رابطه خوب با کودک، راهکارهای ایده آل

چگونه می توانیم با فرزندان خود گفت و گوی دوستانه‌ای داشته باشیم؟ ما نباید میان نقش‌های والدین مرزهای زیادی قایل شد و گفت و گوی صمیمی را تنها وظیفه مادران دانست. والدین تجربیاتی دارند که می‌تواند در اختیار فرزندان قرار بگیرد. و در گفتگوهایی که با فرزندان خود داریم هدف اصلی ایجاد آگاهی و بینش است.

علیرضا پیرخائفی، روانشناس: بنیان گفت و گو در خانواده ایجاد می‌شود و پدر و مادر نقش اساسی در آن دارند لذا پیش از هرچیز باید بدانیم گفت و گو به الزامات و پیش درآمدهایی نیاز دارد. فضای امن یکی از مهمترین پارامترهای گفت و گو است. منظور این است که حرفای مطرح شده نتایج و پیامدهایی را به دنبال دارد و افرادی که با یکدیگر صحبت می کنند باید خیال آسوده داشته باشند تا آنچه در ذهنشان می گذرد را بیان کنند. در گفت و گو نباید به دنبال قضاوت یا ارزیابی باشیم ، نگرانی طرفین از اینکه پس از گفت و گو مورد داوری قرار بگیرند، آسیب زاست.

والدینی که مطالعه دارند، یک قدم جلوترند

در گفت و گو کردن باید انسان مهربانی باشیم و ما برای این موضوع به یک آستانه تحمل بالا نیاز داریم، چرا که در گفت و گو ممکن است حرف هایی زده شود که خوشایند ما نباشد. مهارت در گفت و گو بسیار اهمیت دارد. والدینی که خلاق تر و اهل مطالعه اند خیلی بهتر می توانند این رابطه را فراهم کنند زیرا از قدرت تحمل بالاتری برخوردارند و پیش داوری نمی‌کنند.

ایجاد رابطه دوستانه با کودکانِ نسل اینترنت

حسین‌زاده (روانشناس): فضای مجازی فقط اطلاعات به افراد می دهد و هرگز جای خالی ارتباط را پرنمی کند. جنس این فضا برای انسان حالت گمگشتگی ایجاد می کند و البته شناور بودن در این فضا لذتهای خاص خود را نیز دارد، اما فرزندانی که ساعتهای طولانی غرق در فضای مجازی هستند به این معنا نیست که آن فضا جای دوست را برای آنها می‌گیرد. چرا که رابطه عاطفی برقرار نمی شود. اگر این رابطه عاطفی را برقرار کنیم و به او کمک کنیم از این گمگشتگی بیرون بیاید و انبوه اطلاعات را تفسیر و تحلیل کند و در جای خود قرار دهد، در واقع از امکان فضای مجازی برای تقویت رابطه دوستانه با کودک خود بهره گرفته ایم.

صحبت با کودک

اگر مدام به کودک خود بگوییم گوشی یا تبلت را کنار بگذار و بیا با من حرف بزن، کمکی به رابطه دوستانه با فرزند نکرده ایم. بهتراست با او درباره این فضا گفت و گو کنید. به عنوان مثال از او بخواهید درباره صحبت هایی که در آنجا می شود حرف بزند و با او این مسائل را تحلیل کنید. هم به رابطه دوستانه با او قوت بخشیده اید و هم به او کمک کرده اید در انبوه اطلاعات گم نشود.

کلیدهای قفل گفتگو را پیدا کنید

ما باید کلید گفتگو را داشته باشیم و از مهارت های لازم برخوردار باشیم؛ اولین قدم این است که فرزند خود را بشناسیم، چرا که همه افراد برای همکاری در گفت و گو ، روزنه هایی دارند. متناسب با شناخت باید راه حل را پیدا کرد. برخی از کودکان خوش قلق هستند و صمیمانه با پدر و مادر خود رابطه برقرار می کنند اما برخی از بچه ها مقاومت بیشتری دارند و سرسخت تر هستند و این سرسختی نباید باعث این شود که این افراد کنار گذاشته شوند. با تفکر جدید و راه حل و شیوه های نوین می‌توان راه حلی برای آنها فراهم کرد.

ارتباط فقط گفت و گو نیست و گاهی با تماشای یک فیلم یا انجام یک بازی با کودک، می‌توانیم با او ارتباط برقرار کنیم. بنابراین باید ابزارهای لازم ارتباط را به درستی بیابیم. برخی افراد در تقسیم بندی به عنوان افراد ذهنی شناخته می شوند. این افراد در ارتباط با دیگران با تردید و تامل بیشتری اقدام می کنند و این موضوع را نباید عدم تمایل او برای ارتباط دوستانه تلقی کرد. باید به او فرصت بدهیم تا با شیوه ها و الگوهای خاص خود وارد فضای گفتگو شود. شناخت روش و رفتار هر فرد برای آغاز رابطه شرط کلیدی است.