درمان آپراکسی در کودکان، زیاد با بچه صحبت کنید

آپراکسی، نوعی اختلال حرکتی ناشی از آسیب دیدگی عصبی است. این اختلال با نوعی ناتوانی در انجام ارادی (هدفمند) حرکات مشخص می شود، علی رغم اینکه حالت کشش ماهیچه ها عادی و طبیعی است و هماهنگی نیز دارند. به عبارت دیگر، ماهیچه ها قادر هستند تا عملکرد طبیعی داشته باشند اما برنامه ریزی ناقص مغز مایع از انجام درست هدفمند حرکات می شود.

بیماری آپراکسی گفتاری در کودکان، که با عنوان CAS شناخته شده است، یک اختلال بسیار معمول بوده که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. کودک مبتلا به این بیماری شرایط لازم برای صحبت کردن را ندارد و برای گفتگوی روان مشکلاتی داشته و سخن گفتن به صورت عادی برایشان دشوار می باشد.

برای این که اینگونه کودکان قادر به صحبت کردن درست باشند، مغز آن ها نیاز به یک برنامه ریزی دقیق داشته و عضلاتی که در هنگام سخن گفتن فعالیت می کنند، مانند لب ها، زبان و فک کودک، نیاز به حرکت های منظم و هماهنگ با مغز کودک دارند. همچنین، کودکان مبتلا به آپراکسی گفتاری برای تصمیم گیری در سرعت حرف زدن و ریتم بیان کلمات با مشکل روبرو می باشند، چون تمام ارگان های وابسته باید با هم و هماهنگ کار کنند تا کودک شما اجرای درستی در ادا کردن کلمات داشته باشد. برای این کار می توان از حرف زدن او با تلفن و یا موبایل کمک گرفت.

هنگامی که کودک مبتلا به آپراکسی دوران کودکی صحبت می کند، مغز او نمی تواند با حرکات عضلات لب ها فک و زبان هماهنگ باشد و از سخن گفتن درست اطمینان حاصل کند. در این مورد، مغز کودک قادر به ارسال سیگنال های درست به اندام های فعال در صحبت کردن در زمان مناسب نخواهد بود. این بدان معنی است که کودک دیر و دشوار شروع به سخن گفتن در زمان مناسب می کند، که برای حل این مشکل می توان کودک خود را وادار کرد تا با صحبت کردن مکرر، حرف زدن زیاد با موبایل و گفتاردرمانی، خود را کمک کند. هنگامی که کودک شما مبتلا به مشکل CAS است، به این معنا نیست که عضلات گفتاری فعال او ضعیف می باشند، بلکه به این معناست که مغزکودک شما نمی تواند به طور مستقیم عضلات مورد نیاز برای انجام این کار را هدایت کند.

بیماری آپراکسی دوران کودکی در اصل یک بیماری عصبی محسوب می شود. در اغلب موارد، این بیماری مادرزادی است. کودکی که مبتلا به آپراکسی دوران کودکی می باشد، درک بسیار بالاتری از کلمات و گفتار را دارد، اما قادر نیست آن ها را به صورت منسجم بیان کند.

سه نوع آپراکسی وجود داد:

آپراکسی عضوی: به حرکات ارادی دست ها و پاها مربوط است. ممکن است بیمار نتواند دستش را برای خداحافظی تکان دهد یا با دستش فرمانی یا پیامی بدهد (به طور ارادی) هر چند قدرت ماهیچه ای و دامنه حرکتی که برای انجام کارها مورد نیاز است، وجود دارد و بیمار قادر است تا کارها، را به طور خودکار (نه ارادی) انجام دهد.

آپراکسی دهانی: فردی که به آپراکسی دهان مبتلا می باشد ممکن است نتواند زبانش را به طور ارادی بیرون بیاورد یا به طور ارادی کسی را ببوسد یا با لب هایش صدای بوسیدن را تولید کند. گاهی آپراکسی دهان با نوع سوم آپراکسی، یعنی گفتاری، اشتباه گرفته می شود، زیرا هر دوی آن ها ماهیچه های دهانی ـ چهره ای را درگیر می کنند، اما یکسان و همانند نیستند.

آپراکسی گفتاری (کلامی): گفتار یکی از عوامل تاثیر گذار در زندگی هر فردی است که در زندگی پرشتاب امروز اهمیت این موضوع دو چندان شده است. بنابراین تشخیص و شناسایی اختلالات گفتار و زبان نیز اهمیت بیشتری پیدا کرده است. در این شرایط شایسته است که خانواده‌ها در این زمینه اطلاعاتی داشته باشند تا بتوانند نقایص گفتاری کودک خود را به طور مقدماتی تشخیص داده و با مراجعه به آسیب‌شناس گفتار و زبان در صدد رفع بهینه مشکلات احتمالی کودک خود برآیند.