عروقی بررسی شود.

گرفتن فشار خون ، بررسی نبض های محیطی و معاینه قلب ، اقدامات ساده اولیه هستند و آزمایش کلسترول ، قند خون و ادرار نیز ضروری می باشند.

آیا درمان ریسک فاکتورها ، درمانی کافی برای اختلال جنسی است ؟

چون ارتباط بسیار نزدیک بین ریسک فاکتورهای آتروژنیک و اختلال جنسی وجود دارد ، این سوال پیش می آید که کم کردن این ریسک فاکتورها می تواند به طور قابل توجهی شدت و پیشرفت اختلال جنسی را مانع شود و یا اختلال جنسی بهبود یابد ؟ بدون شک اصلاح بسیاری از ریسک فاکتورها بالقوه می تواند ، اختلال جنسی را بهبود بخشد. به نظر می رسد که پیشرفت اختلال جنسی با اصلاح ریسک فاکتورها انجام پذیر است. به هر حال باید ارتباط بین اختلال جنسی و ریسک فاکتورها ( چاقی ، سیگار ) به بیمار حتماً گوشزد گردد. اگر این رابطه به بیمار توضیح داده شود، شاید برای بیمار انگیزه ای باشد تا ریسک فاکتورها را اصلاح نماید. چنانچه به بیمار گفته شود ، سیگارنکشیدن و تغییر شیوه غیرسالم روزانه ، باعث بهبودی اختلال جنسی می شود ، بهتر است تا اینکه گفته شود رعایت این عوامل باعث بهبودی و یا کاهش بیماری قلبی - عروقی وی خواهد شد. گمان می رود که ترک سیگار باعث بهبود اختلال جنسی می شود و مطالعات نشان می دهند که کشیدن سیگار ۵/۱ تا ۲ برابر شانس ریسک به اختلال جنسی را افزایش می دهد.

MCVARY توضیح داده که شیوع اختلال جنسی در مبتلایانی که قبلاً سیگاری بوده اند در مقایسه با افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند ، اختلافی وجود ندارد. در افراد مبتلا به دیابت ، بهترین درمان ، کنترل گلوکز است. در کنترل هموگلوبین A۱c به احتمال قوی در پیشرفت اختلال جنسی و یا بهبود آن تاثیر گذار است.

آیا درمان فشار خون بالا می تواند باعث کاهش و مانع پیشرفت و یا ایجاد اختلال جنسی شود؟ این امر در حیوانات آزمایش شده و جواب دادن به آن بسیار سخت می باشد. بسیاری از داروهای ضد فشارخون باعث اختلال جنسی می شوند. با موجود بودن طیف وسیعی از داروهای ضد فشارخون باید داروئی را انتخاب کرد ، که ضمن کنترل فشارخون حداقل عوارض را داشته باشد. لازم است که قبل از شروع درمان ، عوارض دارو تخمین زده و به بیمار گوشزد شود. برای مثال بتابلوکرها و تیازید داروهایی هستند که برای کنترل فشار خون استفاده می شوند. اگرچه مکانیسم داروی تیازید مشخص نیست ولی می توان ضمن تجویز آن با یک رژیم پایین آورنده وزن ، عارضه را کم کرد و حتی اختلال جنسی را به خوبی کنترل نمود. مهار کننده های آنزیم Angiotensin Converting ، دارای کمترین ریسک در ایجاد اختلال جنسی هستند. آنتاگونیست های رسپتور آنژیوتنسین باعث بهبود اختلال جنسی در افراد مبتلا به فشار خون بالا می شوند. آنتاگونیست های کلسیم نیز با ایجاد حداقل عارضه اختلال جنسی ( که بعضی اوقات باعث افزایش پرولاکتین می شوند ) به کار می روند. پایین آوردن کلسترول سرم یا درمان هیپرلیپیدمی قادر به برگشت اختلال جنسی همراه با پیشرفت آن می شود که ثابت شده است.

داروهای پایین آورنده لیپید ، به خصوص آتروواستاتین می تواند باعث اختلال نعوظ شود.

اگرچه به طور سیستماتیک بررسی نشده ولی استاتین ها به نظر می رسد که دارای کمترین شیوع در ایجاد اختلال جنسی می باشند.

بررسی ها نشان می دهد که بی حرکتی در زندگی روزانه در ایجاد اختلال جنسی بسیار مهم است. کم کردن وزن و ترک الکل و سیگار ، چنانچه در سنین بالاتر انجام گیرد ، اثر کمی در بهبود اختلال جنسی دارد. تغییر شیوه ناسالم زندگی وقتی آترواسکلروز در بیمار وجود دارد ممکن است خیلی دیر باشد که اختلال جنسی اش بهبود یابد ، ولی از پیشرفت آن جلوگیری می نماید و بدتر نمی شود.

آیا فعالیت جنسی ، ریسکی برای قلب دارد یا خیر ؟

فعالیت جنسی ، کیفیت زندگی را بهبود می بخشد ، لذا برای بیمارانی که سابقه انفارکتوس یا مشکلات قلبی داشته اند بسیار مهم است. وقتی بیمار از نظر بیماری قلبی بررسی می شود ، سؤال مهم این است که آیا این بیمار می تواند عمل جنسی داشته باشد یا اینکه عمل جنسی ریسک زیادی دارد؟

کمتر از ۱% انفارکتوس در عمل جنسی اتفاق می افتد ، مرگ در موقع عمل جنسی نادر بوده و در حدود ۶% درصد از مرگ های ناگهانی به هنگام عمل جنسی می باشد. در یک مرد سالم ۵۰ ساله آمریکایی ریسک سالیانه انفارکتوس در حدود یک درصد در سال گزارش شده که به هنگام عمل جنسی ۰۱/۱ درصد افزایش می یابد. بیماری که سابقه انفارکتوس داشته ، ریسک سالیانه اش که دوباره دچار انفارکتوس شود ۱/۱ درصد است. آمار فوق نشان می دهد که ارتباط بین انفارکتوس و عمل جنسی خیلی کم اتفاق می افتد.