عفونت مخمری واژن، علت تا درمان
این مخمر نوعی قارچ است که به طور طبیعی و به مقدار کم درناحیه واژن وجود دارد.
این مخمر نوعی قارچ است که به طور طبیعی و به مقدار کم درناحیه واژن وجود دارد. در صورت رشد زیاد این مخمر، عفونت ناحیه واژینال ایجاد می شود. این عفونت بیماری رایجی است گرچه ممکن است دردسر ساز باشد ولی مشکل جدی به وجود نمی آورد و درمان آن ساده است.
علت عفونت مخمری ناحیه واژینال چیست؟
بیشتر عفونت های مخمری توسط یک نوع مخمر به نام Candida albicansایجاد می شوند .
در واژن سالم تعداد زیادی باکتری وبه تعداد کمی مخمر وجود دارد. لاکتوباسیلوس اسیدو فیولوس (Lactobacillus acidophilus) یکی ازانواع باکتری های مفید موجود دراین ناحیه است که رشد ارگانیسم های دیگر مثل مخمرها را کنترل می‌کنند.
هنگامی که تعادل این ارگانیسم ها به هم می خورد، مخمرهای موجود در واژینال بیشتر رشد کرده و سبب بروز بیماری می شوند. گاهی اوقات استفاده از آنتی بیوتیک ها سبب بروز این عدم تعادل می شود. سطح استروژن بالا که در اثر بارداری به وجود می آید و یا استفاده از هورمون ها نیز می تواند این توازن را بر هم زند. به همین ترتیب برخی بیماری های خاص نظیر دیابت و یا ایدز نیز می تواند باعث بر هم خوردن تعادل میکروارگانیسمی ناحیه واژن شود.
نشانه های بیماری چیست؟
درعفونت مخمری، خارش یا درد در ناحیه واژن و یا سوزش در موقع ادرار و یا درد در موقع مقاربت از نشانه های این بیماری است. این علائم در هفته قبل از زمان پریود بیشتر است.
راه های تشخیص عفونت مخمری واژینال چیست؟
دربسیاری ازموارد ممکن است این بیماری اشتباه تشخیص داده شود، بنابراین مراجعه به پزشک به هنگام بارداری در زمان حاملگی و یا زمانی که برای اولین بار این عفونت عارض می شود، لازم و ضروری می باشد.
راه های درمان چیست؟
اگر بیمار قبلا عفونت مخمری داشته است می تواند نشانه های بیماری را تشخیص داده و در صورتیکه باردار نباشد با استفاده از داروهایی که بدون نیاز به نسخه پزشک در داروخانه ها به فروش می رسند به درمان خود اقدام نماید. بیمار می تواند از کرم های ضد قارچ، شیاف های مخصوص واژن و یا کپسول های ضد قارچ استفاده نماید. عفونت های قارچی طی دوران بارداری معمول هستند، در این صورت حتماً لازم است با پزشک مشورت گردد.
همچنین شایان ذکر است که روغن هایی که جهت ساخت کرم ها یا شیاف ها استفاده می گردند باعث از بین رفتن لاتکس کاندوم می شوند .
در تعداد زیادی از زنان عفونت ها ممکن است چندین بار در سال اتفاق بیافتد. اگر خانمی در سال بیش از ۴ بار دچار عفونت گردد لازم است به پزشک مراجعه کند. با انجام برخی آزمایشات ممکن است بیماری دیابت تشخیص داده شود.
راه های جلوگیری از ایجاد عفونت مخمری در ناحیه واژینال چیست؟
-داشتن روابط جنسی سالم
-رژیم غذایی مناسب و سالم
-کاهش استرس
-پوشیدن لباس های زیر آزاد و راحت
-پرهیز از مصرف خوشبوکننده های زنانه نامناسب
-خوردن منظم لبنیات دارای لاکتوباسیلوس (یک باکتری کاملا مفید) به ویژه ماست
چه فاکتورهایی ابتلا به عفونت مخمری واژینال را افزایش می‌دهد؟
فاکتورهای معمولی که باعث افزایش عفونت مخمری واژینال می شوند عبارتند از:
-استفاده از آنتی بیوتیک ها، این داروها باکتری های مفید را در ناحیه تناسلی از بین برده، تعادل بین مخمرها و باکتری ها را بر هم می زنند. و در نتیجه مخمرها در واژن بیشتر رشد می کنند.
-بیماری هایی مانند دیابت و ایدز مشکلاتی را در سیستم ایمنی ایجاد کرده، تعادل بین مخمرها و باکتری ها را در ناحیه تناسلی بر هم می زنند؛ و باعث رشد بیشتر مخمرها در واژن می شوند. استفاده از داروهای کورتیکو استروئید نیز سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و خطر ابتلا به عفونت مخمری واژینال را افزایش می دهند. همچنین حاملگی می تواند خطر ابتلا به عفونت مخمری واژینال را افزایش دهد زیرا تغییرات هورمون ها می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند.
-پوشیدن لباس های زیر تنگ و لباس های زیر غیر جاذب که باعث نگه داشتن رطوبت و گرما می شوند.
-استفاده از اسپری های زنانه و یا عطر در ناحیه واژینال
-استفاده از فشار آب در هنگام شستشوی ناحیه واژینال
چه بیماری هایی علائم مشابه با عفونت مخمری واژینال دارند؟
علائم عفونت مخمری واژینال خارش و ترشح در ناحیه واژینال است.
بیماری های دیگری که مشابه عفونت مخمری واژینال ایجاد خارش در این ناحیه می کنند عبارتند است:
-ورم پوست (حساسیت در پوست که معمولاً توسط یک ماده شیمیایی مانند صابون و یا شوینده ها ایجاد می شود.)
-واکنش های آلرژیک
-سرایت بیماری از طریق مقاربت. بیماری هایی مانند تبخال دستگاه تناسلی، زگیل های دستگاه تناسلی (ویروس برآمدگی پوستی یا ایدز) یا ورم مهبل (در اثر بیماری تریکوموناس)
-کرمک ها
-ورم مهبل آترونیک (یک حالت معمول در یائسگی زنان)
-پسوریازیس
-آسیب سیستم ایمنی بدن، از قبیل عفونت یا ایدز
بیماری های دیگری که مشابه عفونت مخمری واژینال ایجاد ترشح در این ناحیه می کنند عبارتند است:
-باکتری vaginosis از انواع دیگر عفونت واژینال است که معمولا در اثر عدم تعادل ارگانیسم های واژن اتفاق می‌افتد.
-انتقال بیماری از طریق جنسی از قبیل تریکوموناس، کلامیدیا، سوزاک، تبخال مهبل
-التهاب دهانه رحم
-ورم مهبل آترونیک
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت وجود علائم زیر فورا به پزشک مراجعه کنید:
-درد شکم و تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد همراه با ترشح واژینال.
-حاملگی و داشتن علائم عفونت واژینال و یا داشتن یک عفونت ادراری
در صورت داشتن علائم زیر ظرف مدت یک هفته به پزشک مراجعه نمائید:
-ترشح غیر عادی در واژن
-خارش غیر معمول ناحیه واژینال
-درد در طول مقاربت
-درد در موقع ادرار
چه کسانی بیشتر در معرض عفونت های مخمری واژینال هستند؟
عفونت های مخمری واژینال یکی از شایع ترین نوع عفونت واژینال است و علائم مشابهی با بیماری vaginosis دارد به طوریکه طبق بررسی های به عمل آمده:
-در طول زندگی ۷۵% از زنان حداقل یک بار اتفاق می افتد.
-در طول زندگی ۴۰%- ۴۵% از زنان حداقل دو یا چند عفونت ایجاد می شود.
-کمتر از ۵% از زنان دچار عفونت مزمن و عفونت برگشت پذیر می شوند.
-وجود بیش از حد مخمر در واژن به این منظور نیست که شما عفونت مخمری خواهید داشت. بیشتر زنان بیشتر از حالت طبیعی در ناحیه واژن‌شان مخمر دارند، اما هیچ مشکلی ندارند.
بعضی از زنان مستعد گرفتن عفونت مخمری واژینال هستند. زیرا مشکلات سیستم ایمنی و یا مشکلات دیگری که تعادل طبیعی بین مخمرها و باکتری ها را بر هم می‌زند دارند. این قبیل زنان کسانی هستند که دارند:
-سطح استروژن بالا: بالا رفتن میزان استروژن معمولا در اثر بارداری و هورمون درمانی لست.
-کنترل ضعیف دیابت: تغییر در مقدار سطح قند خون در تعادل ارگانیسم های واژن موثر بوده و سبب رشد بیش از حد مخمرها می شوند.
-بعضی از بیماری ها از قبیل سرطان یا ایدز در ایجاد این نوع عفونت ها موثر هستند.
-استفاده از آنتی بیوتیک‌ها
چه درمانی نیاز است؟
عفونت های مخمری واژینال اغلب به خودی خود درمان می شوند. معمولا وقتی قاعدگی شروع می شود، خون قاعدگی باعث بالا رفتن pH ناحیه واژینال شده و میزان مخمرها را کاهش می دهد زیرا مخمرها در این pH نمی توانند رشد کنند.
فقط در موارد زیر استفاده از داروهای بدون نسخه پیشنهاد می گردد:
-در صورت حامله نبودن
-اطمینان از اینکه علائم بیماری مربوط به عفونت مخمری است
-نداشتن بیماری مقاربتی
-نداشتن عفونت برگشت پذیر
نکته:
به دلیل مشابهت علائم عفونت مخمری واژینال با سایر بیماری‌ها (مانند بیماری‌های مقاربتی) ریسک خود درمانی بالا است.
-در موارد خفیف عفونت مخمری واژینال و اطمینان از اینکه علائم بیماری مربوط به این بیماری است می توان از قرص‌های واژینال یا کپسول‌های اسید بوریک بدون مراجعه به پزشک استفاده نمود.
-داروهای درمان عفونت مخمری در موقع خواب به کار می روند. داروها برای ۱ تا ۷ روز (بسته به نوع آنها) استفاده می‌شوند. این داروها حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد این نوع عفونت را درمان می کنند.
-در موارد شدید، علائم عفونت مخمری واژینال، ۲یا ۴ بار در طول سال تکرار می شود. این مشکل در ۵% از زنان وجود دارد. در این صورت آزمایشات بیشتر و درمان متفاوتی مورد نیاز می باشد و حتما باید به پزشک مراجعه نمود.
-پزشک ممکن است جهت تشخیص صحیح بیماری آزمایش کشت میکروبی تجویز نماید و یا آزمایشاتی برای وجود بیماری‌هایی که بدن را نسبت به عفونت آسیب پذیر می کند انجام دهد.
-در صورت خود درمانی حتما باید به پزشک اطلاع داده شود. این اطلاعات در درمان موثر است.
-درزنانی که از داروهای ضد انعقاد خون وارفارین (مانند Coumadin) و داروهای ضد مخمر واژن(مانند monistat)استفاده می کنند ممکن است افزایش خون مردگی و خون غیرعادی به وجود آید.
-در صورت استفاده از وارفارین حتما موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
-در افرادی که بیماری ایدز دارند، درمان عفونت مخمری یکسان است ولی ممکن است طولانی تر باشد و یا نیاز به تکرار داشته باشد.
عفونت مخمری واژینال در طول بارداری چیست؟
عفونت مخمری واژینال در طول بارداری مشکل شایعی است که به علت بالا رفتن طبیعی سطح استروژن به وجود می آید. اگر چه وجود این بیماری در طول بارداری خطرناک نیست ولی ممکن است غیر قابل تحمل باشد.
در صورت بارداری و داشتن نشانه های عفونت، باید مطمئن شد که عفونت های دیگری مانند Baterial vaginos و یا بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک و یا کلامیدیا وجود ندارد. وجود این بیماری ها در طول بارداری خطرناک بوده و باید درمان شوند.
در صورت بارداری بدون تجویز پزشک از دارو استفاده نکنید.
راه های کمک به درمان عفونت مخمری واژینال چیست؟
-استفاده از میوه ها، سبزیجات، حبوبات و محصولات لبنی بدون چربی. تغذیه صحیح به کارکرد بهتر سیستم ایمنی بدن کمک می کند.
-استفاده از پد به جای تامپون در مدتی که از دارو جهت درمان عفونت استفاده می شود. زیرا تامپون ها داروها را جذب می کنند
-استفاده نکردن از صابون در ناحیه واژن
-در صورت داشتن مقاربت دردناک، از ژل چرب کننده برای کاهش حساسیت استفاده نمایید
-در صورت استفاده از کرم ضد قارچ و یا شیاف، نباید از کاندوم جهت جلوگیری از بچه دار شدن استفاده کرد. زیرا این داروها روغنی بوده و باعث از بین رفتن لاتکس کاندوم می شوند.
-اگر ناحیه تناسلی التهاب دارد و دردناک است، نشستن در آب گرم مفید خواهد بود.
-از خاراندن ناحیه تناسلی که دچار عفونت شده خودداری نمایید.
منبع:
دکتـر فاطمه نعمـت اللهی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼