علت دروغگویی در کودکان، قصدش شوم است؟
کودک درکی از مفهوم دروغ به عنوان عبارت فریب دهنده و به منظور گمراه کردن دیگران ندارد.
کودک درکی از مفهوم دروغ به عنوان عبارت فریب دهنده و به منظور گمراه کردن دیگران ندارد. همچنین کودک تمام اشتباهات را دروغ قلمداد کرده و تشخیص نمی‌دهد که گفته یک شخص به دلیل عدم آگاهی از واقعیت، دروغ نیست و فقط اشتباه است. کودک بین ۷-۵ سالگی تفاوت بین عمل عمدی و اشتباه غیرعمدی را درک می‌کند، اما قادر به تمایز بین این دو نیست و هر دو را دروغ می‌داند. کودک از حدود ۷سالگی کم کم اشتباه غیرعمد را از دروغ تشخیص می‌دهد ولی طبق مراحل رشدی در حدود ۱۱-۱۰ سالگی دروغ را چیزی می‌داند که حقیقت ندارد.
کودکان تا حدود ۶ سالگی درک انتزاعی ندارند و فقط ۱۸٪ کودکان ۶ ساله تفاوت بین داستان های واقعی و تخیلی را درک می‌کنند، کودکان از حدود ۱۰سالگی می‌توانند فرق بین دروغ و راست را متوجه شوند. آن ها همچنین از حدود ۱۲ سالگی می فهمند اگر حقیقت را نگویند، نمی‌توانند اعتماد اطرافیان را جلب کنند. بنابراین کودکان در مراحل رشدی مختلفی که قرار دارند که نمی‌توانند بین تخیل و دروغ فرق بگذارند و به علت عدم آگاهی والدین، حرف های آنان دروغ برداشت می شود.
کودکان معمولاً کارتون های زیادی می‌بینند، بازی می‌کنند، به محیط بیرون از خانه توجه زیادی می‌کنند، سپس در ذهنشان دنیای خیالی زیبایی می‌سازند، گاهی خود را جای شخصیت اصلی کارتون می‌گذارند. آن ها همچنین گاهی خود را در نقش پدر و مادر می‌بینند، گفتار و رفتار آن ها را تکرار می‌کنند و این دنیای ذهنی را برای والدین تعریف می‌کنند. برای مثال زمانی که کودک می‌گوید: «من فیلم خریدم»، والدین گمان می‌کنند کودک دروغ می‌گوید، در حالی که او فقط خواسته ایی را که دارد و در دنیای ذهنی خود آن را انجام داده است بیان کرده و قصد دروغگویی ندارند.
همزمان با افزایش سن، کودک کم کم از فضای ذهنی خود ساخته خارج شده و دروغگویی به دلایل متفاوتی شروع می‌شود، دروغگویی در کودکان دلایل متنوعی دارد که والدین با آشنایی با این دلایل می‌توانند در فرزند خود علت دروغگویی را پیدا کرده و قبل از تثبیت این رفتار، آن را از بین ببرند.
ترس از تنبیه والدین از مهم‌ترین دلایل دروغگویی کودکان است. در این حالت کودک از ترس اینکه کتک بخورد، فحش بشنود، تحقیر یا مسخره شود یا این که احساسات پدر و مادر را جریحه‌دار کند که منجر به محرومیت و تنبیه شود، دست به دروغگویی می‌زند.
جلب توجه والدین، اعتماد به نفس پایین کودک، درک نشدن احساس کودک توسط والدین، دریافت تشویق از والدین، بیان آرزوها و تخیلات کودک که توسط والدین دروغ قلمداد می‌شود، جلوگیری از مقایسه ها و سرزنش‌های والدین ، جلوگیری از شنیدن امر و نهی‌های والدین، توانمندتر جلوه دادن خود برای رهایی از حس طردشدگی و بی‌ارزشی، هوش بالا از دیگر دلایل دروغگویی در کودکان است.
چون کودکان تا حدود ۶ سالگی نمی‌توانند منظور دقیق خود را بیان کنند، خیلی از اوقات، برای رهایی از ناامنی، عقده حقارت درونی، ترس ها و … به نادرست دروغ می‌گویند. پس برای این که بتوانیم رفتار کودک خود را اصلاح کنیم در اولین قدم باید علت را بیابیم. چنان چه قصد کاهش این رفتار را داریم باید به تک تک رفتارها و گفتارهایمان دقت کنیم. طبقه‌بندی ۸گانه ای برای دروغگویی در نظر گرفته شده است.
-دروغ بازی (بیان حوادث تخیلی یا بازی با دیگران)،
-دروغ مبهم (ناتوانی کودک در بیان جزئیات)،
-دروغ پوچ (کودک صرفاً برای جلب توجه دروغ می‌گوید)،
-دروغ انتقام جویانه (از حس حسادت و نفرت کودک ناشی می‌شود)،
-دروغ محدود (کودک از تنبیه بدنی والدین می‌ترسد و به دروغ پناه میبرد)،
-دروغ خودخواهانه (دروغ می‌گوید تا به خواسته‌هایش برسد)،
-دروغ وفادارانه (کودک برای مراقبت از دوستان خودش دروغ می‌گوید)،
-دروغ عادتی (کودک در خانوادهای بزرگ شده که والدین خود دروغگو هستند).
منبع:
فرزند پرتال
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼