درمان خیال پردازی کودکان، شوهر آیندم کیه؟

معمولاً تخیلات بچه ها بر اساس یک سری تداعی کننده ها اتفاق می‌افتد.

معمولاً تخیلات بچه ها بر اساس یک سری تداعی کننده ها اتفاق می‌افتد؛ مثلاً ممکن است این کودک در یک عروسی با خود تخیل کرده است که اگر روزی بخواهد عروس شود، با چه کسی می‌تواند ازدواج کند؛ لذا در تصور خود مثلا پسر عمویش را انتخاب می کند. والدین باید در برابر تخیلات بچه ها چند نکته را رعایت کنند:

الف. قرار ندادن فرزند در برابر تداعی کننده ها

بچه را نباید در معرض تداعی کننده ها قرار داد؛ چرا که منجر به تخیلات منفی و زود هنگام در آن ها می‌شود. به عنوان مثال اگر مادر، کودک را به عروسی می‌برد، نباید توجه او را به عروس و داماد جلب کند.

ب. عدم همراهی والدین با فرزند

پدر و مادر در این رابطه نباید با فرزند خود همراهی کنند. به عنوان مثال اگر کودک گفت که چه کسی در آینده با من عروسی می‌کند، والدین نباید بگویند که: هنوز این حرف ها برای تو زود است! بلکه آن ها باید با روش حواس پرتی، موضوع را عوض کنند.

ج. جهت دهی به تخیل فرزند

تخیلات بچه ها باید در قالب بازی جهت دهی شود؛ البته به شرط آن که بازی نیز جهت دارباشد؛ مانند خاله بازی؛ چراکه در اینجا عالم بازی، یک عالم واقعی است و کودک با استفاده از تخیلات خود به مهارت آموزی می‌پردازد.

گه‌ گاه، سعی کنید او را در بازی تخیلی شرکت دهید. با انجام این کار، به او کمک خواهید کرد که بتواند به راه‌های جدیدی برای تشریح عواطف و احساسات خود دست پیدا کند و حتی قادر به حل بعضی از مشکلاتش شود. مثلاً برای اینکه بدانید تا چه حد میل دارد به کودکستان برود، به او پیشنهاد کنید «عروسکش را به کودکستان بفرستید.» ولی در عین حال برای شرکت در این نوع بازی‌های تخیلی اصرار زیاد نکنید.

قسمتی از شادی ناشی از شرکت در بازی‌های تخیلی، خود می‌تواند نمایش تخیلی را تحت کنترل قرار دهد. بنابراین اگر ایده‌ای را به عنوان یک باور تخیلی در ذهن او کاشتید، کنار بروید و به او اجازه دهید آنچه را که خود دوست دارد بسازد، چنانچه بعداً از شما بخواهد که در قسمی از بازی شرکت کنید. نقش خود را کمرنگ نشان دهید. اجازه دهید، دنیای خیالی او جایی باشد که او قصد نمایشش را دارد.

در برگشت به زندگی واقعی بگذارید کودک‌تان احساس کند که شما از استقلال جدید و قدرت خلاقیت او احساس غرور می‌کنید. با او صحبت کنید، به آنچه که می‌گوید گوش دهید و به او نشان دهید که عقاید او مهم هستند. تا آنجا که ممکن است در غذایی که می‌خورد، لباسی که می‌پوشد، در بازی‌های دو نفره‌ای که با هم دارید، به او فرصت انتخاب دهید. این کار به او احساس مهم بودن می‌دهد و کمک می‌کند تا یاد بگیرد که هنگام اخذ تصمیم، به طور قانع عمل کند. در هر حال گزینه‌های او در انتخاب باید مربوط به امور ساده‌ای باشند.